Remember Me Review

Laten we het verhaal van Remember Me ditmaal in een alinea of twee uit de doeken doen. Dat is nog een pittige opgave – très difficile, mais oui - dat kunnen we je wel vertellen. Het spel bestaat namelijk uit een behoorlijk aantal verschillende facetten. Goed, we will give it our best shot! In Remember Me stap jij in de schoenen van protagonist Nilin, een zogenaamde Memory Hunter. Ze is haar geheugen kwijt en dwaalt groggy en gedesoriënteerd door de gangen van ‘La Bastille’, een gevangenis in het Parijs uit het jaar 2084, ‘Neo-Paris’ genaamd. Vlak voordat haar hersens echt door de blender gehaald worden, wordt Nilin gecontacteerd door Edge, een dan nog anonieme weldoener, met wiens hulp ze weet te ontsnappen uit de klauwen van Memorize. Dit is de ‘duivelse’ corporatie die de touwtjes in handen heeft in Neo-Paris.

Rijk en arm, goed en kwaad

Memorize vormt in Remember Me de belichaming van het kwaad, een vleesgeworden duistere macht. Wat is nu namelijk het geval? In het jaar 2084 is iedereen uitgerust met een zogenaamde Sensen, een soort implantaat dat de mogelijkheid verschaft te rommelen in de hersenen – en daar komt geen scalpel aan te pas! De gegoede burgerij van Parijs grijpt de uitvinding aan te pas en te onpas herinneringen te verwijderen uit het geheugen. Die herinnering schrappen we, natuurlijk worden we daar wel een beetje depri van. Waar is de Prozac? Dit maakt het wel dat er een flink onderscheid gemaakt kan worden tussen rijk en arm. Het rijke gedeelte van Neo-Paris woont in de hoger gelegen gedeelten van de metropool, waar het ‘plebs’ het moet doen met de slums, de getto. Ofwel, een kartonnen doos en een golfplaten dak, opgevangen regenwater en brood met spinnen. Goed, je snapt het.

En mocht je dat nog niet doen – schaam je niet, het verhaal van dit spel heeft ook gewoon vrij veel om het lijf - dan verwijzen we je nog maar eens naar de impressies die wij geschreven hebben over Remember Me, alsmede de interviews die wij afnamen bij diverse ontwikkelaars die afgelopen drie jaar belast waren met het jou voorschotelen van een dijk van een game. Of de programmeurs van Dontnod daarin geslaagd zijn, ligt natuurlijk niet enkel aan het verhaal, maar ook aan de gameplay, graphics en geluid van het spel. Laten we dus snel overschakelen naar misschien wel het belangrijkste facet van een videospel: de gameplay.

Clark Kent, eat your heart out!

Hoe werkt Remember Me? Dat zullen we je eens haarfijn uitleggen. Het genre van de game is ‘actie-avontuur’, maar Remember Me is eigenlijk een mix tussen een RPG, fighting game en het eerstgenoemde. Nilin beweegt zich al klimmend en klauterend door Neo-Paris – en let op; maak je een misstap, dan verdwijn je onverbiddelijk in de diepte. Meer dan eens komt het echter voor dat ze in haar bezigheden gestopt wordt door vijanden, hetzij Leakers – fuckers -, hetzij guards. Dat is waar het inventieve ‘combosysteem’ van het spel zijn intrede doet. Spelers hebben in het Combo-Lab de keuze uit vier typen gevechtsbewegingen (Regen, Power, Cooldown en Chain), genaamd Pressens. Uit elk ‘bakje’ met aanvallen kun je een bepaalde actie kiezen. Door deze op een rijtje te zetten creëer je een combo, zoals gezegd dus een gepersonaliseerde gevechtscombinatie. Voer je genoeg combo’s uit, dan krijg je de beschikking over Focus. Heb je daar een bepaalde hoeveelheid van, dan kun je Nilin zogenaamde S-Pressens laten uitvoeren.

