Minions Review - Gestoorde, gele hulpjes

We kennen ze natuurlijk al van de Verschrikkelijke Ikke films, maar nu zijn ze terug met hun eigen film: de Minions. Deze grappige gele stuiterballen zijn sinds 1 juli te zien in de bioscoop en of deze film de moeite waard is, lees je in deze Minions review.

De Minions film begint met een klein stukje geschiedenis over de Minions, het is dan ook een soort pre-sequel op Verschrikkelijke Ikke. Je ziet hoe ze altijd de grootste slechterik volgden en de hulpjes werden. Dit liep vaak niet zo goed af en uiteindelijk moesten ze vluchten naar een plek waar niemand ze zou vinden. Maar nu ze geen baas meer hebben voelen ze zich lusteloos.

Maar dan heeft een dappere Minion een idee, Kevin stelt voor om hun veilige plek te verlaten en een nieuwe baas te zoeken. Samen met de schattige Bob en stoere Stuart beginnen ze hun reis naar Villaincon, waar ze hun nieuwe baas zullen vinden. Ze komen terecht bij de kwade Scarlett Overkill (Sandra Bullock) en dan begint het avontuur pas echt.

Hoewel dit de rode draad van de film is, voelt de film heel chaotisch aan. De film houdt zich wel aan de rode draad vast, maar slaat ook vaak genoeg een zijweggetje in. Toch is deze chaos nooit echt storend, het past juist wel bij de film en diens vrolijke hoofdpersonen. Er gebeurt zo veel en zo snel achter elkaar dat je geen moment hebt om je te vervelen. Bovendien draait deze film niet echt om het verhaal, maar om de leuke wezentjes.

De meeste kenmerkende eigenschappen van de Minions komen in de film terug, zoals hun gekke stemmetjes en kreetjes en hun liefde voor bananen. Fans zullen deze onderdelen herkennen en glimlachen. Maar het blijft niet bij wat we al van ze kennen, in deze film krijgen de minions wat meer diepgang.

De Minions kennen we al en we hebben wel vaker spin-offs gezien, we weten dus dat het ook helemaal mis kan gaan. Gelukkig gebeurt dit niet bij deze film, het laat namelijk genoeg nieuwe kanten van de Minions zien. Hun taal is bijvoorbeeld wat uitgebreid, dit is gedaan door verschillende talen bij elkaar te gooien. Een paar talen die je terug zal horen zijn Engels, Frans, Duits, Spaans en ook Nederlands.

Verder hebben de minions in deze film allemaal een eigen identiteit, wat in de Verschrikkelijke Ikke films niet zo was. Ze blijven een soort van geheel doordat ze hetzelfde doel, een baas vinden, hebben en eenzelfde liefde, bananen, maar dit doen ze op hun eigen manier. Dit brengt veel humor en meer diepgang in de film.

Minions is echt een film voor de fans, want ben je dat niet dan kan het iets te veel van het goede worden. Kinderen zullen de film geweldig vinden, maar ook veel volwassenen zullen ervan kunnen genieten. Er zit humor in die voor kinderen is bedoeld, maar af en toe geeft de film een knipoog naar het volwassen publiek.

De meeste grappen in de film zijn overigens afkomstig vam Bob, de kleine, grappige Minion. Dit is een succesformule die je in meerdere kinderfilms ziet: de domme maar grappige vriend van de hoofdpersoon. Er komt erg veel aandacht bij dit aandoenlijke kereltje liggen. Maar soms leidt dit een beetje af van de echte hoofdpersoon: Kevin, de Minion die met het idee kwam om op zoektocht te gaan.

Als je eens lekker wilt lachen om flauwe grapjes en een luchtige film wilt kijken, ga dan vooral eens naar de Minions film. Deze grappige gele vrienden stelen je hart en rennen er lachend mee weg. Maar je moet wel van deze hyperactieve stuiterballen houden, anders houd je het geen 90 minuten vol. En als je dat wel lukt, vergeet niet tot het einde te wachten, dan krijg je een leuk extraatje!