Silence review - The Whispered World 2

Silence The Whispered World 2 is een indiegame van de Duitse ontwikkelaar Daedalic Entertainment. Net als zijn voorganger is Silence een point-and-click adventure game met puzzelelementen, maar waar het eerste deel volledig 2D was, voegt Silence 3D-elementen toe. Hoe dat uitpakt lees je in deze Silence review!

Als je The Whispered World gespeeld hebt, zal de wereld van Silence niet nieuw voor je zijn. In dit tweede deel keren we terug naar deze droomwereld die zich tussen leven en dood bevindt. Dat betekent niet dat alles hetzelfde is, want er heerst nu oorlog in het ooit zo vredige Silence. De koning van Silence heeft de wereld verlaten en de False Queen heeft zijn functie als regent van Silence al snel op zich genomen.

Helaas is deze valse koningin een stuk minder begaan met het welzijn van Silence en het onheil slaat al snel toe. De enigen die nog weerstand bieden tegen haar tirannie zijn de rebellen, maar deze groep wordt opgejaagd door de Seekers, De angstaanjagende handlangers van de False Queen. De enige redding voor deze wereld ben jij, Noah, de rechtmatige koning van Silence.

Het verhaal begint met een stel spelende kinderen in de sneeuw. Die pret wordt al snel bedorven wanneer het luchtalarm geluid wordt en Noah en zijn zusje Renie als de bliksem naar hun schuilkelder sprinten. De oorlog die buiten woedt lijkt de weeskinderen vooralsnog niet te kunnen bereiken, maar het gevoel van veiligheid moet al snel plaats maken voor paniek en angst. De schuilkelder blijkt niet opgewassen te zijn tegen het constante bombardement en bezwijkt.

De wereld wordt zwart en wanneer je wakker wordt, ontwaak je niet meer in de echte wereld, maar ben je in Silence gearriveerd. Inmiddels weet Noah wel wat dit betekent en de moed zinkt hem dan ook in de schoenen als hij merkt dat hij dit keer niet alleen is, maar dat ook Renie de wereld van Silence is binnengetreden. In je zoektocht naar je zusje raak je al snel verwikkeld in het conflict tussen de Seekers en de rebellen.

Snel wordt duidelijk dat Silence in gevaar is en jouw hulp wederom nodig heeft. Dit keer niet als Sadwick de droevige clown, maar als Noah en zijn zusje Renie. De rebellen blijken je hulp ook goed te kunnen gebruiken, want hun positie blijkt ook steeds benarder te zijn. Dat je zusje Renie ook nog eens niet opgemerkt kan worden door de Seekers komt dan ook enorm goed uit.

Het verhaal van Silence is goed te volgen zonder het eerste deel gespeeld te hebben, maar het is zeker wel aan te raden om je in te lezen voor je aan Silence begint. Er wordt namelijk op verschillende momenten verwezen naar de gebeurtenissen in The Whispered World en dit kan voor nieuwe spelers soms wat verwarrend zijn. Maar prik je hier doorheen, dan heb je een verhaal dat je vastpakt, je meeneemt in een soort emotionele wervelwind en je doet snakken naar meer. Hoe vaak je ook op je neus gaat.

Dit komt niet in de laatste plaats door de kunde van de schrijvers. Vooral de verschillende memorabele karakters zorgen ervoor dat je je volledig inleeft in hun verhaal, hoe absurd dat soms ook wordt. Noah kennen we al uit het eerste deel, maar toen nog in de vorm van de altijd twijfelende, op zichzelf kritische Sadwick. Deze droevige clown is door de jaren heen ontpopt tot zelfstandige en zorgzame oudere broer.

Zijn zusje Renie zal na de eerste paar uren in het spel je hart hebben weten te stelen, met haar klungelige en soms ietwat onberekenede gedrag en opgewekte en nieuwsgierige houding is het nagenoeg onmogelijk om niet helemaal weg te zijn van dit karakter. Tijdens het spelen van Silence heeft dit schattige karakter ons hart dan ook meer dan eens laten smelten.

