Blue Dragon Review
Zoals ik al zei is Blue Dragon een typisch Japanse game. Niet alleen qua opzet en gameplay, maar ook grafisch gezien is de Oosterse sfeer gelijk aanwezig. Dit alles heeft natuurlijk een oorzaak. Microsoft heeft gezorgd dat er grote namen meewerkten aan Blue Dragon, namelijk Hironobu Sakaguchi, Akira Toriyama en Nobuo Uematsu. Wie dat precies zijn, zal ik je haarfijn uitleggen.
Red de wereld
Natuurlijk is er in Blue Dragon een wereld te redden, wat zou een RPG immers zijn zonder een held, die voor hij het weet in een avontuur belandt en geen andere keus heeft dan de strijd aan gaan. Wat Blue Dragon betreft zijn er alleen iets meer helden. Shu, Kluke en Jiro besluiten namelijk met z'n drieën hun dorp te redden wanneer het wordt aangevallen door een gevaarlijke "landhaai". Dapper als ze zijn gaan ze de strijd aan en belanden ze door een speling van het lot ineens in een luchtbasis van een verschrikkelijke vijand, die de mechanische landhaai gebruikt om het dorp voor zijn eigen plezier te terroriseren. Binnen luttele seconden worden ze verslagen door de duistere Nene en van het luchtschip gegooid. Een geheimzinnige kracht weet ze te redden en raadt onze helden aan om vreemde lichtgevende ballen door te slikken. Deze geven de drie jonge krijgers ongebruikelijke krachten in de vorm van blauwe beschermwezens, die uit hun schaduwen groeien. Een stier, een vogel en een draak...
Als je in Japan een Xbox 360 game wilt verkopen, zul je aan moeten komen met een echte RPG. Een echte Japanse RPG wel te verstaan. Dit betekent dat je allereerst iemand moet vinden die daar verstand van heeft. Hironobu Sakaguchi is de schrijver achter de eerste vijf delen uit de Final Fantasy reeks. Dat is dus geen kleine jongen in dit genre en de ideale man om Blue Dragon aantrekkelijk te maken. Het verhaal is dan ook haarfijn in orde. Niet alleen dat, de manier waarop het verhaal wordt gebracht is erg goed uitgedacht. Het epos wordt erg cinematisch gebracht met meer cut-scenes dan de gemiddelde game. Op die manier word je direct in het verhaal gezogen en ga je meeleven met karakters waar je over beschikt. Tot nu toe is er nog geen vuiltje aan de lucht.
Om de beurt
Helaas is de gameplay niet van hetzelfde niveau als de verhaallijn en de manier waarop die gebracht wordt. Er is in Blue Dragon gekozen om terug te gaan naar een wat bejaarde vorm van gameplay. De gevechten zijn namelijk turn-based, wat betekent dat iedereen om de beurt zijn zet doet. Eerst is een van je helden aan de beurt, dan een vijand etc. In je beurt kies je ervoor om een van de acties te ondernemen die voor dat karakter beschikbaar is. Denk aan een item gebruiken, een aanval doen of de magische krachten gebruiken waar je schaduwwezen over beschikt. Natuurlijk is hier niets mis mee, sterker nog, veel fans zullen blij zijn dat er nog zulke RPG's worden gemaakt. De gevechten worden hierdoor alleen wel sneller repetitief en ietwat saai. Je kunt een gevecht winnen door simpelweg A te blijven drukken, zonder te hoeven nadenken waar je mee bezig bent en dat is precies wat je na een paar dezelfde gevechten op rij gaat doen.
Zolang je geen problemen hebt met een turn-based vechtsysteem heeft Blue Dragon wat gameplay betreft behoorlijk wat te bieden. Niet alleen jouw helden groeien in level tijdens de game, maar ook je schaduwen. Ieder gevecht levert punten op en zo worden jij en het vriendelijke monster achter je rug steeds sterker. Op die manier leer je weer nieuwe vaardigheden, waardoor je tijdens een gevecht meer keuzes krijgt in wat je gaat doen om te overwinnen. De schaduwen kun je in klassen indelen, waardoor ze ieder weer andere eigenschappen krijgen. Zo is er bijvoorbeeld witte Magie voor verdediging en healing en zwarte om je tegenstanders te verbranden of te overspoelen. Zo kun je dus proberen om een gebalanceerd team samen te stellen dat klaar is om iedere uitdaging aan te gaan.
Blue Dragonball Z?
Op dit moment hebben we één van de drie Japanse namen die aan Blue Dragon hebben mee gewerkt besproken. Laten we doorgaan met de volgende, namelijk Akira Toriyama. Deze beste man is de ontwerper van Blue Dragon, maar is bekend geworden met het ontwerpen van heel iets anders; Dragonball Z namelijk. Toriyama is dus een levende legende in Japan en zijn bekende stijl is gelijk terug te zien in Blue Dragon. Grafisch gezien ziet de game er gewoonweg geweldig uit. Het is alsof een anime-film tot leven is gekomen, zonder cell shaded graphics die niet iedereen aanspreken. Daarnaast is er een oog voor detail wat zowel de graphics als het verhaal ten goede komen. Je zit midden in de wereld van Blue Dragon en alles leeft. Zodra een cut-scene dan het verhaal weer verder laat gaan, weet je niet wat je ziet. Zeker in 1080p word je werkelijk weggeblazen door de schitterende tekenfilmachtige graphics.
De laatste grote naam is die van Nobuo Uematsu, de man verantwoordelijk voor de muziek composities in de game. Op zijn C.V. staan games als Chrono Trigger en verschillende Final Fantasy delen. Nobuo Uematsu moet dus het "dream-team" compleet maken, wat garant moet staan voor een succes in Japan. De muziek in Blue Dragon is alleen niet zo goed als Microsoft had gehoopt van iemand met zoveel ervaring. Af en toe is het alleraardigst, zoals bij de gevechten met eindbazen, maar meestal is de muziek wat flauw en past het niet altijd even goed bij de sfeer. Het geluid tijdens de cut-scenes is gelukkig wel van hoog niveau, wat de verhaallijn alleen maar ten goede komt. Bovendien kun je er voor kiezen om te spelen met de originele Japanse stemmen, als je zelf niet zo gecharmeerd bent daarvan kun je ook kiezen voor de Engelse voice-overs. Deze zijn zeker niet slecht gedaan, maar de echte fans zullen hier nooit voor kiezen.
Conclusie
Blue Dragon is een mooi episch verhaal en zal de speler vele uren vasthouden, terwijl hij de wereld redt van de duistere Nene. De manier waarop is soms alleen langdradig en dat zal zeker niet iedereen bevallen in een tijd dat actie in games de boventoon voert. De trage ouderwetse gameplay waarin je om de beurt een zet doet, lijkt niet meer van deze tijd, maar zal de oudere gamers die opgegroeid zijn met Final Fantasy zeker bevallen. Al met al hebben de Japanse grootmeesters die zijn ingeschakeld goed werk afgeleverd, maar geen regelrechte topper en dat is erg jammer.