Supergirl Seizoen 1 Review - Vermakelijk tijdens het avondeten

De laatste paar jaar is het Valhalla op aarde voor alle superhelden liefhebbers. De ene na de andere film, serie of game wordt uit de grond gestampt. En nu is er de serie Supergirl. In deze Supergirl seizoen 1 review lees je alles wat je moet weten over dit familielid van Superman!

Zeg Krypton en je denkt automatisch aan de man met rode cape waarop een grote letter S staat. Maar naast Superman is er nóg iemand die van de planeet Krypton komt: Supergirl. In Supergirl maken we kennis met Kara Danvers (gespeeld door Melissa Benoist). In eerste instantie probeert zij een normaal mensenleven te leiden.

Zo bevindt ze zich onder de mensen en heeft ze een normale baan. Net zoals Lois Lane (je weet wel: het liefje van Superman) werkt ze op een nieuwsredactie. Alleen is er één groot verschil: Lane heeft het al helemaal gemaakt als verslaggeefster, terwijl Danvers start als assistente van Cat Grant, dé belangrijkste pief van het bedrijf.

Grant wordt overigens gespeeld door Calista Flockhart die een voortreffelijke rol neerzet als workaholic en nummer één ijskonijn. Al gaat haar dat redelijk makkelijk af, omdat haar gezicht zo goed als geen emoties toont door alle botox injecties. Kom op: het is hartstikke duidelijk dat zij plastische chirurgie heeft ondergaan.

Maar dat maakt niet uit, ze zet haar rol zeer goed neer. En de interactie en de dialogen tussen haar en Danvers zijn zeer vermakelijk: de kille tante versus het onhandige hulpje. Hoewel Grant er geen benul van heeft dat als ze niet opkijkt Danvers Grans koffie opwarmt door even haar heat vision te gebruiken. Als je Lois & Clark hebt gezien weet je ongeveer wat je kunt verwachten van Supergirl: een persoon met een dubbelleven.

Al geldt dat natuurlijk voor al die DC-helden. Een meer modernere vergelijking kan getrokken worden met The Flash. En het is absoluut een hoogtepunt als Barry Allen in één aflevering zijn opwachting maakt in Supergirl seizoen 1. Echt leuk! Wat ook leuk is zijn alle kleine details die opvallen. Zoals Supergirl die af en toe chat met haar neef Superman, alias Clark Kent.

Nooit verschijnt hij in beeld, maar de referenties zijn er wel. En dat is tof. Ook verwijzingen naar het hedendaagse leven zijn hilarisch.Op een gegeven moment roept Grant dat ze absoluut niet met oudere mannen wil daten en Harrison Ford een nee heeft verkocht. Een dikke knipoog, want ondertussen is Flockhart alweer heel wat jaartjes getrouwd met de Indiana Jones held.

Supergirl seizoen 1 is dan ook een goede serie die meer om het lijf heeft dan enkel Supergirl. Al voert dát natuurlijk de boventoon. Gezegd moet worden dat Benoist haar rol voortreffelijk neerzet. De dubbelrol vertolkt ze subliem en ze is van alle markten thuis: knap, charmant, soms wat onhandig, grappig en ga zo maar door. Ze heeft alle ingrediënten in huis waardoor je har na één episode al leuk vindt. Het soort charisma dat Grant Gustin ook heeft als The Flash.

Voor de rest is het verhaal zelf niet zo bijzonder en zoals altijd: de mensheid wordt bedreigd, opeens zijn er weer vijanden die bestreden moeten worden. En Kara moet met haar stiefzus (gespeeld door Chyler Leigh), die ook opeens werkt voor een geheime organisatie, al deze kwaadheid stoppen. Interessant is daarbij wel de emotionele keuzes die soms gemaakt moeten worden tussen bloedbanden en geen bloedbanden. Hoe close is Supergirl met haar stiefzus?

Wat overigens iets verfrissender is dan Lois & Clark is dat Supergirl nu meteen mensen in vertrouwen neemt over haar dubbelleven. Haar collega’s Winn Schot (Jeremy Jordan) en Jimmy Olsen (Mehcad Brooks) weten eigenlijk al heel snel wie hun collega Kara is. Vervelend is alleen wel de overduidelijke interesse van de heren in Kara en daarmee alle romantische clichés die uit de kast worden getrokken. Om nog maar te zwijgen over andere willekeurige gebeurtenissen die in de serie plaatsvinden.

Daarmee is Supergirl seizoen 1 eigenlijk zo’n serie die je kijkt tijdens het avondeten, zoals Lois & Clark vroeger op tv ook werd uitgezonden rond etenstijd. Het heeft namelijk die toegankelijkheid van: spanning en sensatie, maar niet te veel moeilijkheden. Een perfecte mix voor als je net een drukke studie- of werkdag achter de rug hebt.

De serie is met twintig afleveringen van 45 minuten zeer vermakelijk. Maar het is ook wel weer jammer dat het de doorsnee niet overstijgt. Het tv-landschap is veranderd. Ondertussen staan er ook al twee Supergirl seizoenen op Netflix en het heeft misschien toch iets te weinig om het lijf om die te gaan bingewatchen. Dat neemt niet weg dat elke Superhelden fanaat de serie wel degelijk een kans moet geven. En dan kun je beter de Blu-ray halen dan Netlixen, gezien je dan toffe extra’s te zien krijgt, zoals bloopers!