Super Smash Bros Ultimate Review - De beste knokpartij van je leven

In Super Smash Bros Ultimate kun je Mario tegen de vlakte slaan, Link het op laten nemen tegen Donkey Kong en met prinsessen spelen die rake klappen uitdelen. Het nieuwe deel in de bekende vechtserie van Nintendo is terug en groter dan ooit. In onze Super Smash Bros Ultimate review kom je erachter of dit daadwerkelijk de ultieme Smash is!

Met 69 personages en nog meer in het verschiet heeft Super Smash Bros Ultimate het grootste aantal strijders dat Smash Bros ooit gezien heeft. Iedereen die in een eerdere Smash Bros-game speelbaar was is terug en dan hebben we het nog niet eens over een aantal nieuwe personages die deelnemen aan het gevecht. Het is pas het topje van de ijsberg van dit onwijze museum vol videogame-legendes.

Vanaf het eerste moment dat je Smash Ultimate opstart is het duidelijk dat je met een speciale game aan de slag gaat. Het volledige rooster aan personages is niet vanaf het eerste moment te gebruiken, maar alleen de personages die in de originele Super Smash Bros voor op de Nintendo 64 aanwezig waren. Wat volgt is een kruistocht om de rest van de personages één voor één vrij te spelen door middel van de fantastische en simplistische gameplay.

Die bestaat uit het gebruiken van verschillende aanvallen om je tegenstander schade aan te richten. Hoe hoger de schademeter onderin het scherm oploopt, hoe groter de kans dat je je vijand uit het veld weet te slaan. Het uiteindelijke doel is namelijk om op deze manier punten te verdienen en om minder vaak van het terrein geslagen te worden dan de competitie.

Het zorgt steeds weer voor spannende matches waarbij je op het puntje van je stoel zit. Je bent in vele gevallen bewust bezig met het rammen van de juiste koppen om een dodelijke combinatie in te zetten en hoopt dat de tegenstander vergeet dat hij een schild kan gebruiken. Je zou er bijna door vergeten dat er nog andere spelers zijn die jou ook graag van het veld zien vallen, maar dat is precies wat Smash zo goed maakt. De competitiedrang neemt over en je vergeet de tijd volledig wanneer je het op moet nemen tegen anderen in de dodelijke arena.

Deze verslavende wedstrijden kun je op allerlei verschillende manieren spelen, zowel offline alleen of samen op de bank als via online multiplayer. In je eentje of met maximaal acht spelers, een potje Smashen kan zo groot zijn als je hartje begeert en alsof dat nog niet genoeg is kun je de regels van een gevecht zelf instellen. Vanaf heden kies je voor een match eerst wat de regels zijn, waarbij je kunt denken aan gevechten op basis van tijd, levens en of er wel of geen hulpmiddelen gedurende de match tevoorschijn komen.

Als je denkt dat de keuze daar stopt, zit je ernaast. Ultimate lijkt als doel te hebben gesteld om iedereen blij te maken met een overvloed aan opties die twijfelaars nachtmerries zullen bezorgen. Er is voor ieders wat wils, want als een standaard potje smashen niet je ding is, kun je het een tandje moeilijker maken in 300% Sudden Death Smash waarbij één rake stoot al de genadeklap kan zijn.

Als dat iets te heftig voor je is, kun je je tijd spenderen in Smashdown, een modus waarin je moet vechten totdat ieder personage dat je hebt vrijgespeeld aan bod is gekomen. Hoe leuk dat ook is, kan het best lang duren en dan kun je beter kiezen voor Squad Strike. Bij deze strijd selecteer je drie of vijf personages om mee te vechten en zodra je een keer uit het veld geslagen wordt, verander je in het volgende personage. Als laatste keert de Toernooi-modus uit eerdere delen terug waardoor je voor eens en altijd kunt zien wie uit je vriendengroep de beste speler is.

