Valkyria Chronicles 4 Review - Nog steeds een topserie?

Het vorig jaar uitgekomen Valkyria Revolution kon ons niet bekoren en wij keken dan ook liever uit naar een nieuw deel van Valkyria Chronicles. Onze gebeden blijken gehoord, want Valkyria Chronicles 4 is naar Europa gekomen. Kan dit deel wel indruk op ons maken? Lees het in onze Valkyria Chronicles 4 review.

Valkyria Chronicles 4 speelt zich tegelijkertijd af als het originele Valkyria Chronicles. We zitten middenin de Second European War, waar de Atlantic Federation haar uiterste best doet om het duivelse Eeastern Imperial Alliance tot een halt te brengen in hun verwoestende tocht door Europa. Met een traditionele oorlog kan de Federation nooit winnen, dus is het tijd voor een gedurfd plan dat de Alliance moet verrassen.

Dat plan is Operation Northern Cross: een snelle aanval dwars door het territorium van de Imperial Alliance, om aan het einde van die route de hoofstad van het keizerrijk over te nemen en ze te dwingen tot een overgave. Wij volgen de operatie in de schoenen van Squad E, een bataljoen infanterie met aan het hoofd een groep vrienden die gezworen hebben om hun thuisland te verdedigen.

In tegenstelling tot de andere Valkyria Chronicles-games valt Valkyria Chronicles 4 meteen met de deur in huis. Er is geen lange introductie met uitleg waarom de hoofdpersonen de wapens oppakken en er is ook geen stap voor stap introductie van de karakters. Gedurende het verhaal leer je ze vanzelf kennen en omdat het voelt alsof je je begeeft tussen een groep mensen die elkaar jarenlang kent voelt het ook veel natuurlijker aan.

Zo staat Squad E onder leiding van Claude Wallace, met zijn vrienden Raz en Kai Schulen als luitenanten. Al vrij snel voegt Riley zich bij de groep, een andere jeugdvriend die een geschiedenis heeft met Claude, want zodra ze doorheeft wie hij is, krijgt hij een optater. De groep weet overduidelijk wat er aan de hand is en er hoeft daarom geen uitleg gegeven te worden, ook al weet jij als spelers zijnde niet precies wat er aan de hand is. Maar gaandeweg kom je daar zelf wel achter uit conversaties en voelen gesprekken niet geforceerd aan om de spelers iets uit leggen.

Spelers die bekend zijn met Valkyria Chronicles hebben qua gameplay ook niet veel uitleg nodig, want de basis is precies hetzelfde gebleven in vergelijking met het origineel. Voordat een gevecht begint kan je kiezen welke manschappen je in het veld meebrengt, waar je goed moet nadenken op basis van de informatie die je van tevoren hebt gekregen. Als er bijvoorbeeld veel tanks gesignaleerd zijn is het handig om een aantal Lancers mee te nemen, die gespecialiseerd zijn in het neerhalen van tanks, maar anderzijds zeer zwak zijn tegen infanterie. Zo heeft elk van de zes klassen een specifieke rol en werkt het bijna als een steen-papier-schaar-systeem.

Wanneer je eenmaal in een gevecht zit heb je een bepaald aantal Command Points (CP) om acties uit te voeren, zoals een bevel geven of extra manschappen in te schakelen. Maar het grootste gedeelte van de tijd gebruik je CP om controle te nemen over één van je manschappen. Die kan je vervolgens besturen in third person, waar je een aantal stappen kan nemen afhankelijk van de energie van een soldaat en je kan één keer schieten of een voorwerp gebruiken.

Het klinkt simpel en is het in de basis ook, maar in de praktijk komt er vaak een stuk meer bij kijken. Zo ligt het aan de klasse hoeveel energie een soldaat, een Scout kan bijvoorbeeld verreweg het langste rennen, maar heeft dan weer geen geweldige vuurkracht tot zijn beschikking. En ondanks dat Valkyria Chronicles 4 een turn-based game is kunnen soldaten die niet aan de beurt zijn gewoon terugschieten als er een vijand in hun bereik komt. Met verschillende klassen, wapens en strategieën komt er een hoop tactiek bij kijken tijdens een gevecht.

