Ratchet & Clank: Nexus Review
Ontwikkelaar Insomniac Games heeft de nodige tegenslagen ervaren op de laatste generatie consoles. Haar Resistance franchise wilde maar niet van de grond komen, om maar te zwijgen over de game Fuse. Gelukkig staat er nog een dynamisch duo klaar om Insomniac – en indirect het universum – te redden.
Natuurlijk hebben we het over Ratchet & Clank: Nexus. Om gelijk even een naamsverwarring uit de weg te gaan: in Europa draagt de titel de naam Nexus, terwijl de rest van de wereld Into the Nexus gebruikt. Met alweer het twaalfde (!) deel in de serie en het vierde deel in de subcategorie Future (snap je het nog?) zijn de robot en de Lombax terug op de PlayStation 3. Maar liefst vier jaar na het laatste wapenfeit, A Crack in Time, is er eindelijk weer een nieuwe Ratchet & Clank.
Ruimtesprongen!
Het schietgrage duo heeft deze keer taak om de gevaarlijke crimineel Vendra Prog met een ruimteschip te begeleiden naar de Vartax gevangenis. De broer van mevrouw Prog, Neftin, wil zijn zus bevrijden en begaat een klassieke jailbreak. Het geboefte ontsnapt uit de vliegende vloot en laat de helden achter op een verlaten planeet in het universum. Tijd om achter de voortvluchtigen aan te gaan!
In het desbetreffende ruimteschip worden de basics uitgelegd. Voor de echte Ratchet & Clank fans is dit een simpele herhalingsoefening, maar voor de beginners een goede instapmogelijkheid. Schieten, slaan met je moersleutel en springen: het voelt allemaal vertrouwd aan. Een nieuwe toevoeging aan de game is een simpele: met je gravity boots kun je over bepaalde zonnepaneel-achtige platformen lopen en springen van platform naar platform.
Qua visuele pracht laat Insomniac zien tot wat zij in staat is. Prachtige levendige werelden, die schitterend gekleurd zijn. Nexus haalt echt het onderste uit de kan die de PlayStation 3 heet. Alhoewel, het is echter niet iets wat we nog niet kennen. Nexus ziet er net als de eerdere delen gewoon op-en-top uit, alsof je midden in een interactieve Pixar-film bent beland.
De zwaartekracht is je vriend
Ratchet & Clank moet het qua platformen niet echt van vernieuwing hebben, iets waar andere titels – Mario, Zelda – ook niet zo bijster veel mee hebben. Iets wat wel nieuw is deze keer, zijn de puzzels in de Nether met Clank, wat in de game interdimensionaal reizen heet. Het spel verandert dan in een klassieke platformer; à la Rayman moet je van links naar rechts manoeuvreren, terwijl je met de zwaartekracht speelt. Met Clank ga je een andere realiteit in om zo verder te kunnen met het verhaal.
Op die momenten bestuur je met je rechteranaloge stickje Clank in de puzzels. Druk naar beneden en je vliegt die kant op. Idem dito voor de overige kanten. Op deze manier ontstaat er een nieuwe manier van puzzelen, met het ontwijken van obstakels en dozen die op een specifieke plek moeten komen. Het is dan ook enigszins jammer dat deze stukjes er niet veel inzitten en over het algemeen redelijk makkelijk zijn.
Sneeuwpoppen
Iets wat wel altijd sterk is in de Ratchet & Clank games, zijn de innovatieve en hilarische wapens. Ook Nexus pakt hier sterk mee uit. Wat te denken van de Nightmare Box, waarmee je een duveltje uit een doosje op vijanden afvuurt. Het leuke hieraan is dat je tegenstanders daadwerkelijk schrikken van deze poppetjes. Maar ook de Winterizer – het in sneeuwpoppen veranderen van je tegenstanders, inclusief kerstmisdeuntje – en de Vortexgrenaat - een granaat die zwarte gaten creëert - zijn schitterende toevoegingen.
Dat arsenaal van originele en geinige wapens van jou is daarnaast ook nog uit te breiden. Verwacht hier geen grote RPG-elementen, maar gewoon upgrades als meer kogels in één magazijn of een extra explosieve kracht op de kogels.
Een nieuwe leuke gimmick is de toevoeging van een Jetpack, die je specifiek voor een gedeelte in het spel nodig hebt. Het jammere hieraan is dat je hem daarbuiten niet tot nauwelijks zult gebruiken. Jammer, want hiermee laat het spel flink wat kansen onbenut.
Als vanouds
Naast een redelijk makkelijk niveau – wij speelden op medium – zijn ook de eindbazen van het niveau lik-me-vestje. Dood zul je dus niet vaak gaan door deze wezens, eerder door het vallen in water of andere vloeibare mengsels die je naar het hiernamaals sturen. De eindbazen zijn ook niet al te uitdagend, al mag je de meeste geeneens zo noemen. Tussen-eindbazen is eerder een correcte term voor deze creaturen. De twee echte eindbazen zijn bovendien ook van een dramatisch laag niveau, waarbij alleen maar op het kruisje drukken en schieten de klus klaart.
Bovendien ben je zo door het verhaal heen: in slechts vier uur tijd zul je eindcredits over je scherm zien rollen. Voeg daar nog slechts een handjevol zijmissies aan toe – een stuk of vier – en je zit op de vijf à zes uur. De trophy hunters zullen nog wel wat langer bezig zijn, met gouden moertjes en het zoeken van een blauwdruk. Toch is dit simpelweg te weinig voor een sterke adventure game.
De gameplay is als vanouds, evenals de controls. Dat betekent echter ook dat de problemen uit de eerdere games weer terug zijn. Zo is het springen met Ratchet nog niet helemaal fijn uitgewerkt en voelt het soms eerder aan als geluk dat je op een platform belandt, in plaats van ware skills.
Grinnikmomentjes
Humor is een essentieel onderdeel van de Ratchet & Clank games, en ook dit deel kent weer zijn geinige momentjes. Onze favoriete helden uit de eerdere delen zoals Quark, Zephyr en Cronk laten ook weer hun gezicht zien. Het gebikkel tussen de twee oude robots blijft hilarisch, maar vooral de held op sokken Quark, zal je soms laten grinniken.
Het inhuurgeboefte van Thugs-4-less is ook weer van de partij om het leven van Ratchet & Clank behoorlijk zuur te maken. Bij deze tegenstanders merk je ook het hoge recycle-niveau dat Insomniac uitvoert. De vijanden lijken allemaal op elkaar, met zelfs meedere mini-bosses die zo vaak langskomen dat je ze kunt dromen. Wat dan wel weer de humor is, is het feit dat de studio zich bewust is van deze herhalingen. De Hover Boots zijn weer terug en Clank grapt dat deze eigenlijk al van hem waren.
Geslaagde terugkeer
De terugkeer van de twee karakters is zeker geslaagd. Onder het mom van ‘never change a winning team’ past Insomniac niet al teveel aan. De gameplay staat nog steeds als een huis, terwijl de werelden schitteren en de wapens ook weer hartstikke origineel zijn. Maar, daar ligt tegelijkertijd ook de zwakte van Nexus. Door weinig vernieuwingen en een té korte speelduur - behalve voor de trophy hunters - is deze Ratchet & Clank niet erg verfrissend. Het maakt van een potentieel briljante adventure/platformer, een goede ik-ken-mijn-mankementen-platformer.