ReCore Review - Niet het avontuur dat het had kunnen zijn

ReCore is een exclusieve platformgame voor de platformen van Microsoft, Xbox One en PC. Samen met jouw mechanische vrienden doorkruis je de wilde landschappen van de mysterieuze planeet Far Eden. Zijn de raadsels die de game je voorschotelt het ontdekken waard? Je leest het in deze ReCore review.

Iedereen heeft er wel eens last van. Zo’n vervelende loopneus of een griepje waardoor je je alles behalve fit voelt. Gelukkig ben je hier vaak snel weer van af. Hoe anders is de mensheid er aan toe in ReCore, de nieuwe exclusieve game van uitgever Microsoft. De aarde werd namelijk opgeschrikt door een dodelijke plaag, en de mens was genoodzaakt om naar een andere planeet te vluchten.

Dat nieuw thuis is Far Eden, een planeet bedekt in zand. Om de boel een beetje leefbaar te maken, wordt er middels terravorming geprobeerd om de planeet geschikt te maken voor de mens. Alles gaat helaas niet volgens plan, en daar kom je al snel achter als je ReCore opstart. Jij kruipt namelijk in de huid van Joule Adams, een vrijwilliger die een oogje in het zeil moest houden tijdens de transformatie van Far Eden.

Na een kunstmatige slaap van bijna 200 jaar komt de dame in kwestie erachter dat het terravormen nooit is voltooid, en dat er geen spoor is van de rest van de mensen. De planeet is slechts deels getransformeerd, en de robots – Corebots genaamd – die het klusje moesten opknappen, zijn doorgedraaid. Als speler krijg jij de taak om uit te vinden wat er nou allemaal is misgegaan op Far Eden, en waar de rest van de mensheid is gebleven.

Dat doe je door met Joule en haar robot-kompaan Mack de zanderige wereld te betreden en de zoektocht te beginnen. Jazeker, niet alle Corebots zijn doorgedraaid. Tijdens het spelen kom je diverse mechanische vrienden tegen die jou kunnen helpen bij het voltooien van de game. ReCore schotelt je tijdens dit avontuur een mengelmoes van platform- en shooter-elementen voor. Dit zijn dan ook de twee onderdelen die het fundament van deze game vormen.

Je klimt met Joule op van alles en nog wat, en dat klauterwerk verloopt verrassend vloeiend. Met het exoskelet dat Joule draagt kan ze een double-jump uitvoeren, en tevens beschikt ze over de mogelijkheid om zichzelf vooruit te schieten. Hierdoor is ze enorm wendbaar. Met behulp van je bevriende Corebots kun je tevens een aantal vaardigheden gebruiken. Zo kun je aan een robot hangen om grotere afstanden te overbruggen, terwijl een andere Corebot bepaalde rotsen of objecten kan vernielen om nieuwe doorgangen te openen.

Dat platformen wordt afgewisseld door de vele gevechten in die je hebt met doorgedraaide Corebots. Hier komt het shooter-gedeelte in third-person van de game dan ook om de hoek kijken. ReCore probeert het schieten fris aan te laten voelen door te spelen met kleuren. Vijanden kunnen namelijk verschillende kleuren hebben, en Joule heeft verschillende soorten munitie die qua kleurenschema matchen. Combineer je de juiste kleur bij het juiste monster, dan doe je een stuk meer schade.

Het klinkt wellicht een tikkeltje simpel en suf, maar tijdens het spelen geeft het een subtiele twist. Je eerdergenoemde kompanen hebben namelijk zelf ook aanvallen die gebonden zijn aan een kleur, en het inzetten van de juiste Corebot tijdens het gevecht geeft een tactisch laagje aan het geheel. Toch zijn deze actie-segmenten niet het sterkste deel van ReCore. Het schieten is de eerste paar uur zeker vermakelijk, maar daarna begint de herhaling toe te slaan.

