Sherlock Holmes The Devils Daughter Review - De straten van London weer op

Sherlock Holmes is terug in alweer het achtste deel van de franchise. Wij waren niet heel erg onder de indruk van Sherlocks vorige avontuur, maar zijn erg benieuwd naar dit nieuwe avontuur. Of wij dit keer onder de indruk zijn of ook voor dit deel onze neus ophalen lees je in de Sherlock Holmes The Devils Daughter review.

Ontwikkelaar Frogwares heeft de afgelopen jaren al zeven keer met de Sherlock Holmes franchise een aantal nieuwe mysteries geleverd. Zaken waar je je als Sherlock Holmes echt in vast kon bijten. Nu is het tijd voor het achtste deel in de serie en ook daarin is het weer tijd voor een vijftal nieuwe zaken om je tanden in te zetten. Tijd om de speurneus uit te hangen!

Als de buurvrouw van Sherlock ineens bij hem aan de deur klopt met een jochie achter haar jurk, wordt de verveling van Sherlock doorbroken. En daar kom jij in het spel. Je gaat op pad op zoek naar de verdwenen vader van het jochie. De eerste van vijf zaken die je elke ruim twee uur bezig zullen houden begint.

Wat je alleen nog niet weet is dat dit het begin is van een reeks zaken die uiteindelijk allemaal met elkaar verbonden zijn in één groot mysterie. Iets wat in het begin nog helemaal niet duidelijk is, maar gaandeweg steeds meer naar de voorgrond komt. Sowieso is er in het begin van elke zaak nog helemaal niet duidelijk waar het heen gaat, net als in het voorgaande deel.

En dat is juist de charme van de game. Je proeft eigenlijk al tijdens de eerste zaak dat er iets speelt wat niet helemaal pluis is. Daarna, tijdens zaak twee en drie, komt datzelfde gevoel weer naar voren en dan weet je dat er meer speelt dan alleen de vijf zaken die je op moet lossen. Een hoger gelegen doel wat uiteindelijk de climax zal gaan vormen van The Devil’s Daughter.

Maar voor het zover is moet je in elke zaak iedere steen omdraaien op zoek naar aanwijzingen, mensen van top tot teen analyseren en alle gevonden hints aan elkaar koppelen. Natuurlijk moet je op basis daarvan je conclusie zien te trekken, maar dat is in The Devil’s Daughter nog niet zo gemakkelijk.

Om te beginnen moet je in verschillende omgevingen dingen onderzoeken. Je gaat tenslotte op zoek naar aanwijzingen. Alleen zie je niet alles meteen. Sommige dingen zijn verborgen en alleen maar te zien met een speciale Focus filter en andere dingen zijn van hun plek verdwenen. Daarvoor heb je dan Imagination nodig, de andere gave die je bezit waarmee je kunt zien wat er op die plek aanwezig was.

En dan zijn er nog de dingen die gewoon in beeld zijn, maar waar je echt niet op komt om ze te bekijken. Deze zijn niet bijzonder, maar wel bijster frustrerend. Neem bijvoorbeeld de lege achterkant van een brief. Je denkt er niet over om die te inspecteren, maar zonder dat te doen kun je niet verder. Erg irritant!

Je zoekt je soms dan ook helemaal suf, waarna je hoofd bonst als de klokken van de Big Ben. En dan komt de neiging om het maar te gaan googlen heel sterk naar voren. En als laatste kun je niet zomaar overal bij. Mensen doen deuren op slot, want wie met een geheim wil nou dat Holmes even het huis komt doorzoeken?

Holmes zal voor zijn zaken dan ook vaak moeten inbreken. Hierbij komen de nodige minigames de hoek om die behoorlijk vermakelijk zijn. Het openbreken van een kluis of een slot is niet heel moeilijk, maar wel echt origineel in elkaar gezet. Je moet bijvoorbeeld twee iconen met de analoge sticks in een cirkel houden of simpelweg op wat knoppen rammen om door de minigames heen te komen.

Maar daar houdt het dit keer niet op. Je moet ook grasbowlen in een zaak, wat een spelletje an sich is. Ook weer een leuke toevoeging die voor een stukje afwisseling zorgt tussen het onderzoeken door. Maar dan is het weer tijd om aan het werk te gaan en daarvoor kan Holmes niet altijd even herkenbaar over straat.

Holmes moet zich in The Devil’s Daughter soms vermommen met een andere outfit en een opplaksnor of zelfs een van zijn hulpjes inschakelen. Een straatschoffie zet bijvoorbeeld de achtervolging in, waarbij je een tochtje door de straten van London krijgt en niet gezien mag worden.

