Flatliners Review (Blu-ray) - Valt snel plat
Het is zo’n vraag die de mensheid blijft boeien: wat is er na de dood? Een groot wit licht of juist helemaal niets? Bijna dertig jaar geleden was er Flatliners, een film die film die antwoord probeerde te geven op die vraag. Nu is er een remake van die film en hoe die is lees je in de Flatliners Review.
De remake van Flatliners heeft hetzelfde principe als het origineel: vijf medische studenten zijn geïnteresseerd in hetgeen wat er met de hersens gebeurt als iemand sterft. Courtney (Ellen Page, die we kennen uit Beyond: Two Souls) wordt hier vooral door gedreven door een traumatische gebeurtenis uit het verleden waarbij ze haar zusje verloor.
Samen met haar collega’s Sophia (Kiersey Clemons) en Jamie (James Norton) besluit ze om in de nachtelijke uurtjes op zoek te gaan naar het antwoord op die vraag: is er iets na de dood? Courtneys plan is om tijdelijk te sterven en na een minuut weer gereanimeerd te worden door haar collega’s. Al snel krijgen ook Ray (Diego Luna) en Marlo (Nina Dobrev) lucht van het plan en doen ze mee.
Saaie personages
Hier begint een saai gedeelte van Flatliners, de andere personages. Elk personage is het standaard stereotype dat je al veel te vaak voorbij hebt zien komen in andere films: de rijkeluisjongen met een gigantisch imago, de studente die altijd wil bewijzen dat ze de beste is en de harde werker die alleen maar medicijnen studeert omdat haar moeder dat wil.
Niet alleen daar valt Flatliners in de herhaling, ook bij elke reanimatiepoging op de behandeltafel. Elke keer gaat het niet zoals gepland en blijft iemand iets langer dood, maar nooit met nadelige effecten voor de studenten. En nog geen scène later staan ze wild dansend en alcohol consumerend op de dansvloer. Zo gaat het ook met de achtergrondverhalen van de leergierige dames en heren.
Afwerken die handel
En daar hadden wij eerlijk gezegd meer van verwacht. Helemaal met iemand als Niels Arden Oplev achter de schermen, die de Zweedse versie van The Girl With the Dragon Tattoo regisseerde, evenals enkele afleveringen van de serie Mr. Robot. Elk personage heeft zo zijn eigen duistere geheim waar hij of zij zich voor schaamt en wat voor vele nachtmerries bij de studenten zorgt.
Denk hierbij aan de overijverige studente die haar rivale kapot heeft gemaakt of de rijkeluisjongen die zijn levensprioriteiten niet onder ogen durft te komen. Het zouden allemaal interessante verhaallijnen kunnen zijn, maar ze worden saai en stelselmatig afgewerkt door Oplev en hadden beter uitgewerkt kunnen worden. Want de premisse van Flatliners is goed gevonden, maar de film weet niet welke toon het vast moet houden.
Thriller of horror?
Want Flatliners begint als een soort psychologische thriller waarin de hoofdpersonages achterna worden gezeten door hetgeen wat op hun kerfstok staat, maar Oplev probeert dan ineens een horrorelement toe te voegen aan de film, met enkele schrikmomenten en gruwelscènes als resultaat. Er wordt dan stiekem gehint naar een paranormaal gedeelte, maar hier wordt niks mee gedaan en zelfs al snel overboord gegooid.
In de extra scènes zie je daar iets meer van terug en die vind je terug in de extra features. Hier zit dan wel een groot pluspunt van Flatliners, de vele extra’s. Vaak genoeg zijn er films die geen extra’s toevoegen aan hun product, maar Flatliners doet dit wel goed. Zo leggen de cast en crew de impact van het origineel uit en hoe je dit type film moet reanimeren – inclusief woordgrap.
Flatliners Review (Blu-ray) – Dood bij aankomst
Ondanks die vele extra’s is Flatliners al overleden voordat het de hoofdingang van je ogen is binnengegleden. Iets wat jammer is, aangezien de premisse ontzettend tof is en waar veel mee gedaan kan worden. Helaas lukt dat niet, zijn de personages saai en stereotiep en weet Flatliners vooral niet wat voor een soort film het wil zijn. Geen operatie gaat deze patiënt nog redden, helaas.