XCOM 2 Console Review- Bijna net zo goed als de PC-versie

XCOM 2 is al even uit op pc en is sinds kort ook naar de consoles gekomen. Eindelijk kun je met de befaamde game aan de slag op je Xbox One en PlayStation 4. Maar is de consoleversie wel zo tof of meer een slap aftreksel van de pc versie? Lees het in deze XCOM 2 Console Review!

XCOM 2 is het langverwachte vervolg op de hit uit 2012, XCOM: Enemy Unknown. De gebeurtenissen in deze game leidden tot de nederlaag van de mensheid, waarna de aliens (ADVENT) met harde hand over de planeet gingen regeren. Om verdere opstanden te voorkomen maken de aliens mooie, en vooral loze, beloftes. Mensen die niet in opstand komen en brave slaafjes zijn krijgen gentherapie.

Alleen door die gentherapie veranderen de mensen in een hybride van alien en mens, wat de ADVENT alleen maar ten goede komt. De mensen die niet meewerken, worden overhoop geknald. Iedereen werkt dus netjes mee, behalve het verzet. En je raadt het al; het verzet ben jij, in de vorm van het XCOM team.

Na de gebeurtenissen uit het eerste deel is dat team ondergronds gaan opereren. Het is daarbij gaan zoeken naar de gevangen genomen leider, de Commander. In XCOM 2 wordt deze gevonden wat het verzet nieuwe moed geeft. En dat leidt tot een hernieuwde strijd om de mensheid te bevrijden van het schrikbewind van de ADVENT.

Het slagveld is nu alleen veranderd, evenals de vijand. Doordat er 20 jaar verstreken is sinds de overwinning van de aliens, is ADVENT vele malen krachtiger geworden. Daarbij vecht je wel op aarde, maar wel de overgenomen variant van de planeet. Het terrein is herkenbaar met dorpjes en restaurantjes, maar vergis je niet. Het is namelijk niet jouw terrein, maar dat van de tegenstander. Verwacht dus bijvoorbeeld hinderlagen op je pad.

Als je niet tactisch speelt, kun je er vanuit gaan dat je team binnen de kortste keren zes meter onder de grond ligt. XCOM 2 is een turn-based game, waarbij je de beurt met de aliens afwisselt. In jouw beurt mag je per soldaat twee acties doen zoals lopen en schieten of bijvoorbeeld hacken. Hierin moet je slim handelen en proberen in te schatten wat de tegenstander gaat doen.

Daarbij is het belangrijk dat je zo lang mogelijk ongezien over het terrein navigeert. Zo kun je namelijk vijanden in een hinderlaag lokken. En zelfs als je gezien bent is het belangrijk om in dekking te zitten aan het einde van je beurt. Want kogel stoppen kan iedereen, maar meestal wel maar één keer.

Bij XCOM 2 is dat niet anders. Soldaten die gewond zijn moeten dagenlang bijkomen en dode soldaten blijven dood. Het is dus opletten geblazen waar iedereen is en welke vijanden precies in de buurt zitten. Tussen alle gevechten door kan je team bijkomen en kun jij waar nodig mensen aannemen.

Maar ook dit is niet het makkelijkste wat er is. Mensen aannemen kost namelijk geld en dat heb je niet al te veel. Je moet dus inkomsten genereren door onder andere contact met andere rebellen te maken en door ruimtes vrij te maken in je schip. Daarbij wordt je basis, of in ieder geval je thuisfront, een in de zoveel tijd ook nog aangevallen. Lekker afwisselende gameplay!

De aliens geven zich niet zomaar gewonnen. Maar aan de andere kant jij ook niet. Langzaam maar zeker word je sterker, naarmate je in de ruim 40 uur durende game vordert. Je bouwt aan je schip, je leger én je territorium. En hoe meer grond je inneemt, hoe heftiger de aliens zich tegen je verzetten. Ralph gaf in zijn review van de pc versie al aan dat de game moeilijk, maar zeker wel eerlijk is.

Helaas kan ondergetekende niet hetzelfde over de consoleversie melden. Het kan hier zomaar gebeuren dat midden in een missie ineens een alien opduikt en eventjes een van je maatjes neer blaft. Zeker in het begin, als je nog een slap verzetsgroepje bent, gebeurt dit wel eens en dan laat het spel je beteuterd achter met een lijk op je scherm. Het is heel zuur dat dit zomaar kan gebeuren. Anderzijds hoort het bij de game die je constant blijft uitdagen om scherp en tactisch te werk te gaan.

Maar er zit in de bediening van de consoleversie ook een irritatiepuntje. De game speelt namelijk heerlijk weg qua bediening, maar doordat het level een soort raster is werkt het niet altijd even fijn en accuraat om nou iemand een verdieping hoger of lager te laten verplaatsen. Daarbij wil je ‘cursor’ nog wel eens een vakje verplaatsen, en dat kan het verschil tussen leven en dood betekenen in de game.

Gelukkig heeft de game een autosave functie die eens in de paar minuten even je voortgang opslaat. Als dan iemand plots een laserstraal in zijn kont krijgt of op een andere manier de mist in gaat, kun je ervoor kiezen om te herladen. Alleen dit wil je niet al te vaak doen. XCOM 2 heeft namelijk behoorlijke laadtijden die soms wel oplopen tot drie a vier minuten per keer.

Dit is niet alleen bij het herladen van een opgeslagen spel, maar ook als je gewoon een missie start of bijvoorbeeld de game zelf net opstart. Dit is in het begin niet heel erg, maar gaat na verloop van tijd wel echt storen. Even snel herladen bij een miskleun zit er simpelweg niet in.

Daarbij moet XCOM 2, zoals Ralph al aangaf, het niet alleen maar hebben van grafische pracht. De game ziet er soms wat saai uit wat betreft de omgevingen. De karakters, en dan vooral de ADVENT, zien er wel tof uit en dan met name in de cutscenes.

Alleen die filmpjes hebben dan weer last van een ander probleem, namelijk dat ze nogal eens stotteren en hakkelen. Dit komt overduidelijk doordat er aan de achterkant een en ander ingeladen wordt, wat begrijpelijk is. Maar het haalt de ervaring van XCOM 2 wel een stuk naar beneden.

XCOM 2 kent dus de nodige gebreken, maar wel voornamelijk op het gebied van de tussenfilmpjes en laadtijden. Verder is de game namelijk prima in orde. Grafisch is het niet de meest prachtige game, maar het is zeker prima.

Daarbij speelt de game op kleine puntjes na lekker weg en daagt hij je constant uit door de moeilijkheidsgraad. Deze is wel instelbaar, maar dat voorkomt een straf bij een fout niet. Als je alle tijd hebt en van een tactische game houdt, kun je echt niet om XCOM 2 heen.