Life is Strange 2 Review - Episode 1 'Roads'

In 2015 gooide de episodische game Life Is Strange hoge ogen vanwege de voortreffelijke combinatie van sterke verhaalvertelling en interessante gameplay mechanieken. Niet gek dus, dat de verwachtingen voor de opvolger hoog zijn. Of hieraan wordt voldaan, lees je in deze Life Is Strange 2 Episode 1: Roads Review!

Hoop je op een voortzetting van het verhaal van Max en Chloe, dan kun je deze verwachtingen beter meteen buiten de deur zetten voor je aan Life is Strange 2 begint. Het getal 2 in de titel is in dit geval wellicht wat misleidend, omdat dit deel niet als 'directe' opvolger op de vorige game gezien moet worden. Life is Strange 2 vertelt een compleet nieuw verhaal, met een geheel nieuwe cast, dat zich op een andere locatie afspeelt. Je moet het dus meer zien als een vertakking van de veelzijdige wereld die in de vorige game geschapen werd; maar dat is totaal niet erg.

In Life Is Strange 2 maken we kennis met de broers Sean (16) en Daniel (9) Diaz, die samen met hun vader Esteban Diaz in de suburbs van Seattle wonen. Roads, de eerste episode van de uit meerdere delen bestaande game, begint door je als speler een blik te geven binnen huize Diaz. Dit wordt gedaan terwijl je als Sean door het huis speurt, op zoek naar essentiële benodigdheden voor een feestje, zoals (natuurlijk) snacks en drank.

Tijdens je zoektocht heb je de mogelijkheid tot interactie met allerlei objecten (en natuurlijk personen) in het huis, iets wat ook in de vorige Life is Strange games een belangrijke rol speelde en gelukkig niet ontbreekt in deze opvolger. Via deze interacties merk je namelijk hoeveel details in de game gestopt zitten. Zo kom je een hoop meer te weten over het leven van de gebroeders Diaz wanneer je eens goed door het huis speurt: bijvoorbeeld wanneer je een stel DVD's inspecteert en Sean opmerkt dat ze vaak met z'n drieën de hele The Lord of the Rings trilogie kijken. Door al deze details krijg je als speler een sterkere band met de personages, wat in een verhalende game als Life is Strange natuurlijk erg gewenst is.

Terwijl Sean zich voorbereidt op het feestje dat later die avond plaats zal vinden, komt zijn kleine broertje Daniel in de problemen. Wat er precies gebeurt zullen we hier niet verklappen, maar de daarop volgende schokkende gebeurtenissen zorgen ervoor dat de broers samen op de vlucht moeten slaan. En dit moment is eigenlijk waarop Life is Strange 2 'echt' begint.

Het grootste gedeelte van Roads volgt daarna de twee broers op hun 'roadtrip', terwijl ze zich te voet een weg banen door de enorme natuurgebieden die de staat Washington rijk is. Het plan is om heel Noord-Amerika door te trekken om uiteindelijk Puerto Lobos in Mexico te bereiken, een klein plaatsje waar hun vader is opgegroeid. De broers zullen plekken moeten vinden om te overnachten, en bovendien hebben ze geld en eten nodig om hun reis voort te kunnen zetten. De gameplay bestaat in deze eerste aflevering voornamelijk uit het volgen van het verhaal, waarbij interactie met andere personen en objecten een grote rol speelt.

De gameplay in de eerste Life is Strange was vrij uniek vanwege de krachten van protagonist Max, die de tijd naar wens terug kon draaien. Dit zorgde ervoor dat je telkens terug in de tijd kon gaan om andere keuzes te maken. In Life is Strange 2 zijn dergelijke krachten (nog) niet aan de orde, waardoor de gameplay meer aanvoelt als die van de Before The Storm prequel die eind vorig jaar verscheen. Het lijkt er alleen wel op dat dit binnenkort gaat veranderen, als we de teaser voor aflevering twee mogen geloven. Wat voor krachten dit precies zijn en wat voor rol deze gaan spelen in het verhaal, is op dit moment nog niet duidelijk.

Een van de dingen die de Life is Strange games zo tof maakt, is de keuzevrijheid die je als speler hebt. Net als in de voorgaande games in de serie krijg je in de eerste aflevering van Life is Strange 2 allerlei verschillende keuzes voorgeschoteld, van kleine keuzes met (op het eerste gezicht) weinig verstrekkende gevolgen, tot belangrijke keuzes die grote gevolgen kunnen hebben.

Op deze manier vormt de game zich helemaal aan jouw manier van spelen, en bovendien zullen andere personages hier ook door beïnvloed worden. Dit geldt natuurlijk voor elk personage in de game, maar willen hier vooral even stilstaan bij de band tussen de twee broers en de invloed die Sean als grote broer op Daniel heeft. Wanneer Sean ervoor kiest om iets te stelen, wat de reden hiervoor dan ook mag zijn, zal Daniel dit oppikken en vervolgens aannemen dat stelen acceptabel is; een denkbeeld dat waarschijnlijk verregaande en ongewenste gevolgen kan hebben. Aan het einde van onze playthrough kwamen we er bijvoorbeeld achter dat Daniel stiekem iets gestolen had, vanwege een keuze die wij eerder in de aflevering hadden gemaakt.

