Double Cross Review - Platformend de misdaad bevechten

Mysteries oplossen en boeven in de kraag grijpen in een interdimensionale 2D-platformer op de Switch. Dat is de setting voor Double Cross, een game die uit zijn voegen barst van potentie. In deze Double Cross Review lees je dat de game vermakelijk is, maar bij lange na niet alle kansen weet te benutten.

Double Cross geeft je de controle over Zahra, een talentvolle agente. Ze werkt voor de interdimensionale politie genaamd RIFT en moet, samen met haar collega’s, verschillende dimensies veilig houden van crimineel gespuis. Al snel blijkt het hoofdkantoor van RIFT aangevallen wordt door een onbekende crimineel. Voor de altijd vrolijke Zahra is dit het signaal om op onderzoek uit te gaan naar de crimineel die de naam Suspect X krijgt.

Het avontuur dat op het punt staat te beginnen kan het beste worden omschreven als een kruising tussen Kim Possible en Mega Man. De leuke handgetekende grafische stijl die Double Cross kent, lijkt namelijk behoorlijk op die uit de Kim Possible tekenfilms, maar de gameplay heeft nog het meeste weg van de Mega Man games. Een ideale kruising zou je denken, maar dat is niet helemaal waar. Waar Double Cross namelijk uit goede ingrediënten bestaat en behoorlijk goede ideeën bevat, laat de uitwerking te wensen over.

Dit begint met het aanbod in levels. Hoewel Double Cross met vijf tot zes uur gameplay niet de kortste game is, bevat deze slechts drie dimensies om te bezoeken. Dit is een gemiste kans van ontwikkelaar 13AM Games, want juist met een interdimensionale setting is er oneindig veel mogelijk wat betreft werelden. Om spelers er dan maar vier voor te schotelen voelt als een koude kermis, al is dit zeker geen slechte game.

De levels die de game je biedt zijn namelijk telkens origineel, lekker divers en geven je stuk voor stuk nieuwe vijanden om te verslaan. In Gootopia kom je in de jungle terecht waarin slijmerige vijanden rondglibberen, in Reptaria rennen dinosaurus-achtige vijanden rond en Funderdome is een enorm casino waarin je robots tegen het lijf loopt.

Zo glibberen in de jungle omgeving Gootopia allemaal slijmerige vijanden rond, rennen in Reptaria allerlei dinosaurus achtige vijanden op je af en loop je in de casinowereld Funderdome allemaal robots tegen het lijf. Op het gebied van vijanden heeft Double Cross gelukkig geen gebrek aan variatie.

Datzelfde geldt voor de gameplay in de werelden op zich. Iedere wereld in Double Cross introduceert namelijk een ander element waardoor de levels telkens weer fris en origineel aanvoelen. In Gootopia moet je bijvoorbeeld de glibberige massa die vijanden achterlaten gebruiken als springkussen en moet je weer een ander soort slijm gebruiken om te kunnen klimmen.

Deze elementen komen bovenop de vaardigheden van Zahra die je in ieder level volop moet benutten. Met twee aanvalsknoppen (hard en zacht) kun je vijanden in elkaar slaan en er is een springknop voor het nodige platformwerk. Het vechten van de game is behoorlijk eenvoudig uitgewerkt en geeft je weinig uitdaging. De meeste vijanden gaan na al een paar rake klappen tegen de vlakte.

Het was beter geweest om Zahra uit te rusten met een origineel wapen naast haar mêlee aanvallen en dan was deze game veel dichter bij de toffe gameplay uit blockbusters als Mega Man 11 gekomen, maar nu is het vechten wat middelmatig. Ook wat betreft het platformen had Double Cross wat beter naar de avonturen van de Blue Bomber moeten kijken. Dit is nu behoorlijk eenvoudig op enkele elementen na.

Een van deze elementen is de Proton Slinger, een soort grappling hook. Met dit ‘wapen’ kun je op bepaalde punten in de levels als een aapje slingeren en zo verder komen. Jammer genoeg leunt Double Cross net even te veel op dit aspect. Gelukkig wordt er op dit element genoeg afgewisseld met verschillende punten om aan te hangen. De ene staat stil en lanceert je verder in een gelijke hoek van waar je vandaan kwam, de andere beweegt zodra je deze aanraakt en weer een andere heeft een vaste richting.

Het maakt het grapplen een van de leukste aspecten die Double Cross te bieden heeft, vooral wanneer je in levels komt waarbij je leven er vanaf hangt of wanneer de tijd dringt. Double Cross had wat meer van dit soort momenten moeten kennen op andere gebieden.

Double Cross is absoluut geen slechte game, maar simpelweg eentje die geteisterd wordt door gemiste kansen. De grafische stijl is goed uitgewerkt, net als het (wat platte) verhaal rondom een intergalactische misdaad. En ook op het gebied van gameplay is de game prima.

Jammer genoeg overstijgt de game die ‘prima’ nergens. De gameplay is wat te simpel en iedere vorm van uitdaging blijft nagenoeg de hele game uit. Het tofste element is de grappling hook, maar voor de rest is het slechts een plas water, waar het een zee aan diepgang had kunnen zijn.