Spider-Man Review (PS4) - Spidey is back in town!

Eindelijk, we kunnen de Spider-Man review plaatsen! Gek hoe één van de populairste superhelden ooit maar weinig écht goede games heeft. Spider-Man 2 uit 2004 bleef nog altijd ongeëvenaard, maar daar is nu verandering in gekomen dankzij Insomniac. We kunnen er maar beter gewoon kort over zijn: dit is één van de sterkste PlayStation-exclusives van de afgelopen jaren!

Insomniacs Spider-Man heeft van meet af aan veel indruk gemaakt onder PlayStation-bezitters en zelfs daarbuiten. Bij de wereldwijde onthulling in 2016 liet Sony niet meer zien dan een paar korte beelden, maar daarmee gaf ze toe aan een lang gekoesterde wens: een authentieke Spider-Man-game die niet gebaseerd was op een film én er nog eens geweldig uitzag.

Vorig jaar en afgelopen zomer kwam de studio tijdens de E3 met meer: lange gameplay demo’s waarin mensen pas echt konden zien wat ze moesten verwachten. En dat sloeg in als een bom, maar maakte het lange wachten wel extra zwaar. Dat wachten is voorbij en wordt beloond met het beste spel rondom de superheld tot op heden!

In plaats van een hervertelling van het beginverhaal kiest ontwikkelaar Insomniac ervoor om Peter Parker, oftewel Spider-Man, zeven á acht jaar de toekomst in te slingeren. Parker is niet langer een nerdy studentje, maar staat aan het begin van een veelbelovende carrière als wetenschapper. Het nerderige is nog aanwezig, maar hij is met zijn 25 jaar wat ouder, zelfverzekerder en heeft in de tussentijd als zijn alter ego Spider-Man flink wat ervaring op kunnen doen.

Een slim idee van de ontwikkelaar, want inmiddels kent iedereen het verhaal wel van hoe de spinnenman aan zijn krachten komt. Nee, dat krijgen we hier niet te spelen of te zien. In plaats daarvan heeft hij al met superschurken gevochten zoals Vulture en Shocker en komt hij nu pas voor zijn allergrootste uitdaging te staan.

Na het verslaan van de maffiabaas Kingpin aan het begin van de game ontstaat er namelijk een machtsverschuiving. De criminele onderwereld zit met een vacuüm en zoals het met onkruid gaat: haal je het er niet met de wortel uit, dan keert de ellende gewoon weer terug. De dreiging gaat – in eerste instantie – uit naar een ander persoon, een die wat minder bekend is in het Marvel-universum: Mister Negative.

Veel meer kunnen we niet vertellen over het avontuur in Manhattan, maar je komt absoluut voor een aantal grote en schokkende verrassingen te staan. De strijd met Mister Negative is slechts een onderdeel van waarmee de lenige en praatgrage muurkruiper te maken krijgt. Uiteindelijk leidt alles na tientallen uren naar een climax die toch wel het hoogtepunt van de hele game is, bijna alsof je middenin een van de films zit.

Wat we nog wel kwijt kunnen is dat je niet alleen als Spider-Man door de urban jungle slingert, maar bijvoorbeeld ook als Peter Parker missies krijgt. Zijn tante werkt in een opvangcentrum voor daklozen en je zult er geregeld naar binnen wandelen zonder je pak aan. Er is veel aandacht voor voor menselijke verhalen en dat creëert een mooi contrast met de actievolle hoofdstukken. Het hectische leven van een jonge wetenschapper in New York die vrijwilligerswerk doet én superheld is komt perfect over.

Het personage voelt aan als een goede Spider-Man. Dat komt niet alleen door de manier waarop hij is vormgegeven of hoe het verhaal is geschreven, ook de stem van Parker klopt. Insomniac heeft daarvoor Yuri Lowenthal ingeschakeld, die onder andere de zinnen van de prins uit Prince of Persia: The Sands of Time heeft ingesproken. Toch zou je hem niet gelijk herkennen en ondanks dat hij zelf al 47 jaar oud is, klinkt hij in deze game als een frisse twintiger.

Terwijl Batman over Gotham waakt, doet Spider-Man dat doorgaans over Manhattan. Dat is in deze game niet anders, waarin het eiland volledig begaanbaar is. Je kunt honderden meters hoog door de lucht slingeren of je onder de mensen op straat begeven, die tevens zijn te begroeten of waar op een manier interactie mee mogelijk is.

Met een vast gebied waarin Spider-Man opereert is de open wereld niet oneindig. Verwacht dus ook geen terrein van de grootte zoals het Egypte uit Assassin’s Creed Origins, want het gaat puur om Manhattan. Daardoor zul je ook makkelijker van de ene naar de andere kant kunnen slingeren. Het webslingeren is verslavend om te doen en verrassend effectief, maar voor de minder geduldige gamers is er ook een fast-travel optie.