Al klimmend en schietend verken je de wereld van ReCore steeds verder. Hoewel de grote kaart van de game vrij te verkennen is, leidt het verhaal je langs een vooraf uitgestippeld pad. De vele dungeons en andere uitdagingen die je kunt vinden zijn de ideale manier om loot te vergaren. Loot die je kunt gebruiken om jouw bevriende Corebots te upgraden. Zo kun je met schroot nieuwe en betere onderdelen knutselen voor je mechanische hulpjes, en met kernen die je van vijanden hebt gestript kun je de statistieken van diezelfde robots een boost geven.

Zo worden de robots bijvoorbeeld sterker, of verbetert hun verdediging. Het geeft ReCore net iets meer diepgang, en het is tevens een goede reden om vroeg in de game overal rond te kijken. Hierbij zijn zeker de aanwezige dungeons een aanrader, die vaak het ultieme van je vragen, zowel op het gebied van platformen als combat. Hierbij heb je dikwijls ook secundaire opdrachten die je weer extra loot geven als je ze volbrengt. Denk hierbij aan het doorkruisen van een dungeon binnen een bepaalde tijd, of het vinden van een x aantal knoppen. Deze dungeons doe door de gameplay erg veel denken aan levels uit bijvoorbeeld oude Zelda games.

Fans van dit soort uitdagingen kunnen hun hart ophalen in ReCore. De dungeons mislopen gebeurt niet, want na verloop van tijd kom je sowieso bij deze dungeons uit. Mede doordat de game je hiertoe dwingt. Om bepaalde gebieden in het verhaal te betreden heb je namelijk een bepaalde hoeveelheid speciale kernen nodig, die je dikwijls uit deze dungeons kunt halen. Die kernen vormen een soort sleutel waarmee je dus gaandeweg nieuwe deuren kunt openen in de game.

Hoewel je tijdens het doorkruisen van het verhaal een aantal kernen vergaart, zijn dit er niet altijd genoeg, waardoor je vroeg of laat toch op zoek moet naar meer kernen. Deze belemmeringen tijdens het spelen voelen als een goedkope manier om de speeltijd van ReCore uit te rekken. Het verhaal in de game is namelijk niet bijster lang, en het lijkt erop dat de ontwikkelaar op deze manier de illusie wil wekken dat de game meer vlees om het bot heeft zitten dan werkelijk het geval is.

Daarnaast is ReCore technisch gezien ook niet bepaalde zo gepolijst als zou horen. Vooral op de Xbox One heeft de game nog wel eens moeite om de framerate stabiel te houden, en dat terwijl de resolutie op de console van Microsoft al niet geweldig hoog is vergeleken met de PC-versie. Ook de laadtijden tijdens het reizen van gebied naar gebied kunnen tegenvallen, waarbij je soms langer dan een minuut (!) zit te wachten.

En dat is best apart gezien de game grafisch niet het uitblinkertje van de klas is , met enorm wisselende texturen. Zo zien Joule en de vele Corebots er piekfijn uit, terwijl de omgevingen meer dan eens afkomstig lijken te zijn van de vorige generatie consoles. Gelukkig heb je de mogelijkheid om zowel op PC als Xbox One te spelen als je ReCore online koopt. Dit dankzij de Play Anywhere-service die Microsoft biedt bij een aantal van zijn opkomende titels. Hoewel de PC-versie ReCore is zeker niet het lelijkste eendje, maar baanbrekend is het geheel ook absoluut niet. Het blijft er een beetje tussenin steken.

En zo kan de game zelf ook omschreven worden. ReCore begint sterk met een leuke combinatie van platformen en schieten in third-person, maar al snel begint de herhaling een beetje toe te slaan en voelt elke vijand hetzelfde. Hetzelfde geldt voor de Corebots die je vergezellen. Het upgraden van je kameraden is leuk en het puzzelen met de vaardigheden voelt eveneens tof aan.

Maar als je verderop in de game tijdens een puzzel ontdekt dat je de verkeerde Corebot bij je hebt, dan kun je helemaal terug naar af om de robots te switchen. Hierdoor wordt je volledig uit de ervaring getrokken. Dit en andere gebreken zorgen ervoor dat ReCore, ondanks de lagere prijskaart van 29 euro, niet de toffe exclusieve titel voor Microsoft is die het had kunnen zijn. En stiekem doet dat best wel zeer.