Naast tactiek is er ook een ander aspect waar Valkyria Chronicles 4 veel focus op legt en dat is de eigenschappen van de verschillende soldaten en hun relatie met elkaar. Elk karakter heeft een aantal negatieve en positieve eigenschappen, waardoor zelfs de karakters die niet in het verhaal worden genoemd een eigen smoel hebben. Zo heeft de sluipschutter Aladdin een hoofd dat zo kaal is als een biljartbal en glimt in de zon, waardoor hij sneller gezien wordt en minder goed kogels kan ontwijken. En de Scout Godwin is een buitenbeentje dat accurater is wanneer er geen bondgenoten in de buurt zijn.

Godwin is dan ook geen liefhebber van de co-op aanval, dat is een aanval waar je een kans op hebt wanneer twee bondgenoten bij elkaar staan en één daarvan het vuur opent. De andere soldaat zal dan ook het vuur openen, wat bijna te vergelijken is met een extra beurt. De kans van een co-op aanval is groter wanneer het twee soldaten betreft die een goede relatie met elkaar hebben. Riley zal bijvoorbeeld dus niet snel een co-op aanval uitvoeren met Claude.

Aan het einde van elk gevecht word je beoordeeld op je acties in het gevecht, wat invloed heeft op het aantal ervaringspunten en geld dat je verdient. Met de ervaringspunten kan je vervolgens tussen missies door je soldaten trainen, maar dat doe je door punten te steken in bepaalde klassen. Niet alleen is het aan te raden om het te verdelen, zodat je geen grote zwakte in je bataljoen krijgt, maar het is ook vestandig om te kijken wat voor tactieken je zelf vaak gebruikt in het veld. Wanneer je voornamelijk leunt op sluipschutters om af te rekenen met infanterie, dan is het handiger om daar meer punten in te steken dan Shocktroopers.

Dat is ook van toepassing op het geld dat je verdient. H geld kun je steken in betere wapens of bepantsering voor je soldaten, maar ook daar geldt weer dat je wapens koopt voor bepaalde klassen. Op een gegeven moment moet je ook keuzes maken welke kant je opgaat met een wapen. Wie niet goed tegen keuzes maken kan is bij Valkyria Chronicles 4 aan het verkeerde adres, want zo’n beetje elke minuut krijg je er weer eentje voor je kiezen.

Dit alles is voor de Valkyria Chronicles-fan geen nieuwe informatie en dat klopt, want Valkyria Chronicles 4 voegt wat betreft gameplay-elementen vrij weinig toe aan de formule. De grootste nieuwe toevoeging is de Grenadier-klasse, die van grote afstand met een mortier kan schieten en perfect is om een nest aan vijanden mee uit te roeien. Daarnaast is er een systeem geïntroduceerd dat kan activeren wanneer een karakter bijna dood is, waardoor hij nog een laatste aanval kan uitvoeren voordat hij of zij het loodje legt.

Maar naast die veranderingen is Valkyria Chronicles 4 teruggegaan naar de basis van de eerste Valkyria Chronicles. Valkyria Chronicles 2 en 3 kwamen alleen uit op de PSP en hebben daarvoor flink wat veranderingen doorgevoerd, wat niet altijd met gejuich van de fans werd ontvangen. En eerlijk gezegd zijn wij er ook niet rouwig om dat SEGA een aantal stappen terug heeft genomen, want de basis van Valkyria Chronicles staat als een huis.

Wel vinden we het een beetje slordig dat er amper stappen zijn gezet op het gebied van graphics. Valkyria Chronicles kwam uit op de PS3 en je zou verwachten dat een generatie later er een flinke stap gemaakt zou zijn, maar daar is niets van waar. Ondanks dat werkt de grafische stijl nog steeds heel goed en lijkt het spel af en toe net een schilderij.

Valkyria Chronicles 4 is teruggegaan naar de basis van de serie en heeft een aantal kleine veranderingen doorgevoerd. Dat lijkt een gouden zet te zijn geweest. De gameplay staat nog steeds als een huis en het nieuwe verhaal met een groep vrienden voelt heel natuurlijk aan. De nieuwe Grenadier-klasse zorgt bovendien voor een hoop nieuwe tactieken en moeilijke keuzes. De enige keuze die niet moeilijk is, is de keuze om Valkyria Chronicles 4 aan te schaffen of niet.