Titanfall 2 Review - Had zoveel beter kunnen zijn

Respawn Entertainment had goud in handen met Titanfall, dat in 2014 verscheen voor Xbox en PC. Niet gek dus dat veel gamers met smart gewacht hebben op het tweede deel, die de IP bovendien voor het eerst naar PlayStation zou brengen. Ons oordeel over deze opvolger lees je in deze Titanfall 2 review!

Titanfall bracht gamers in 2014 unieke gameplay. Enorme exoskeletons gecombineerd met hoge snelheid en veel mobiliteit van de speler zorgden voor een frisse wind in het first-person shootergenre. Nu is het de beurt aan opvolger Titanfall 2 om het stokje over te nemen.

Een groot gemis in Titanfall was de verhalende singleplayer campaign. Ja, de game beschikte dan wel over een campaign, maar aangezien deze alleen online met anderen (en vaak in willekeurige volgorde) gespeeld kon worden, was die echte campaign ervaring er niet bij.

Voor Titanfall 2 heeft Respawn het roer echter omgegooid en in deze game is de campaign juist wel prominent aanwezig. Het ongeveer acht uur durende verhaal zet de band tussen mens en Titan in de schijnwerpers en doet dit bovendien enorm goed. Naast een sterk verhaal biedt deze campaign ook de nodige snelheid, mobiliteit en uitdaging, waardoor het voor fans nog steeds vertrouwd aanvoelt, maar toch een hoop nieuws biedt.

Onder het nieuws dat deze campaign biedt, vallen onder andere de dialoogopties, waardoor je als speler zelf meer inbreng krijgt. Dit geeft ook extra dimensie aan die eerder besproken band, die juist zo centraal staat: wanneer je zelf kan kiezen hoe je met jouw Titan BT om wil gaan, ga je hem steeds minder als slechts een 'machine' zien. Hierdoor krijgt het verhaal een stuk meer diepte.

Daarnaast biedt de singleplayer uitdaging door de speler verschillende boss fights voor te schotelen. Deze zijn goed uitgevoerd en bieden genoeg variatie aangezien je telkens tegen een andere soort Titan vecht. Daarbij kan je zelf ook kiezen uit verschillende loadouts voor je Titan, die je tijdens het doorlopen van de campaign zal ontgrendelen. Zo is iedere loadout weer geschikt voor een andere situatie of speelstijl.

Het spelen van de campaign van Titanfall 2 is bovendien niet slechts een kwestie van alles overhoop knallen en weer verder gaan. Het op de juiste manier toepassen van de mobiliteit en snelheid van de hoofdpersoon speelt een grote rol in het doorlopen van de omgevingen, waarbij je op een gegeven moment zelfs met een breuk in de tijd te maken krijgt. De gameplay van de singleplayer blijft dus lekker fris en valt niet in herhaling.

Maar waar de singleplayer zo goed is, daar stelt de multiplayer enorm teleur. Zeker aangezien de voorgaande game multiplayer only was, zou je denken dat Respawn inmiddels wel door heeft hoe ze met de multiplayer om zou moeten gaan. Helaas is dit niet waar voor Titanfall 2 en zullen zeker spelers van het eerste uur teleurgesteld worden door de multiplayer. Eigenlijk zijn zo'n beetje alle elementen die juist zo goed waren in het eerste deel aangepast of geheel afwezig in Titanfall 2.

De heerlijke gameplay, die er in het eerste deel voor zorgde dat je de game urenlang kon spelen zonder verveeld te raken, is hier afwezig en heeft een hoop frustratie in zijn plaats gekregen. De radar, die al ten tijde van de beta door veel spelers slecht ontvangen werd, werkt nog steeds enorm verwarrend. Er is niet genoeg onderscheid in de manier waarop grunts, spectres, pilots en Titans worden aangegeven, waardoor je eigenlijk geen idee hebt wat er nu om de hoek komt en hoe je jezelf daarop moet voorbereiden.

Hoewel er in de multiplayer nog steeds ruimte is voor snelheid en mobiliteit, de kernelementen van Titanfall, is dit ook een stuk minder geworden. Sommige maps lenen zich amper voor capriolen als wallrunnen of klimmen: wanneer je de schietstoel van je Titan gebruikt en bovenop een toren terecht komt, krijg je doodleuk de melding dat je terug moet keren: huh?

Wat Titanfall 2 biedt in tegenstelling tot het eerste deel, is de mogelijkheid om je Titan, je Pilot en je wapens te voorzien van cosmetische aanpassingen. Denk hierbij aan camo's voor je wapens en die van je Titan, maar je kan ook je gehele Titan voorzien van een ander kleurtje. Dit zijn toffe toevoegingen, maar ze voegen weinig toe aan de gameplay zelf.

Juist die aanpassingsmogelijkheden die in het vorige deel veel ruimte gaven aan een eigen speelstijl, schitteren bij Titanfall 2 in afwezigheid. Zo heb je niet meer de mogelijkheid je eigen Titan samen te stellen. Wil je een zware chassis met een licht wapen en specifieke raketten? Dat is niet meer mogelijk: je hebt alleen een aantal standaard Titans om uit te kiezen. Deze Titans kunnen op onderdelen als ability wel aangepast worden, maar niet waar het echt om draait: de wapens.

Het is duidelijk te merken waar de prioriteiten van Respawn lagen tijdens het ontwikkelen van Titanfall 2. Dit beeld lijkt bevestigd te worden wanneer je kijkt naar de lijst met achievements, waarbij er van de 50 achievements maar 3 toebedeeld zijn aan de multiplayer, die ook nog eens binnen tien minuten gehaald kunnen worden. Natuurlijk zeggen achievements niet alles, maar dit is toch wel opvallend weinig.

Op de singleplayer campaign scoort Titanfall 2 veel punten. Maar juist op de multiplayer, waar de voorgaande game geheel uit bestond, stelt de game enorm teleur: voor een potje multiplayer grijpen wij nog liever naar het eerste deel. Dit is enorm jammer, want de game had simpelweg zoveel beter kunnen zijn.