Natural Doctrine Review

De PlayStation 4 telt op dit moment nog weinig echte Japanse titels en ontwikkelaar Kadokawa Games heeft dat ook door. Zij brengt dus haar turn-based RPG Natural Doctrine naar alle platformen van Sony – de PlayStation 3, de Vita en dus de PS4. Verwacht trouwens geen Remote Play of iets dergelijks, want Kadokawa Games heeft daar niet zo goed over nagedacht.

Welk verhaal?

Het eerste wat opvalt aan Natural Doctrine zijn de beroerde graphics. Voor een PlayStation Vita game zouden deze graphics uitstekend zijn, maar aangezien het hier om de PlayStation 4-versie gaat is het simpelweg belachelijk. Er is geen technische upgrade gedaan ten opzichte van de PS3-versie en dat valt te zien. Jammerlijk.

Een belangrijk element bij RPG’s is meestal toch wel een samenhangend verhaal. Het hoeft niet altijd groots en bombastisch te zijn, maar in ieder geval iets van een verhaallijn is welkom. Natural Doctrine heeft die memo helaas niet gekregen en van een verhaal is dan ook niet te spreken.

Jij speelt voornamelijk als Geoff, een soldaat, die vele goblins in kerkers en andere gehuchten moet verslaan om zo verder te gaan in het spel. Verzamel veel materialen want die zijn namelijk hartstikke belangrijk voor de mensheid, aangezien de wereld vol chaos zit en het fort Festre de enige, veilige thuishaven is. Andere beweegredenen of enige diepgang van de andere personages, waar jij ook mee speelt, zijn afwezig.

TellSell scherm

Het ontbreken van een coherente verhaallijn is dan uiteindelijk niet zo erg, als de gameplay maar als een huis staat. De fundering ligt er misschien, maar de rest van dat huis is alleen voor een select groepje gamers. Natural Doctrine is namelijk onvoorstelbaar moeilijk en Kadokawa Games maakt daar geen geheim van. Zo wordt het tactische schaakspel, zoals Natural Doctrine bedoeld is, vooral een aaneenschakeling van trial and error. En weer opnieuw.

Wat vooral opvalt bij het spelen is het standaardscherm. Dit staat namelijk tjokvol met informatie, waardoor je al snel een licht gevoel van claustrofobie kunt krijgen. Onderin het scherm flitsen de instructies voorbij voor welke knop je moet gebruiken, bovenin zie je het aanvalsschema staan, je aanvalsopties staan aan de linkerkant en meer informatie daarover staat er weer pal onder. Het lijkt soms net een TellSell scherm.

En dat is best wel ironisch, aangezien alle informatie op je beeldscherm je namelijk niks essentieels uitlegt voor de game. Kadokawa Games had hier een stuk beter naar moeten kijken in plaats van heel veel voice-acting in Natural Doctrine stoppen om het afschuwelijke en toch al onduidelijke verhaal uit proberen te leggen.

Linken!

Al snel leer je dat er maar één element is dat je echt moet snappen in Natural Doctrine en dat is het link-systeem. Als je gelinkt bent met je andere personages, dan kun je gezamenlijk een aanval uitvoeren en meer schade doen dan in je eentje. Belangrijk hierbij is de juiste positie, aangezien je zo meer schade kunt doen of een verdedigingsbonus krijgt voor één beurt.

Als je deze dodendans perfect uitvoert, dan sla jij je tegenstanders in één goede beurt naar het hiernamaals. Helaas komt hier het trial and error gedeelte juist kijken. De tutorial leert je namelijk alleen de beginselen, maar het verdedigen van je teamgenoten, waarom je geen kistje kunt openen of wat de maximale beweegruimte is – verschilt ook weer per personage – wordt niet uitgelegd. En dan wordt het een lange rit.

Wéér opnieuw

Dat trial and error per definitie niet iets slechts is, heeft Dark Souls ons laten zien. Het steeds opnieuw proberen van een level met een moeilijkheidsniveau waarbij je al snel zat te janken is nu synoniem verbonden aan de Souls games. Punt hierbij is dat ze moeilijk zijn, maar wel eerlijk. En juist dat gedeelte geldt niet voor Natural Doctrine.

Door steeds weer opnieuw te spelen kom je er uiteindelijk achter wat de perfecte manier is om het level te halen, maar het alternatief bestaat ook dat je 30 minuten vastzit in één gang, waardoor je gelijk wordt vermoord door je tegenstanders die een lange link opzetten.

Vooral in de eerste levels is het jouw taak om naar een bepaald gebied te komen, de vijanden te verslaan en eventueel een eindbaas naar de verdoemenis te meppen. Het voltooien van een level duurt echter lang als je elk personage erheen moet loodsen. Het opnieuw spelen van een level komt dan ook vaak door het feit dat een poppetje van je wordt aangevallen, waar je geeneens tegen kunt vechten. Oneerlijk heet dat gewoon.

Maar is er dan echt helemaal niks goeds aan Natural Doctrine? Jawel.Het upgrade systeem van je karakters werkt namelijk hartstikke fijn. Je kunt zonder zorgen je skills en attributen wijzigen, zodat je de perfecte speelstijl voor een level kunt aannemen. Minpunt daarbij is dan wel weer dat je vaak in een level moet doodgaan om die perfecte stijl te vinden.

Natural Doctrine frustreert tot op het bot

Ondanks alle frustratie en oneerlijkheid zal er een zekere groep zijn die zich aangetrokken voelt tot Natural Doctrine. Het enige wat vereist wordt is een engelenlading aan geduld, fantastisch strategisch inzicht en veel toewijding. Als je dit erin stopt, zal je veel plezier en tijd aan de game beleven. Helaas kun je met diezelfde toewijding ook veel betere RPG’s spelen, die ook een stuk leuker zijn.