Naast het tanden uit de bek rammen van vervelende Leakers, is het echter ook belangrijk tijdig op de X- of A-knop van je controller te drukken. Doe je dit terwijl een van je opponenten aanvalt, dan ontwijk je hem, waarna je je vijanden weer naar hun mama kunt laten roepen. S-Pressens bespoedigen dit proces ietwat. Het zijn een soort van superaanvallen, die overigens wel wat tijd nodig hebben om op te laden. Kies je er bijvoorbeeld voor om de S-Pressen Fury te activeren (dit doe je door op L2 of LT te drukken en Fury te selecteren), dan verandert Nilin in een niets-ontziende vechtmachine die je niet wilt tegenkomen in een donker steegje, geloof ons maar. Naarmate het verhaal van Remember Me zich verder uitvouwt, krijg je, naast het eerdergenoemde Fury, de beschikking over steeds meer S-Pressens, te weten D.O.S, Camo, Logic Bomb en R.I.P.

Hét hoogtepunt van de game

Leuk en aardig, hoor, dat combosysteem van Remember Me. Inventief en vooral uniek ook. Waar wij bij het spelen van de game pas echt ons hart mee ophaalden echter, waren de zogenaamde Memory Remixes die je voor de kiezen krijgt. Nilin beschikt over mogelijkheid om de herinneringen van individuen in haar voordeel te veranderen. Zo nu en dan wordt zij gedwongen hiervan gebruik te maken en dan vind je je als speler terug in het geheugen van een personage uit de game. Hierin kun je rommelen aan bepaalde aspecten in belangrijke gebeurtenissen in het leven van deze personen. Zo is het voor Nilin bijvoorbeeld mogelijk een overeenkomstig doel te creëren in de hersenpan van iemand die tot voor kort gerekend kon worden tot haar aartsvijanden. Vier Memory-Remixes vonden we terug in Remember Me, maar van ons hadden het er veertig mogen zijn – nous vous aimez!

Een lust voor het … oor?

Een ander facet van Remember Me dat we zeker niet over het hoofd mogen zien, is de soundtrack van de game. Waar het thema van het spel digitalisatie is, gaat het geluid daar naadloos in mee. Naar verluidt is er een heel orkest opgetrommeld om jou straks bij je speelsessies van gepersonaliseerde klanken te voorzien. Bij de gevechten, en dat is toch wel wat je een groot gedeelte van de tijd zult doen, reageert de muziek namelijk op de gevechtsmoves die jij uitvoert. Een leuke gimmick, die het nog maar eens extra onderschrijft dat het Dontnod en Capcom menens is als het om Remember Me gaat. Ook de graphics van het spel zien er overigens gelikt uit. Meer dan eens komt het voor dat de voor Parijs zo karakteristieke symbolen als de Eiffeltoren en de Sacré-Coeur, op de achtergrond, ten tonele verschijnen. Dit zorgt er mede voor dat Remember Me waarlijk Parijs ademt, knap!

Is Remember Me dan de perfecte game? Nee, zover willen we zeker niet gaan. Het is namelijk niet alleen goud dat blinkt. Het spel is namelijk zo lineair als wat, en voelt hier en daar ook wat repetitief aan. Waar gewetenswroeging en het juiste doen een van de, zo niet hét, belangrijkste thema’s is van Remember Me, kun jij als speler niet zelf bepalen wat dit dan ook is. Je volgt een geplaveid pad, dat hier en daar dus ook enigszins herhalend aanvoelt, en dan doelen we op de gevechten. Of je nu Leakers, bewakers of robots tegenkomt, vechten blijft eigenlijk een vorm van ‘button mashing’. Natuurlijk is het van belang de juiste combinatie te vinden voor wat je doel van dat moment is, genezen, bijvoorbeeld, of Focus verzamelen. Maar na de zoveelste brawl heb je dit wel gezien en weet je het allemaal .

Le jugement définitif

Maakt dit van Remember Me een slechte game? Natuurlijk niet, alles behalve zelfs! Remember Me is een intelligent spel, een game die vragen oproept, je een ethisch vraagstuk voorlegt. Een spel dat je een interessant verhaal vertelt, een game met een inventief combosysteem, en een spel met vele gezichten (RPG, actie-avontuur, fighting). Wij nemen de hoed dan ook af voor de intrede van Dontnod Entertainment in de markt. In het huidige landschap van de game-industrie is het een gedurfde zet om een geheel nieuwe IP in de markt te zetten en een fris geluid te laten horen. De gamer blijft namelijk vaak plakken aan wat hij kent, want wat de boer niet kent, eet hij niet. Wij hopen dat de boer in dezen echter een uitzondering wil maken voor Remember Me. Want Remember Me verdient het wel degelijk herinnerd te worden!