Bovendien verdient Spot zeker een vermelding, deze rups kwam ook al voor in het eerste deel en wist Sadwick toen meer dan eens uit de penarie te helpen. Spot keert terug en helpt je nu ook weer bij het trotseren van de verschillende uitdagingen op je pad. Net als Renie weet Spot een gevoelige snaar te raken en al snel na zijn introductie waren we helemaal weg van deze behulpzame rups.

Helaas wordt dit alles af en toe genadeloos onderuit getrapt door het bij tijden verschikkelijke stemacteerwerk. Het is jammer dat er geen betere stemacteurs zijn gevonden voor deze geweldige personages. Zeker Renie leidt onder de slechte voice acting en dat is gewoon enorm jammer, want hierdoor wordt de magie vaak verbroken. Het is dan wel weer een troost dat Spot geen dialoog heeft, maar enkel met kreten en geluidjes zijn bedoelingen duidelijk maakt.

Het slechte stemacteerwerk kan Silence vergeven worden om één belangrijke reden: vaak valt het niet eens op omdat je je aan het vergapen bent aan de visuele pracht van deze wereld. De handgeschilderde achtergronden die het decor vormen van de gameplay zien er werkelijk fantastisch uit en de 3D rendered karakters zijn al net zo prachtig.

We vinden het dan ook eigenlijk helemaal niet zo vreemd dat Renie en Spot er de vreemde gewoonte op na houden alles wat ze tegen te komen te likken. Hoewel het misschien wat vreemd aanvoelt om voor de eerste keer die paddenstoel te likken, kunnen we het eigenlijk alleen maar aanraden om het toch te doen. Achter elk object in de verschillende omgevingen zou namelijk zomaar eens een verrassende en soms simpelweg hilarische interactie kunnen zitten.

Daarbovenop komt ook nog een de prachige muziek en de ervaring is compleet. Op momenten voelden we onszelf wegdromen bij de gedachte aan een bezoekje aan Silence, die enge Seekers nemen we dan maar voor lief. Bovendien waren we nog veel te druk om alle mogelijke interacties te vinden in de verschillende omgevingen binnen Silence.

Elk personage reageert dan ook weer anders op de verschillende voorwerpen in de omgeving en dit zet de speler aan om de verschillende interacties allemaal te vinden. De gameplay krijgt hierdoor ook een verrassende twist. De verschillende karakters die je kunt besturen kunnen namelijk elk weer op een net iets andere manier nuttig ingezet worden. Zo is Noah sterk genoeg om zware objecten te verschijven en is Renie weer klein genoeg om door kleine openingen in de muur te kunnen komen.

Spot is al helemaal veelzijdig, hij heeft namelijk de mogelijkheid om zich in tal van verschillende vormen te veranderen. Zo kan hij zich zo plat als een pannenkoek maken om onder obstakels te kruipen. Vervolgens kan hij zich weer als een ballon opblazen, waardoor de obstakels uit de weg geruimd worden.

Door de verscheidenheid aan verschillende karakters en combinaties wat betreft interactie met de omgeving, moeten de puzzels in Silence soms op een goed doordachte manier opgelost worden. Bovendien voelen al die puzzels nooit geforceerd, maar zijn ze op een vakkundige manier verwoven in het verhaal. Wel moet opgemerkt worden dat de moeilijkheidsgraad soms flink varieert. Sommige puzzels zijn zo makkelijk dat je je afvraagt waar de uitdaging precies zat, terwijl je over andere puzzels urenlang je hoofd kunt breken.

Silence is een prachtige game, die niet alleen je ogen, maar ook je hart weet te strelen. Als je van spellen met een goed verhaal houdt, zit je met Silence zeker goed zitten. De kleine gebreken zullen soms je onderdompeling in de wereld van Silence tegenwerken, maar de algehele ervaring blijft toch in de meeste gevallen trots overeind staan.

Silence is zo'n game die in staat is om je diep in je hart te raken en Daedalic heeft dan ook een waardig vervolg op The Whispered World weten neer te zetten. We kunnen niets anders concluderen dan dat Silence een echte aanrader is, zeker met de koude dagen die voor ons staan in het achterhoofd.

Silence is inmiddels verkrijgbaar op PlayStation 4 en PC, maar de Xbox One versie laat nog even op zich wachten.