Xenoblade Chronicles 2 Review - Overwinteren in Alrest

De mensheid is verbannen uit het paradijs, maar niemand weet waarom. Maar Rex staat op het punt daar achter te komen wanneer hij een mooie opdracht accepteert. Wij mogen mee in deze Xenoblade Chronicles 2 Review. In een zee van wolken door een sprookjesachtige wereld, op weg naar Elysium. Is deze reis de moeite? Lees snel verder!

In 2010 kwam Monolith Soft met Xenoblade Chronicles voor de Wii. De game was behoorlijk populair en kreeg een remake voor zowel de 3DS als de Nintendo Wii U. En nu is het tijd voor het officiële tweede deel in de Xenoblade Chronicles serie. Een game met een heel nieuw thema.

De Xeno serie loopt al vanaf 1998 en krijgt met Xenoblade Chronicles 2 alweer het tiende deel. En ieder deel in de franchise heeft een andere setting dan de voorgaande delen. Het houdt de franchise telkens weer lekker fris, terwijl je toch weet wat je kunt verwachten. Het vorige deel, Xenoblade Chronicles dateert alweer uit 2010 en werd dusdanig positief ontvangen dat er in 2015 een remake voor de 3DS en de Nintendo Wii U.

Nu is het tijd voor het officiële tweede deel van Xenoblade Chronicles. Een JRPG met een heel eigen thema die exclusief voor de Nintendo Switch verschijnt. Deze game neemt ons mee de wolken in en of wij ons daar vermaken lees je natuurlijk hieronder!

De mensheid is in Xenoblade Chronicles verbannen uit het paradijselijke Elysium. Daarom slijten de mensen hun dagen in Alrest. Dit is een verscheurde wereld waar enorme beesten genaamd Titans als levende eilanden fungeren in een zee van wolken. Rex woont ook op een Titan, genaamd Azurda, en verhandelt spullen die hij als Salvager opduikt uit de wolkenzee.

Maar als hij op een dag zijn handel aan het drijven is met de Nopon (de konijnachtige wezens uit het eerste deel) krijgt een grote opdracht. Eentje die zijn leven kan veranderen. Een vette cheque alleen om een pakketje op te halen onder begeleiding van een groep anderen. Het klinkt bijna te mooi om waar te zijn! En dat is het natuurlijk ook.

Het pakketje in kwestie blijkt Pyra te zijn, een sluimerende Blade. De opdracht gaat gruwelijk mis en Rex gaat er samen met Pyra en Azurda vandoor. Pyra moet koste wat het kost naar Elysium, maar dat gaat niet zonder slag of stoot, gezien de jacht op het duo is geopend.

Dan begint een geweldig diepgaand verhaal van ruim 70 uur waarin je alle hoeken van Alrest verkent. En dan hebben we het alleen nog maar over het verhaal op zich. De eilanden zijn stuk voor stuk enorm en hebben elk een eigen ecosysteem compleet met de vele wezens die er leven. Alleen de diversiteit van de wereld is al genoeg reden om op elk eiland uren te vertoeven.

Los daarvan is er op ieder eiland naast de verhaallijn en de exploratie ook genoeg te beleven. De talloze NPC’s die je tegenkomt kun je aanspreken om meer te weten te komen over de wereld en een deel ervan biedt je ook nog eens zijmissies aan. Als je hiermee aan de slag gaat zul je met Xenoblade Chronicles 2 makkelijk de winter door kunnen komen, want de teller gaat dan ruim over de 100 uur heen! Na verloop van tijd vallen de zijmissies wel een beetje in herhaling, maar dat mag de pret niet drukken.

Zeker niet omdat de game je potentieel enorm veel afwisseling in de gevechten biedt. Het vechtsysteem in Chronicles 2 is hetzelfde als dat uit het eerste deel, dus een real-time vechtsysteem. Je speelt met de Joy Cons in de houder of met de Pro Controller (de game ondersteunt geen motion controls) en dit gaat bijzonder soepel hoewel nagenoeg iedere toets een functie heeft.

De standaard aanval wordt constant vanzelf uitgevoerd als je maar dichtbij een vijand staat. De speciale aanvallen moet je handmatig inzetten en hebben een afkoeltijd. Maar er is een twist in Chronicles 2 op het bekende vechtsysteem die het fris doet aanvoelen. Er zijn Drivers en Blades in de game.

