Atomic Ninjas Review
Wie de Dikke van Dale doorbladert en het woord ‘ninja’ ziet, zal de volgende betekenis ernaast vinden: ‘een krijger die in het verborgene opereert.’ Een stiekeme rakker dus, die één met de schaduw is en de tijd neemt om zijn doelwit uit te schakelen. Toch wel bizar dat het bij Atomic Ninja’s juist niet om verborgenheid en sluipen gaat, maar om doldwaze gevechten in een rap tempo.
De game wordt gemaakt door Grip Games, die vooral bekend is van zijn eerdere spel The Impossible Game. Met haar nieuwste creatie Atomic Ninjas gooit de studio het over een andere boeg. De game is gelukkig niet onmogelijk, maar soms wel frustrerend tot op het bot. En dat is goed én slecht.
Super Smash Bros.-achtig
Atomic Ninjas is een multiplayer platformer. De game focust zich vooral op het online spelen tegen andere spelers, waarin hectische potjes de dagelijkse kost zijn. Elke speler begint met een ninja die twee wapens of power-ups heeft. Hierbij kun je denken aan een bokshandschoen, waarmee je jouw tegenstanders over de map mept of een telekinetische gave waarmee je dozen richting je vijanden afvuurt. Ook is er een grapling hook aanwezig, waarmee je naar hartenlust over de map slingert. Met deze attributen moet je proberen de andere spelers, of AI-bots, in het lava of water te slaan. Een beetje zoals de Super Smash Bros. reeks dus.
Deze power-ups liggen over de hele map verspreid en met een druk op het vierkantje switch je zo van kracht als je naast een power-up staat. En wat is een ninja spel nou zonder shiruken? Deze klassieke werpsterren zijn weer volop aanwezig en komen in een soort ammo-pakketjes van zes, waarna je even moet wachten voordat ze weer opgeladen zijn. Met de rechtertrigger gebruik je jouw bokshandschoen of werpster, terwijl je met de rechter analoge stick probeert te richten. In het begin een beetje tricky, maar na twee à drie potjes heb je het zo door.
Vaak word je neergeslagen of krijg je een doos op je harses waardoor je een klein momentje niks kunt doen. Het irritante hieraan is dat jouw tegenstanders jou nog wel iets kunnen doen. Het moment dat je weer opstaat om ze terug te pakken, staan ze alweer voor je neus en word je weer weggemept. Behoorlijk oneerlijk ja, waardoor je soms al neigt om de Vita weg te leggen. Atomic Ninjas maakt het zo bijzonder lastig om een vlag te pakken (Capture the Flag/Team Capture the Flag) of om een basis over te nemen (Domination).
Levelen gaat niet erg snel en de game biedt daarnaast ook geen leuke bonussen aan. Je speelt nieuwe karakters vrij met nieuwe beginwapens, maar deze zijn ook in de verschillende levels te vinden. Een beetje nutteloos dus. Het enige aspect waardoor je de game weer snel zou oppakken, hadden de super abilities kunnen zijn, maar deze superkrachten zorgen hier helaas niet voor.
Onsterfelijk met Noob Rage
Doodgaan zal niet al te vaak voorkomen, maar als het wel gebeurt dan krijg je een soort killcam te zien van wie jou vermoord heeft. Hiermee wil Grip Games aanduiden dat je hem terug moet pakken, maar de bots zien er allemaal hetzelfde uit, waardoor je jouw moordenaar niet meer terugvindt. Als hij jou drie keer achter elkaar te pakken heeft, krijg je een hele uniek power-up: de Noob Rage.
Een leuke toevoeging, die in principe oneindig kan duren. Hiermee ben je een tijdje onsterfelijk en verandert de muziek in onmenselijk gehijg en gegil van jouw ninja. Pas op het moment dat jij iemand naar de andere wereld helpt, zal de Noob Rage eindigen. Naar mijn mening is dit toch wel één van de grappigste en vermakelijkste elementen aan Atomic Ninjas, wat vooral leuk is voor de beginners.
Naast de bizarre geluiden van de Noob Rage is de persoon die in het bezit is van deze kracht ook omhuld door een rood tintje, zodat je duidelijk kan zien dat hij oppermachtig is door de eerder genoemde power-up. Hier komt de grafische praal van de game om de hoek kijken. Want, man-oh-man, wat zien de graphics er vingerlikkend goed uit zeg. Je zult soms verbaasd zijn over het feit dat je gewoon op een handheld zit te spelen.
Verplicht online
Het is prima dat Grip Games het online-aspect omarmt, waardoor je al snel geneigd bent om toch even de wi-fi te gebruiken of zelfs 3G, zodat je even een potje kan rammen. Want met een maximale tijd van vijftien minuutjes per potje ben je niet lang bezig met een gevecht. Online is meestal vijf minuten voor een potje en dat loopt goed. Veel last van lag zal je niet hebben, maar framedrops komen soms nog wel eens voor.
Misschien ben je dan wat eerder geneigd om gewoon een potje solo te spelen. Dan is de modus quick match echt iets voor jou. Hierin kun je gewoon offline spelen, alleen of samen met een bot. Jammerlijk dat je dan geen moeilijkheidsgraad in kunt stellen voor de verschillende bots. Zo is het in het begin nog wel best pittig om de dekselse vliegende samurai’s aan te pakken, maar stomp jij ze na een paar potjes gewoon van de map.
Over de A.I. kunnen we kort zijn: die is redelijk. Niet hoogstaand, maar ook niet dermate dramatisch dat je de haren uit je hoofd trekt. De bots weten hoe de map in elkaar zit en proberen hun ding te doen. Als jij samenwerkt met een bot, dan hoef je je in ieder geval geen zorgen te maken over de punten die jullie verdienen of dat je medespeler het slecht doet. Kanttekening hierbij is dat het niet echt duidelijk is hoeveel punten je verdient als je iemand killt. Dat lijkt te verschillen bij elke kill, wat een beetje apart is. Maar er zitten nog wel wat meer mankementen in, zoals de vraag waarom de twee bots die mijn tegenstanders zijn, tijdens een team based modus altijd zij-aan-zij met elkaar knokken, terwijl mijn bot ergens bovenin de map zweeft.
Grootste minpunt offline zijn toch wel de laadtijden. Na het voltooien van een quick match moet je soms, zonder te overdrijven, een volle minuut wachten voordat je weer in het beginscherm zit. Dit gaat mij wel iets te ver, want hierdoor heb ik geen zin meer om nog een game op te starten.
Geinig, maar repetitief
Atomic Ninjas is een redelijke game voor de catalogus van de PlayStation Vita. Het online gamen werkt goed en is geinig, maar soms zie je nog wel spelers van hot naar her vliegen. Offline is een tikkie beter, maar niet gelijk denderend goed. De game wordt na een tijdje wel repetitief, waardoor je hem af en toe toch even weglegt. Gelukkig heeft de Dikke van Dale het niet altijd goed over ninja’s. Want Atomic Ninjas kroop uit de schaduw en liet zichzelf in volle glorie zien. En achteraf gezien, zijn we daar redelijk blij mee.