Je mag zelfs een paar keer met de beste speurhond van London aan de bak! Maar zelfs met al die hulp heb je geen garantie dat je een zaak goed oplost. Ontwikkelaar Frogwares introduceert namelijk keuzes in The Devil’s Daughter en daarmee de mogelijkheid om fouten te maken. Heeft dat ventje nou rode ogen van het janken of is hij doodziek?

Als je die keuze verkeerd maakt, krijg je een inaccuraat beeld van iemand en dat kan je duur komen te staan. Waar je in voorgaande delen namelijk niet echt de fout in kon gaan, kun je in deze game flink de mist in gaan. Zo is het mogelijk om tijdens het analyseren van mensen een verkeerd beeld te krijgen.

Een profiel van iemand of zelfs de link tussen twee aanwijzingen zijn maar net hoe je ze interpreteert. En dat is link omdat iedereen iets op een andere manier kan zien, maar het geeft de game wel een extra dimensie. Je denkt veel beter na over wat je doet als je eenmaal gefaald hebt en dat is een goede zaak.

Een zaak blijft zoals gewoonlijk weer tot het einde giswerk, maar er geldt nog steeds dat je, als je een beetje verder kijkt dan je neus lang is, meestal wel op het goede antwoord komt. Je moet daar alleen iets meer je best voor doen nu. En op dat moment mag je natuurlijk weer zelf vertellen wie het gedaan heeft en wat zijn straf moet worden.

Maar kies je nu de verkeerde dader in de eerste zaak, dan zijn de gevolgen gelukkig niet heel groot. Je kunt deze na het maken gelijk herzien en zo alle mogelijk uitkomsten beoordelen. Maar maak je toch de verkeerde keuze, dan zou het wel eens kunnen dat dit in latere zaken weer invloed heeft. Je hoort er dan later weer iets over, of een zaak loopt net iets anders.

Je hebt dus als het ware de vrijheid om je keuzes te herzien, maar omdat je niet meteen weet wat de gevolgen zijn, doet dit dus niet zo heel veel in de game. En datzelfde geldt eigenlijk voor de andere vrijheid die Frogwares in Sherlock Holmes The Devil’s Daughter heeft gemaakt: het ‘vrij’ rondlopen.

Je kunt in iedere omgeving een stuk van London verkennen. En de stad ziet er, net als de hele game trouwens, prima uit als je er zo doorheen loopt. Je kunt her en der wat dingen doen, maar echt veel is het niet. De omgevingen zijn niet aan elkaar gekoppeld en daardoor heb je toch net niet het gevoel in een open wereld te zijn.

In plaats van dat een straat uitmondt in een andere straat, krijg je een laadscherm te zien nadat je gekozen hebt waar je heen wil. Het vrij rondlopen voegt dan ook geen bal toe. En de laadtijden zijn ook niet mis. Soms zit je wel anderhalve minuut te wachten op de volgende omgeving. Gelukkig kun je wel tussen verschillende laadschermen kiezen (een plaatje of een koetsritje).

De ontwikkelaar had in plaats daarvan beter wat meer tijd in het stemacteerwerk en een grafische update kunnen steken, want daar laat zo nu en dan ook te wensen over. The Devil’s Daughter ziet er eigenlijk hetzelfde uit als zijn voorganger, wat ermee door kan, maar niet echt fantastisch is. Je ziet dan ook geen vooruitgang op dit vlak.

De omgevingen zien er prima uit, maar als je naar de animaties gaat kijken zie je al heel snel dat Homes grafisch stilgezeten heeft. Het beweegt gewoon niet zoals het zou moeten en komt soms zelfs houterig over. Gecombineerd met slecht gekozen voice acting voor een heel aantal personages, waaronder Watson, wordt het al snel een flinke gemiste kans.

De audiovisuele kant is niet zo storend dat je de game gekweld in de kast gooit, maar Frogwares heeft hier echt wel een hint over het hoofd gezien. Er zijn namelijk genoeg games op de markt die in de Unreal Engine 3 gemaakt zijn en er vele malen beter uitzien. En “wat de een kan bedenken, kan de ander ontdekken” zoals Holmes zelf ooit gezegd heeft.

Sherlock Holmes The Devil’s Daughter bewijst zichzelf aan het einde van de rit dan ook nog niet. Tenminste, niet op de juiste manier. De gameplay is echt verbeterd, met onder andere de introductie van keuzes en nieuwe puzzels, maar grafisch moet er een flinke update komen voor de serie.

De franchise heeft ook in dit deel weer de nodige stappen genomen, maar heeft nog een lange weg te gaan. De zaken die je krijgt zijn interessant en houden je zeker tien uur bezig. Al met al is dit dan ook een game die het proberen waard is, maar niet voor de volle mep van 60 euro.