Al deze modi zijn geweldig om te spelen en zorgen voor wat afwisseling met de reguliere gevechten. Met de enorme keuzevrijheid garandeer je dat de game bij elk feestje dat je geeft wordt opgestart, want iedereen heeft wel een modi waarmee hij of zij uit de voeten kan. Het is gewoon niet mogelijk om je te vervelen wanneer je met vrienden speelt.

De keuzes zit niet alleen in de modi, maar ook in de zogeheten Stages. Er zijn meer dan honderd verschillende arena’s waarin je de iconische personages alle hoeken van elk terrein kunt laten zien. Dat het belangrijk is om een goede plek te kiezen waar je gaat vechten, wordt binnen enkele seconden duidelijk wanneer het belletje aan de start van elke ronde begint.

Klassiekers als Battlefield en Final Destination zijn vele malen beter om te kiezen als je een eerlijk gevecht wil zonder afleiding, maar dan is juist het Pokémon Stadium perfect om te testen of je je kunt aanpassen. Dat gebied verandert namelijk constant waardoor je steeds weer moet leren hoe je het beste kunt spelen. Op deze manier weten de strijdtonelen gezamenlijk balans te creëren waardoor het kiezen van het juiste veld soms moeilijker is dan het winnen van je vrienden.

Dat het nieuwe deel ideaal is voor samenspel mag dan mooi zijn, maar al die multiplayer-modi zorgen er niet automatisch voor dat het fantastisch is om in je eentje te spelen. Daar zorgt het tabje Games en More voor, want daarin kun je alleen of samen met een vriend kleine verhaaltjes met je favoriete personages ervaren. Met ieder personage kun je het in de Classic-modus van Games en More opnemen in verschillende matches tegen vechters die uniek zijn voor dat personage.

Als je bijvoorbeeld voor Mario kiest, staat het strijdveld klaar met onder andere Link en Donkey Kong aangezien dat rivalen zijn van de Italiaanse loodgieter uit het tijdperk van de NES. Daar blijft het alleen niet bij, want ook de Koopa kinderen en Bowser komen voorbij als tegenstanders. Op deze manier heeft ieder personage zijn eigen mini-verhaaltje waardoor Classic-modus een groot verhalenboek van je favoriete personages wordt.

De gevechten die je gedurende het verhaaltje gaat ervaren worden hier en daar opgebroken door middel van speciale regels of een minigame. In de minigame is het zaak om net als in elke Mario-titel het einde van het scherm te halen terwijl je zoveel mogelijk munten verzameld. Om dat wat moeilijker te maken word je weg soms versperd, maar met een sterke stoot weet je de blokkades al snel aan de kant te schuiven.

Vervolgens is het tijd voor de eindbaas die net wat sterker is dan de rest en mag je de laatste minigame doen. Daarin moet je de accreditatielijst met iedereen die aan dit deel heeft gewerkt overhoop schieten om een hogere score te verdienen. Het bewijst maar weer dat je in Smash op elk mogelijk moment plezier kunt beleven.

Dat plezier valt ook te beleven in de ‘echte’ verhaalmodus van Super Smash Bros Ultimate die in de vorm van World of Light komt. Op Kirby na zijn alle personages door de schurk der schurken Galeem uit de weg geruimd en veranderd in marionetten van de kwaadaardige entiteit. Hij geeft zijn zelf gecreëerde leger van spoken de controle over de poppen waardoor ze elk unieke gaven hebben als je het tegen ze opneemt in een gevecht.

De wandelende kauwgombal wil natuurlijk zijn vrienden redden en dus moet de speler als Kirby een reusachtige wereld vol bekende locaties bezoeken om de gevallen vechters weer tot leven te wekken. Het is alleen moeilijker dan je denkt want de spookpoppen staan om de haverklap voor je neus om je het leven zuur te maken. Steeds worden ze een beetje sterker doordat de fantomen een krachtlevel hebben en als je die niet weet te tippen is de kans groot dat je met controllers gaat smijten.

