The Banner Saga Review - Vol met lastige keuzes

In het begin van 2014 kwam The Banner Saga voor PC uit, die ons positief verraste. Deel twee is inmiddels aangekondigd, maar nu is het eerst tijd voor een release op de consoles. Of dit een goede keuze was lees je in deze The Banner Saga Review.

The Banner Saga speelt zich in een wereld af waarin de goden dood zijn. De zon is op zijn plek in de hemel blijven staan en de wereld an sich is gevaarlijker dan ooit. De mensen hebben in het noorden een vredige overeenkomst gesloten met de Varl, gehoornde reuzen. Maar dan zijn er nog de Dredge.

Deze wezens in zijn gemaakt door de goden om de mensen en de Varl samen te brengen, maar nu de goden dood zijn draaien ze door in hun plunderingen. Tegen deze setting begint The Banner Saga met zijn verhaal over de karavanen van onder andere Ubin, een Varl, en die van Rook, een jager.

Alle verhalen die je volgt staan ogenschijnlijk los van elkaar, maar worden uiteindelijk met elkaar verbonden. Hoe? Dat verklappen we natuurlijk niet. Hoe dan ook, terwijl je het verhaal van The Banner Saga volgt moet je keuzes maken. Veel keuzes.

En elk van deze keuzes heeft effect op de verdere verloop van de game. Als je in het begin bijvoorbeeld op enkele vragen “nee” antwoord of een nietszeggende opdracht niet voltooit, komt dit je later misschien duur te staan. Nu ligt de rode draad van de verhaallijn wel vast, maar de details kun je behoorlijk beïnvloeden.

En dat maakt de game op den duur makkelijker of juist moeilijker. De gevolgen van de keuzes die je in deze singleplayer game maakt zijn ook niet altijd in te schatten. Dit laatste is minder fijn, gezien een keuze meteen definitief is. En dat levert dilemma’s op.

Zelf je spel opslaan is er dan ook niet bij. Er wordt gebruik gemaakt van een autosave die direct alle keuzes vastlegt. Loopt alles niet zoals gewenst? Jammer dan. Middels de autosave worden ook de reizen met je karavaan in de game vastgelegd, alsmede de gevechten die je wint of verliest.

Tijdens het reizen raken je voorraden langzaam op. Je hebt op een gegeven moment geen eten of drinken meer voor iedereen als je niet oppast en dan straft de game je genadeloos af. Laat je mensen achter of wordt iedereen in de karavaan zwakker? Strategisch denken is vereist dus.

En dat geldt overal in de game. Ook tijdens de gevechten waarin The Banner Saga allerminst standaard is. Natuurlijk is er het om beurten lopen en aanvallen, maar de rest wijkt af. Je valt een vijand niet zomaar aan, maar kiest om zijn armor of zijn kracht/leven aan te vallen. Hoe lager de kracht van een vijand, hoe lager de schade die hij doet.

Is de kracht op, dan is de vijand verslagen. De armor vangt een deel van de klappen op, maar niet alles. En als er nog maar één vijand over is, verandert alles weer naar de Pillage modus, waarin de volgorde van aanvallen compleet anders is. En zo zijn er nog wat regels. Iedere vijand die je verslaat levert weer renown op, waarmee je je karakters sterker kunt maken.

Het is dus erg belangrijk om goed te bekijken met wie je een vijand afmaakt of wie er tegen de vlakte dreigt te gaan. Echt doodgaan doen je karakters niet, maar als ze af gaan in een gevecht heeft dat wel consequenties, zoals verminderde kracht in een aantal gevechten. Gaat iedereen dood, kost je dat voorraden in veel gevallen.

Omdat je daarmee alles betaalt, wordt de game daarna dus nog lastiger. En dat alles in een best lastig systeem, met een behoorlijke moeilijkheidsgraad. The Banner Saga is dan ook niet voor de groentjes, maar voor een redelijk specifiek publiek. Je moet geduld hebben en echt goed bedenken wat je volgende stap zal zijn.

Als je dat geduld opbrengt en de eerste gevechten voorbij bent, maak je kennis met de echte sfeer van de game. En die is om van te smullen. Alles is met de hand ingetekend en het voelt dan ook een beetje als een klassieke Disney film gekruist met Dragons Lair. Erg tof!

De geluiden die de game kent zijn an sich ook prima, al zijn het er niet heel veel. De dialogen zijn veelal tekst zonder geluid, maar af en toe is er een cut-scene waarin de karakters van stemmen voorzien zijn. Verder is er dus steeds muziek en het geluid van bijvoorbeeld een zwaard die een vijand raakt.

Als je bedenkt hoeveel moeite er is gestoken in het intekenen van de game, had diezelfde moeite hier ook in gemoeten. Ook in de variatie in vijanden en omgevingen had veel meer moeite gestoken moeten worden. De Dredge zien er bijvoorbeeld veelal hetzelfde uit. Uiteindelijk veroorzaken deze elementen een sleur die de game niet veel goeds doet.

Zoals ook al met de PC-versie het geval was, is The Banner Saga op de consoles echt voor een specifiek publiek gemaakt. Het spel is uniek in veel opzichten. De stijl van de game is om te smullen. Daarbij wijkt de gameplay af van de standaard strategy game.

Het spel zit vol lastige keuzes en straft je genadeloos af voor iedere fout. De moeilijkheidsgraad is dan ook flink hoog. Helaas kent de game ook een sleur door gebrek aan variatie. Al met al is deze game het waard als jij je echt vast kunt bijten in een titel!