Ook de dialoogopties die je kiest hebben veel invloed op Daniel, bijvoorbeeld op zijn gemoedstoestand. Denk je simpelweg een grapje te maken over weerwolven in het bos, op een negenjarige komt dit anders over. Zo anders, dat hij er 's nachts nachtmerries van krijgt! Iets wat wellicht totaal niet je bedoeling is geweest tijdens het kiezen van die dialoogoptie. Het let dus wel om goed na te denken over het voorbeeld dat je als grote broer zet, en dat illustreert precies hoe deze keuzevrijheid wederom zo goed uitgevoerd wordt in Life is Strange 2.

Life is Strange 2 durft het bovendien wederom aan om maatschappelijke kwesties aan de kaak te stellen. Waar voorgaande Life is Strange games een podium boden aan jonge vrouwen en onderwerpen als seksualiteit, komen in deze eerste aflevering vooral zaken als discriminatie, politiegeweld en racisme tegenover de broers Diaz naar voren. Sommige opmerkingen en, meer in het algemeen, de onaangename houdingen van andere personages tegenover deze broers, zijn totaal ongegrond en onrechtvaardig - een 'obstakel' dat je eigenlijk weinig tegenkomt tijdens het spelen van games.

Zo willen bepaalde personages je bijvoorbeeld niet helpen, simpelweg vanwege de etniciteit van de twee broers. Of nog erger, sommige personages vertonen zelfs (extreem) agressief en ongepast gedrag tegenover de gebroeders Diaz. Ontwikkelaar DONTNOD slaagt er opnieuw in deze kwesties op de kaart te zetten op een manier die totaal niet geforceerd, maar juist enorm realistisch aanvoelt, en dat is een goede zaak.

Bovendien merk je op audiovisueel niveau meteen dat je weer een Life is Strange game aan het spelen bent. De unieke artstijl die gehanteerd wordt, in combinatie met de wederom voortreffelijke soundtrack, zorgen ervoor dat ook dit deel weer die zelfde heerlijke Life is Strange feel heeft die in de voorgaande delen ook aanwezig was.

Het enige minpunt op audiovisueel gebied is een gemis op het gebied van emoties in gezichtsuitdrukkingen. Juist in een game als Life is Strange, waar emoties een grote rol spelen, is het belangrijk om deze overtuigend over te laten komen. Helaas komt het in Roads nog vaak voor dat de stem van een personage zich verheft, terwijl zijn of haar gezicht er neutraal blijft uitzien. Dit zorgt voor een conflict tussen wat je ziet en wat je hoort, en zo word je als speler net iets uit het anderzijds emotionele moment getrokken.

Life is Strange 2 mag dan een eigen verhaal vertellen, maar de game staat ook niet helemaal los van het eerste deel. Het verhaal speelt zich wel degelijk in dezelfde wereld af, alleen volgt het compleet andere personages. Een mooi voorbeeld is de knipoog naar de eerste game die zich in Roads bevindt. Voorafgaand aan het spelen van de aflevering wordt spelers gevraagd of zij Life is Strange gespeeld hebben. Zo ja, dan krijg je een volgende vraag voorgeschoteld, die slaat op het einde van de voorgaande game.

Op een gegeven moment komen de gebroeders Diaz langs een uitkijkpost, waar je kan uitkijken over een plek aan de kust. Het gaat hier natuurlijk om Arcadia Bay, de plaats waar het verhaal van Chloe en Max uit Life is Strange zich afspeelde. Op dit moment weten we nog niet of Arcadia Bay verder in het verhaal een rol gaat spelen, maar het leverde voor fans in ieder geval een mooie knipoog naar de vorige game op.

Al met al vormt Roads een goede instap in het verhaal van Life is Strange 2. De aflevering is een emotionele rollercoaster zoals we inmiddels van de gamereeks gewend zijn, en lijkt alle ingrediënten te bevatten die de voorgaande games zo goed maakten. De vertrouwde artstijl en prachtige soundtrack zorgen er bovendien voor dat die fijne Life is Strange toon weer zeer goed neergezet wordt, en de dynamiek tussen de twee broers zorgt voor een interessante ervaring.

Minpunten zijn vooral te vinden in de gezichtsuitdrukkingen van personages, die wel echt wat overtuigender mogen overkomen. Verder voelt de eerste aflevering nog wat aan de korte kant vergeleken met de vorige games, alhoewel je in Life is Strange natuurlijk de mogelijkheid had om de tijd terug te draaien en daardoor een stuk extra speeltijd kon toevoegen. Waarschijnlijk zullen krachten vanaf de volgende aflevering een grotere rol gaan spelen, dus het is nog even afwachten om te zien op welke manier dit de gameplay gaat beïnvloeden.