Southpaw Review - Bloed, zweet en tranen

Vorig jaar kregen we nog de sterke vechtfilm Foxcatcher voor onze kiezen. In 2015 is bokskraker Southpaw met Jake Gyllenhaal aan de beurt. In de Southpaw review lees je of ook deze film de juiste snaar raakt.

Het leven van wereldkampioen boksen in de categorie lichtzwaargewicht, Billy 'The Great' Hope (Jake Gyllenhaal) loopt op rolletjes. Bakken met geld, een mooi, groot huis met zwembad en een hechte band met vrouw Maureen (Rachel McAdams) en dochter Leila (Oona Laurence). Maar, zoals dat vaker gaat met grootheden in de sport: the bigger they are, the harder they fall. De tragedie van Billy Hope vindt plaats wanneer zijn vrouw door een verdwaalde kogel op een gala plotseling overlijdt.

Vervolgens begint het bekende riedeltje: bokser krijgt geldzorgen, raakt zijn huis en dochter kwijt, manager Jordan Mains (50 Cent) en trainer parasiteren verder naar de volgende potentiële bokskampioen, en de bokser blijft met lege handen, een trauma en agressieproblemen achter.

De plot van Southpaw, geregisseerd door Antoine Fuqua (Training Day, The Equalizer) lijkt grotendeels afgekeken van Rocky IV - waarin Rocky's voormalige rivaal en beste vriend Apollo Creed in de ring stierf - en Rocky Balboa uit 2006, toen de Italian Stallion zijn geliefde vrouw en soulmate Adrian kwijtraakte. En de agressiviteit heeft Fuqua waarschijnlijk gebaseerd op Robert De Niro's rol als Jake LaMotta in Raging Bull van Martin Scorsese.

Natuurlijk verdient iedereen een tweede kans, zelfs bokser Hope, die de scheidsrechter op een kopstoot en een gebroken neus trakteerde. Hier springt boksschooleigenaar Tuck Wills (Forest Whitaker) in de bres, zodat Gyllenhaal zich terug naar de top kan vechten. Hoogtepunt, ondergang, wederopstanding.

Southpaw staat zoals vermeld op de schouders van reuzen in het boksgenre. Zelf voegt de film dan ook weinig origineels toe. In tegenstelling tot met name Raging Bull (1980) en The Fighter uit 2010 zijn ook de dialogen ondermaats. Dat kunnen al het gehijg, gesnik, gejank en geschreeuw onmogelijk verbloemen.

Cinematografisch zit Southpaw juist briljant in elkaar. De close-ups tijdens de vuistgevechten, de camera hevig ingezoomd op de glimmende, van het zweet gutsende gespierde lijven, de trainers en beleggers die respectievelijk vrezen voor hun reputatie en hun geld - het is alsof je een prachtig geregisseerde uitzending van ESPN op de front row van Madison Square Garden zit te kijken.

Tot slot legt Southpaw goed de tragiek van de bokssport bloot: corruptie, enorme financiële belangen en vriendjespolitiek (rol van 50 Cent) versus keihard trainen en ijzeren discipline (Forest Whitaker). De match tussen Billy Hope en Miguel 'Magic' Escobar (Miguel Gomez) is precies dat wat het machtsvertoon tussen Floyd Mayweather en Manny Pacquiao had moeten zijn.