Fifty Shades Darker Review (Blu-ray) - Preutse billenkoek
De grootste hype rondom Fifty Shades is toch al een flinke tijd geleden gaan liggen, met boekenkasten waarin de trilogie verstopt ligt achter andere boeken. De eerste film kon nog mooi meeliften met het succes van de reeks toentertijd, maar hoe is dat voor deel twee? Je leest het in de Fifty Shades Darker review.
Het eerste deel eindigde met Anastasia Steele (Dakota Johnson) die de BDSM-praktijken van multimiljonair Christian Grey (Jamie Dornan) niet aankon en de relatie stopzette. Dat wil niks zeggen in de wereld van films, want Fifty Shades Darker draait nog steeds volledig om de romance tussen de twee hoofdpersonages.
Nieuwe regels
Een romance die in het eerste deel al langzaamaan leek dood te bloeden. Anastasia’s romantische verwachtingen waren een schop tegen het zere been van Christian, die eigenlijk een ander soort relatie in gedachten heeft. Het is dan ook lachwekkend dat Anastasia eerst nog resoluut nee antwoord op Grey’s verzoek om samen te praten, maar in de volgende scène zitten de twee alweer rustig te onderhandelen over hun relatie.
Deze keer is het simpel: geen contract, geen regels, geen geheimen. Zo zou de relatie tussen Anastasia en Christian het namelijk wel vol moeten houden, want hij heeft haar meer nodig dan zijn sadomasochistische uitlatingen. In ieder geval, dat herhaalt Christian keer op keer tegenover zijn geliefde, als zij haar twijfels uit. Het zorgt er al snel voor dat je het riedeltje na twee à drie keer wel doorhebt.
Dé formule
Een riedeltje wat je ook al snel in Fifty Shades of Grey zag en de studio moet dan ook al snel hebben gedacht: waarom de succesformule wijzigen? Het resultaat is dan al snel duidelijk: een voorspelbaar plot dat enkele hobbels heeft, maar met één centraal thema: liefde overwint alles. En dat laatste is toch best wel bijzonder in een film die moet draaien om de BDSM-trekjes van Christian Grey en hoe een relatie met iemand als Anastasia zou zijn. En dan vooral in de slaapkamer.
Slaapkamersaai, zo werd het eerste deel dan voornamelijk genoemd. Fifty Shades of Grey was al een zwaar gecensureerde versie van het boek, maar Fifty Shades Darker gaat daar nog een stapje overheen. De titel vermoedt meer SM-praktijken en meer dominantie getoond door Grey, maar liefhebbers daarvan komen toch al bijzonder bedrogen uit bij het tweede deel. In de gehele film zagen we een paar handboeien en een flinke pets op enkele billen, maar spannender dan dat werd het nooit.
Té grappig
Echt spannend wordt Fifty Shades Darker dan ook echt niet, iets wat ook gedeeltelijk komt door het plot. Dat is soms zo bespottelijk dat je eerder in een lachbui verstrikt raakt. Zo is er het moment dat Christian aan Anastasia zijn ‘zielige’ achtergrondverhaal uit de doeken doet over zijn moeder, die een crackverslaafde was en stierf toen hij slechts vier was, waarna Anastasia doodleuk begint over het belang van communicatie in een relatie.
Het is slechts een klein voorbeeld van hoe belachelijk het plot soms is en hoeveel moeite regisseur James Foley heeft met de verfilming van het boek. Jamie Dornan had het in de eerste film al moeilijk om zijn personage goed en gedenkwaardig op het beeld te brengen en in Fifty Shades Darker zie je dat hij daar moeite mee blijft houden. Dat is ook lastig als een film én romantisch en zoetsappig wil zijn, maar tegelijkertijd ook kinky én duister.
Een toevoeging van een eventuele ex zou het verhaal dan spannender kunnen maken, maar boze ex Leila Williams (Bella Heathcote) én romantische rivaal Jack Hyde (Eric Johnson) maken geen indruk en zijn té saai om de film spannender te maken en Fifty Shades Darker een duister randje te geven. Daarentegen is Elena Lincoln (een fantastische Kim Basinger) als zakenpartner van Grey dan wel een goede aanvulling voor Fifty Shades Darker, maar het is jammer dat zij beperkt op het scherm te zien is.
Toevoegingen
De Unmasked-editie van Fifty Shades Darker heeft dan weer wel veel schermvullingen. Verwacht niet alleen verwijderde scènes, maar ook hoe schrijfster E. L. James aan de boeken begon en de invulling daarvan, een reünie van de cast en crew en vooral veel aandacht naar het gemaskerde bal wat een grote rol speelt in de film. Niet alleen dat, maar ook de ‘slechteriken’ in de film komen in de extra scènes goed naar voren.
Voeg daar ook nog een korte teaser voor het laatste deel in de serie, Fifty Shades Freed, aan toe en Fifty Shades-liefhebbers weten wat ze kunnen verwachten volgend jaar.
Fifty Shades Darker Review – Braaf, braver, braafst
Fifty Shades Darker stelt in alles teleur ten opzichte van diens voorganger: het plot is belachelijk hilarisch, Jamie Dornan heeft nog steeds moeite om als Grey op het scherm te schitteren en voor een film die veelal draait om dominantie en BDSM-praktijken, daar is weinig van te zien in deze film. Dan kunnen Kim Basinger en enkele toffe extra’s niet veel meer redden aan deze film die eigenlijk Fifty Shades Lighter had moeten heten.