What we do in the shadows Recensie (DVD) - Zet vampiergenre voor schut

What we do in the shadows won de publieksprijs op het Toronto International Film festival en de publieksprijs en een eervolle vermelding op het Sitges International Fantastic Film Festival. De nepdocumentaire waar menig persoon al buikpijn van het lachen heeft gekregen, is nu uit op DVD. Lees het oordeel in deze What we do the shadows recensie.

Als jij zo'n kijker bent die he-le-maal genoeg heeft van het romantische geneuzel in Twilight, Vampire Diares en True Blood is What we do in the Shadows zonder twijfel jouw ding. Daarin nemen filmmakers Jermaine Clement en Taika Waititi een loopje met het vampiergenre in de vorm van een nep-documentaire.

Naast de regie en het script dat ze geschreven hebben vertolken Clement en Waititi ook een hoofdrol in de film. Clement speelt de vampier Vladislav en Waititi die van de vampier Viago. Samen met een derde vampier leven ze in een flatje. Het is een soort studentenhuis waarin ze leven in de 21ste eeuw. En alle drie komen ze uit een ander tijdperk.

Hilarisch is bovendien dat de drie heren helemaal niet knap zijn. Geen enkele kijker zal dus seksuele gedachten hebben bij het zien van What we do in the shadows. En romantiek is ook al ver te zoeken. Ze dealen vooral met problemen uit het leven en met elkaar. Want samenwonen geeft onderliggende frustraties en wild feesten en beesten is voor iedere vampier ook niet weggelegd. Straks drink je nog een biertje en spuug je de hele straat onder.. met bloed.

In de nepdocu komen er allemaal vampiers aan het woord die vertellen hoe ze leven en waar ze tegen aan lopen. Die opnamen voelen echt aan, waardoor de sfeer die What do we do in the shadows redelijk uniek is. Want de film zelf is een grote droge komedie. Er wordt duidelijk een loopje genomen met alle vampierfilms en tv-series van de laatste tien jaar.

Als een van de vampiers in iemands nek bijt is dat niet een romantische seksscene die volgt met een klein hapje uit iemands nek, maar een overdadig bloedblad wat ontstaat waarbij de geknapte ader zo erg opeendringt dat de hele kamer rood ziet van bloed. En de mannen willen gewoon als studenten keihard feesten, maar ze kunnen zichzelf niet bekijken, want tja: in de spiegel kunnen ze hun spiegelbeeld niet zien.

Naast dat er een loopje genomen wordt met alle clichés in vampierfilms is het drietal vooral goed op elkaar ingespeeld. Zodra ze muziek gaan maken en een van de vampiers idioot gaat dansen kun je als kijker bijna niet anders dan lachen. What we do in the shadows brengt niets anders dan onzin en dat levert redelijk goed vermaak op. Tenminste voor de meeste kijkers.

Want eerlijkheid gebiedt te zeggen dat diegene die écht heel erg houdt van Twilight en Vampire Diaries niet erg zal kunnen genieten van What we do in the shadows. Het is allemaal zo flauw dat het voor hen jammer is dat er 0,0 romantiek is. En bovendien voor team Jacob en team Edward geldt dus: geen mooie man dus in What we do in the Shadows. Het zijn lompe vampiers waarbij de een nog een dikkere bierbuik heeft dan de ander. Weinig charmants dus.

Maar losgezien daarvan is What we do in the shadows een erg sterke film die goed uitgedacht is en alle lof is dan ook volledig terecht. De film zet een ongekende unieke sfeer neer. En je weet zeker dat je zoiets absurds nog nooit eerder hebt gezien. Bloedzuigers die niet kunnen interegren in de 21e eeuw levert gewoon droeg voer op.

Enige minpuntje is dat de film geen extra's bevat, terwijl het toch wel verdomd interessant zou zijn geweest om een behind te scenes te zien of dat uitgelicht is hoe de hele productie tot stand is gekomen. Losgezien daarvan is dit zo'n bizarre film, dat je die hgewoon in je collectie wilt hebben. Prima materiaal om te pronken tussen in je weirde vriendengroep!