UnEpic Review - Niet een epische, maar wel toffe eerbetoon

Een hommage aan de klassieke Metroidvania games. Zo kun je UnEpic het best omschrijven. De game doet namelijk precies wat Metroidvania games uit dat tijdperk doen, maar dan net iets flauwer. Is dat genoeg voor urenlang spelplezier of geven wij liever een tientje aan een andere game uit? Lees snel de UnEpic review.

Op een avond zit Daniel, een doodnormale jongen, Dungeons & Dragons te spelen met zijn vrienden, als hij plotseling naar de wc moet. Eenmaal daar aangekomen begint Daniel aan de kleine boodschap, maar dan ineens valt het licht uit. Een flauwe grap denkt Daniel, maar hij heeft al snel door dat hij in een kasteel terecht is gekomen, terwijl hij stond te pissen.

Daniel denkt dat hij hallucineert, maar als hij op ontdekkingsreis door het kasteel gaat, komt hij ineens Zera tegen. Zera probeert het lichaam van Daniel over te nemen, alleen in plaats daarvan raakt hij gevangen in het hoofd van de jongen. Intussen zoekt Daniel naar de uitgang van het kasteel, terwijl Zera probeert vrij te komen door Daniel met slechte adviezen de dood in te jagen.

Voorlopig zitten de twee in ieder geval aan elkaar vast, waarbij het contrast tussen deze twee personages erg leuk is uitgewerkt. Daniel zit Zera constant te stangen, terwijl Zera zich steeds meer ergert aan de dwaze nerd. Of Zera het nou wil of niet, hij helpt Daniel langzaam maar zeker door het avontuur in het kasteel heen.

De tocht is niet altijd even makkelijk, maar laten we eerlijk zijn: Castlevania en The Maze of Galious, twee inspiratiebronnen voor deze game waren ook niet bepaald een ontspannen rondje door het park.

UnEpic is zoals gezegd een ode aan dit soort games, dus een uitdaging is wel op z'n plaats. De uitdaging neemt, naar gelang je verder komt, ook toe en dat is prettig. Enig puntje van kritiek is wel dat de moeilijkheidsgraad erg veel schommelt. In de ene kamer maak je eenvoudig iedereen af, terwijl je in de andere kamer bijna een stuk uit je controller bijt van frustratie.

Het spel speelt zich af in hetzelfde gedeelte van het kasteel, wat in zeven gebieden opgedeeld is. Ieder gebied kent een eigen thema zoals de tuin of de bibliotheek, gevolgd door een eigen baas. Je kunt vrij rondlopen in het kasteel, maar moet voor nieuwe gebieden de sleutel hebben. Laten de bazen die nou net in hun bezit hebben.

Het kasteel waarin je rond rent is gigantisch qua omvang. Er zijn wel 200 verschillende kamers te verkennen, die gevuld zijn met dodelijke valstrikken. Er wachten diverse vijanden zoals slangen, orcs, skeletten en natuurlijk bazen op je, om zoewel jou als Zera het lastig te maken. Het doet een beetje aan als de vroegere Castlevania games, maar dan iets minder hardcore en zeker niet zo gedetailleerd.

De eenvoud is iets wat je gelijk aan UnEpic ziet en dat merk je overigens ook aan de duur van de campagne, waar je zomaar 15 uur in kunt steken. Sommige kamers lijken enorm op elkaar, en je komt in de verschillende gebieden veelal hetzelfde type vijanden tegen. Daarbij is de invulling van die ruimtes redelijk saai. Het is allemaal net wat té simpel vormgegeven.

Maar niet al het simpele aan UnEpic is per definitie verkeerd. De simpelheid van UnEpic geeft de game namelijk een extra dimensie en door de belichting elementen krijgt de game wel wat leuks. Je moet in alle ruimte namelijk eerst zelfs het licht aan doen voordat alles duidelijk is. Tel daarbij de combinatie met een toffe soundtrack op en de grafische eenvoud is helemaal niet meer zo belangrijk.

Ditzelfde geldt voor de bediening van de game, die voelt namelijk wat stroef aan. Springen is bijvoorbeeld ofwel recht omhoog, of vooruit. Daarbij moet je nogal eens van wapen wisselen en dat duurt even. De besturing an sich is prima uitgewerkt in de game. Alles werkt lekker simpel en je hebt de game dan ook zo onder de knie.

Vooral in het begin is dat even wennen, maar daar eenmaal doorheen hak je orcs in stukjes alsof je de lokale slager bent. Daarnaast vind je onderweg ook de nodige 'vrienden' die je extra krachten geven of healen, en krijg je er een aantal diertjes bij die je een handje helpen. Als kers op de taart bevat de game ruim 100 wapens en 70 spreuken.

Gelukkig word je zelf ook steeds sterker. UnEpic heeft namelijk een erg goed uitgewerkt ervaringssysteem: Je verdient bij elke kill en sidequest ervaringspunten en bij ieder gestegen level kun je 5 punten verdelen over je eigenschappen. De skills met ieder wapen hebben upgrades als meer schade doen, je armorwaarde verhogen, het dragen van betere uitrustingen of je haalt je levensmeter wat omhoog.

Op die manier kun je in de game je eigen speelstijl ontwikkelen, die je uiteindelijk door de game heen gaat helpen. Ga je bijvoorbeeld voor brute kracht of kies je voor meer leven en bescherming, terwijl je met toverstafjes slingert? Fransisco Téllez de Meneses, de bedenker van de game, geeft je alle vrijheid daarin. Alleen de gemaakte keuzes zijn wel definitief tot een bepaald punt in de game.

De Meneses heeft UnEpic duidelijk gemaakt als een soort eerbetoon aan de klassiekers. Dat hebben we in deze review al vaker gemeld, maar de ontwikkelaar heeft in deze game veel meer gestopt dan alleen een eenvoudig eerbetoon. Sterker nog, er zit veel te veel in.

In veel ruimtes in de game krijg je namelijk te maken met flauwe grappen, verwijzingen naar andere bekende games en films, of er komen zelfs personages uit andere franchises voorbij. Zo ontmoet je een oude knar die precies als Yoda uit Star Wars praat, roept Daniel bij de eerste slang de bekende leus “Snake, Snaake!” uit Metal Gear Solid en zien we Zoidberg uit Futurama voorbij rennen.

“It’s a trap!” uit Star Wars komt ook voorbij en zelfs aan Star Trek is gedacht in de vorm van enkele voorwerpen die je vrij kunt spelen. En zo is er veel en veel meer materiaal aanwezig in de game. Zo veel dat het op een gegeven moment niet echt meer aan weet te slaan en het gemis aan een eigen identiteit in de game steeds duidelijker wordt.

Unepic is een project van één persoon. En het is absoluut een project om trots op te zijn. De game is misschien niet op alle punten goed uitgewerkt, maar is door andere elementen wel erg leuk om te spelen. Daarbij is het een erg grote game die je zomaar 15 uur bezighoudt.

Aan de kant van het eerbetoon is de ontwikkelaar wel een beetje doorgedraafd. Er zit simpelweg veel te veel aan grappen en verwijzingen in naar andere dingen en leidt uiteindelijk echt tot een overkill. Desondanks is UnEpic het tientje van je tegoed, wat de game kost, zeker waard!