De Driver is het aanvallende karakter en de Blade is de kracht achter jouw wapen. Zo is Pyra een Blade, maar de game kent nog veel andere Blades die je onder andere met Core Cristals aan je kunt verbinden. Iedere Blade heeft zo zijn eigen kenmerken zoals een element dat met je aanvallen meekomt en een set unieke aanvallen.

En als je die unieke aanvallen weet te combineren in een combo kun je flinke schade aan je tegenstander aanrichten. Helemaal als je je combometer helemaal vol weet te krijgen. Dan kun je namelijk een ‘allesverwoestende’ aanval loslaten op de tegenstander. Het is een vechtsysteem dat voor spannende situaties kan zorgen, maar een gevecht ook flink onoverzichtelijk kan maken.

Dit laatste komt vooral door de speciale effecten en vele karakters in een gevecht. In totaal kun je met drie karakters ten strijde trekken, wat dus betekent dat er zes karakters staan te vechten. Daarnaast zijn er nog de vijanden waar je natuurlijk tegen vecht. De commotie die al deze karakters op één scherm met zich meebrengen is, vooral in de handheld modus van de Switch, soms behoorlijk onoverzichtelijk.

Zoals het een goede JRPG betaamt verdien je na ieder gevecht XP, waardoor je sterker wordt. En ook je Blades worden sterker. Dit laatste gaat niet alleen door simpelweg te vechten, maar voornamelijk door doelen te voltooien in de wereld. Bijvoorbeeld het verslaan van een aantal dezelfde vijanden of het inzetten van een bepaalde combo.

Het is een leuk systeem dat je constant bezig houdt. Het belangrijkste element in Xenoblade Chronicles 2 is misschien nog wel het bijhouden van je uitrusting. Je kunt nog zo hoog in level zijn, maar als je wapen niet goed is sla je geen deuk in een pakje boter. Verzamel dus wapens en accessoires, of in dit geval, Gems.

Betere Gems zorgen voor sterkere karakters en bovendien voor een betere band tussen Blade en Driver. En als je band goed is kun je veel gemakkelijker een flink pak slaag uitdelen. Vijanden gaan sneller liggen en jij kunt sneller weer genieten van de wereld om je heen.

Want die ziet er telkens weer geweldig uitgewerkt uit. Zoals gemeld is de wereld enorm en divers, maar wat betreft detail is het veelal je ogen uitkijken en genieten van de geweldige soundtrack. Monolith Soft heeft nagenoeg alles met ontzettend veel zorg ontworpen en de vruchten daarvan zijn erg goed te zien. Heel af en toe is er een karakter dat enigszins simpel overkomt, maar dit is altijd een NPC die maar even voorbij komt.

Verder spatten de kleuren (meestal) van je scherm en zien de animaties er erg soepel uit. En de dag- en nachtcyclus in de game zorgt ervoor dat een wereld nog langer interessant blijft. Jammer genoeg merk je erg goed dat de game teruggehouden wordt door de kracht van de Switch. In handheld modus ziet de game er wat minder adembenemend uit, maar het grootste probleem komt naar voren in framedrops als het druk op het scherm is.

Daarnaast wil het wel eens voorkomen dat een cutscene begint te haperen. De video loopt dan vrolijk door, terwijl het geluid en de ondertiteling ineens niet meer synchroon lopen. Het resultaat is een bijzonder verwarrend geheel ondanks de Engelse stemmen (Japans is bij release in een patch beschikbaar). Dit is echt een misser, want juist in de cutscenes moet het gevoel van een dergelijke RPG overkomen en dat is hier niet altijd het geval.

De beperktere kracht van de Switch komt op dit soort momenten naar voren en zorgt ervoor dat Xenoblade Chronicles 2 niet overkomt zoals het moet. Gelukkig is dit lang niet altijd het geval en dan is de game geweldig. Bijna alles klopt aan de game op een paar kleine missers na.

Zo zijn sommige zijmissies wat repetitief, zien sommige NPC’s er wel erg simpel uit en kent de game framedrops. Dit weegt absoluut niet op tegen de vele uren soepele gameplay die de game je biedt in de meest diverse omgevingen. Xenoblade Chronicles 2 is als een regenboog in de wolken; de game is geweldig, maar de Switch houdt je soms wat tegen.