Toch voelt de wereld niet te klein aan, want Manhattan is groot en divers genoeg om je uren in te vermaken. In de wereld van Spidey is er altijd wel iets aan de hand en krijg je om de haverklap politiemeldingen van een inbraak, schietpartij of iets anders. Daarnaast zijn er tal van missies te activeren door naar een bepaalde locatie op de map te gaan, zoals het veiligstellen van een loods vol bad guys of het uitvoeren van klusjes voor Harry Osborn.

Die missies doe je niet zomaar, afgezien van het feit dat ze de game simpelweg veel leuker maken. Je verdient er namelijk tokens mee. Die zijn onderverdeeld in allerlei soorten, zoals misdaadtokens en onderzoekstokens. Daarmee kun je als je er genoeg hebt upgrades unlocken.

Spider-Man heeft namelijk een levelsysteem waarbij je gaandeweg steeds meer vaardigheden vrijspeelt. Door een hoger level te bereiken krijg je punten die je spendeert aan drie skill trees die neerkomen op ‘Innovator’, ‘Verdediger’ en ‘Webslingeraar’. Maar naast die punten kun je dus ook tokens verdienen om nieuwe of verbeterde gadgets te kopen of andere Spider-Man-pakken.

In totaal zijn er 27 pakken vrij te spelen, waarvan sommige ronduit bizar te noemen zijn. Veel van de pakken zijn gebaseerd op comics en voor Marvel fans een feest der herkenning. Leuk is dat je niet te weten komt welke dat zijn tot je het benodigde level hebt behaald, dus dat motiveert nog eens extra om je beste beentje voor te zetten buiten het hoofdverhaal om.

Het slingeren is super en brengt je in combinatie met de ondersteunende achtergrondmuziek zo in een trance. Het heeft veel weg van Activisions Ultimate-Spiderman, maar is toch een stuk soepeler. Vooral de invloeden van Insomniacs vorige game Sunset Overdrive zijn duidelijk merkbaar, zelfs met betrekking tot het felle kleurenpalet waardoor de prachtige spelwereld van je beeldscherm af spat.

Ook de rest van de gameplay is met finesse uitgewerkt. Als Spider-Man kun je een boevenfeestje verstoren door met veel bombarie binnen te komen, of je sluipt stilletjes boven hun hoofden en schakelt ze per stuk uit. Spider-Man heeft in dat opzicht veel weg van de Batman Arkham-serie. Je bent vrij om een eigen aanpak te kiezen en je kunt vijanden ondersteboven hangen aan een richel, ze tegen de muur plakken met behulp van je gadgets of er een grote matpartij van maken.

Spider-Man is niet zo bruut als zijn wat duistere collega uit Gotham, maar een stuk leniger en sneller. Gevechten zijn daardoor (bijna) net zo spectaculair en dan hebben we het nog niet eens over bepaalde actiescènes die het hoofdverhaal je voorschotelt.

Helaas kampt Spider-Man wel met een paar probleempjes. Geen enkele game is perfect en hoezeer dit ook een game is die je als PlayStation-bezitter niet mag missen, is er altijd ruimte voor verbetering. Technisch is de game dik in orde en net zo gepolijst als veel andere exclusives van Sony, maar helaas gaat het ergens anders een beetje mis.

Het verhaal doet er lang over om op gang te komen, ondanks de introductie met de Kingpin. Voor een superheldengame zitten er wellicht wat te weinig échte hoogtepunten in. De momenten dat Insomniac alles uit de kast trekt zijn fenomenaal en zelfs Rocksteady kan daar met Batman een puntje aan zuigen, maar daar tussenin gebeurt te lang te weinig.

Zoals genoemd heb je niet altijd je Spidey-outfit aan. Het contrast tussen deze momenten en de Spider-Man-missies is groot en dat komt de impact van bepaalde gebeurtenissen ten goede, maar de nadruk ligt misschien iets te veel op Peter Parker en de mensen om hem heen. Gelukkig zijn er wel enkele spannende onthullingen die je doet op deze momenten en dat maakt het enigszins goed.

Daarnaast is het vechten, sluipen en slingeren hartstikke leuk, maar ontbreekt de uitdaging naar het einde toe een beetje. Spider-Man bevat in eerste instantie drie moeilijkheidsgraden, waarvan de hoogste is aan te raden als je een beetje handig bent met een controller. In het begin is dat nog wel even pittig vanwege de snelheid en kan je niet veel klappen of kogels vangen, maar na een tijdje merk je, als je een wat doorgewinterde gamer bent, dat het niveau best een tandje hoger had gemogen.

Toch doen deze punten weinig af aan het feit dat dit een ijzersterke titel is. Sony heeft met Spider-Man goud in handen en we kunnen alleen maar hopen op minstens net zulke gave vervolgen! De line-up van onmisbare PlayStation exclusives wordt alsmaar groter en heeft PlayStation-bezitters dit jaar 2018 al dubbel en dwars verwend.

Spider-Man is daarvan de nieuwste telg en is opnieuw een mokerslag richting de concurrentie, want op de Xbox en Nintendo Switch zal hij niet uitkomen. Dit is de Spidey-game waar we al zo lang op hoopten en nu eindelijk daar is! Wacht dus niet langer, haal hem in huis laat je verder verrassen!