Om het krachtlevel van een hersenschim te evenaren kun je zelf ook Spirits gebruiken, waardoor je leuke voordelen kunt krijgen bij een volgende strijd als je alles precies instelt. Denk aan een handpistool die je normaal niet hebt of dat je gemaakt bent van staal. Vaak is het alleen niet de tijd waard om precies in te stellen wie je als hulpje gaat gebruiken. Eigenlijk wil je gewoon door naar de volgende tegenstander, want het zijn er letterlijk honderden.

Niet dat dit een probleem hoeft te zijn als de balans goed is, maar dat is niet het geval in World of Light. Gevechten waarin je een gevallen strijder weer tot leven kunt wekken om ze vervolgens zelf te gebruiken komen minder vaak voor dan gehoopt en na talloze schermutselingen met steeds een kleine aanpassing heb je het wel gezien. Het enige wat de verhaallijn daadwerkelijk samenhangend aan doet voelen zijn de sporadische eindbazen, maar daarvan zijn er simpelweg te weinig.

Je hunkert naar een volgende eindstrijd, maar die blijft vaak uit en dus heb je het te doen met het in elkaar slaan van spookpoppen. Iets waar je op onverklaarbare wijze toch mee doorgaat aangezien je wel telkens weer een nieuw spook vrijspeelt als je wint en je een leuke beloning hier en daar kunt vinden. Het is als een zak Cheetos die je vroeger in je eentje leeg at om een flippo te vinden. Het eten van een zak is lekker en de beloning leuk, maar wanneer je honderd zakken achter elkaar moet eten ontstaan er problemen.

Wanneer je World of Light in kleine stukjes speelt zal het zeker een leuke ervaring zijn die zeker de moeite waard is. Naast dat je er personages mee kunt vrijspelen, vind je ook nieuwe voorwerpen die het videogame museum nog groter maken. Denk aan nieuwe Spirits die in een overzichtelijk plakboek allemaal terug te vinden zijn of een nieuw muziekstuk dat je eerder in het spel nog niet kon beluisteren.

Al die muziek wordt verzameld in haar eigen sectie die je terug kunt luisteren of kunt gebruiken om een afspeellijst mee te maken. Die afspeellijst kun je vervolgens gebruiken wanneer je de Switch">Nintendo Switch meeneemt voor onderweg, want zelfs wanneer het systeem in stand-by modus staat blijft de muziek afspelen.

Toch zal het luisteren naar muziek niet de grootste reden zijn waarom je de Switch met Smash meeneemt op reis. Dat doe je namelijk omdat het spelen net zo goed werkt op een groot als klein scherm. Zowel in handheld- als tafelstijl werkt het spelen goed doordat de Joy-Cons individueel ook als controllers werken. Hierdoor kun je onderweg samen met vrienden spelen en dat met een grijns op je gezicht.

Al met al is Smash Ultimate een ware viering van de meest iconische games in de geschiedenis. Met de magische muziek, het grootste rooster aan vechtersbazen ooit en meer modi dan je had durven dromen is het tijd voor Smash op de Switch. Dit doe je op meer dan honderd verschillende en gebalanceerde slagvelden met maximaal acht spelers die allemaal met een lach op hun gezicht zitten door de verslavende gameplay.

Ook in je eentje is het nieuwe deel het spelen meer dan waard door het fantastische verhalenboek die je perfect kunt spelen voor het slapen gaan. Het maakt helaas alleen maar duidelijker dat World of Light de balans mist om in één keer te volgen. Gelukkig kun je het spelen opbreken door onderweg steeds een paar gevechten te doen, want dan is het nog steeds een plezier om te spelen. Met Super Smash Bros Ultimate ben je honderden uren zoet waarbij je van begin tot eind zal genieten en waarvan je alleen maar kunt zeggen dat dit de ultieme Smash is.