Nocturnal Animals Review - Een tip voor je collectie

Review
donderdag, 25 mei 2017 om 17:03
xgn google image
Herinner je je de film A single man (2009) nog? Als je de esthetiek in die film kon waarderen, moet je zeker Noctural Animals bekijken. In deze Nocturnal Animals review lees je hoe de nieuwste Tom Ford film uitpakt.
Tom Ford, ook wel bekend als mode-ontwerper, heeft oog voor details. Dat zagen we al in het goed ontvangen A Single Man waarin Colin Firth een uiterst bijzondere rol vertolkte. Critici gaven de film een warm onthaal vanwege stilistische keuzes. Hoewel Nocturnal Animals heel anders van aard is, vallen twee rode lijnen in beide films te herkennen: het gevoel voor romantiek, als gelijktijdig drama.
Nocturnal Animals review

En toen werden je vrouw en kind ontvoerd

In Nocturnal Animals leren we een echtpaar kennen, gespeeld door Jake Gyllenhaal en Amy Adams. Ze rijden samen met hun dochter op een donkere avond in een auto als ze binnen de kortste keren oog in oog staan met de compleet gestoorde Ray Marcus (Aaron Taylor-Johnson) en diens kornuiten. Marcus ontvoert de vrouwen en laat pa-lief achter, compleet gedesoriënteerd in the middle of nowhere.
Die desillusie is tekenend voor Nocturnals Animals dat een verhaal in een verhaal vertelt. De zojuist omschreven alinea is namelijk niet het primaire verhaal van de film, maar het secundaire verhaal. Het is het verhaal van een boek dat Susan Morrow (Amy Adams) krijgt aangereikt door haar ex van vroeger: Edward Sheffield (Jake Gyllenhaal). Ze realiseert zich al gauw één ding als ze het manuscript leest en dat is de hoofdrolspelers uit het boek overeenkomsten hebben haarzelf en Edward, vroeger.

Het verhaal wordt interessant gebracht

Nocturnal Animals heeft dan ook een hele interessante vertelchronologie met veel flashbacks naar vroeger en de verspringing van het primaire naar het secundaire verhaal. De film is er één waarbij je absoluut moet blijven nadenken, maar met plezier. Het is knap om te zien wat Ford naar het doek heeft weten te toveren met enkel het boek Tony and Susan (1993) voor handen. Daar is de film namelijk op gebaseerd.
Hoewel de film niet voor iedereen weggelegd is, omdat je moet blijven opletten en het geen makkelijke kost is altijd, is het waanzinnig fascinerend om te zien wat voor bijzondere keuzes Ford heeft gemaakt. Wat dacht je van Taylor-Johnson als psychopaat? Het is zonder twijfel de beste rol die de acteur tot op heden heeft neergezet en de BAFTA-award is wat dat betreft meer dan verdiend.
Nocturnal Animals review

Heerlijk acteerwerk van Taylor-Johnson

De charismatische acteur, die eerder mogelijk de hoofdrol zou vertolken van Fifty Shades of Grey (zijn vrouw is de regisseuse!) liet eerder al zien dat hij kon acteren in onder meer Kickass en vooral Nowhere Boy, maar dwaalde toen toch wat af met niet al te beste rollen in Godzilla, Savages en Anna Karenina. Bovendien vindt lang niet iedereen hem even interessant als Quicksilver in de Marvel films.
Hoe dan ook: hij steelt de show in Nocturnal Animals en speelt Gyllenhaal, die al de nodige ervaring heeft, compleet van het doek. Marcus is compleet gestoord en een persoon die je nimmer wilt ontmoeten. Want zijn brein kent geen imitaties. Als kijker kun je je borst natmaken voor wat harde en schokkende scenes.
Waarbij het maar om een ding gaat en dat is het verhaal. Nocturnal Animals is een verhaal in een verhaal. Als je van goede narratie houdt is dit een voor in je verzameling! Alles klopt en elke wending is er om een reden. De extra’s op de Blu-ray maken goed duidelijk hoe de film in elkaar steekt, erg handig voor als je wat over het hoofd hebt gezien!

Nocturnal Animals is een echte aanrader

Kijk vooral al die extra’s, want je zult Ford nog meer leren waarderen. Nocturnal Animals zit namelijk vol met details die je na één keer kijken er niet uithaalt. Details die de beide werelden compleet met elkaar verbinden, zonder dat je dat als kijker doorhebt. Het is een finesse en gave waarmee Ford dat gedaan heeft. En de film is uitermate geschikt om niet een, niet twee, maar om zelfs drie keer te kijken. Elke keer ontdek je weer nieuwe details.
De rode draad van de film verhult in ieder geval een duidelijke boodschap: gooi niet zomaar relaties weg als er nog gevoelens zijn in het spel. We leven al te veel in een wegwerpcultuur. Daarmee is Ford niet alleen een modebewust persoon en regisseur, maar ook een mooie filosoof die je in pure schoonheid nog een wijze levensles meegeeft!
Cijfer: 8

Populair Nieuws