Krampus Review (Blu-ray) - Redelijk geslaagde kersthorror

Dat stoute kinderen met Sinterklaas bij de Pieten de roe krijgen of in de zak mee naar Spanje moeten is alom bekend. Maar de stouterikken kunnen volgens Oostenrijkse folklore ook op bezoek rekenen. Van Krampus. En juist over deze boosaardige demoon gaat de gelijknamige horrorfilm. Lees in deze Krampus Review of deze film je tijd waard is!

Krampus gaat over Max, een gewoon jongetje dat kerst ieder jaar weer verpest ziet worden. Met kerst komen zijn oom en tante namelijk met hun kinderen en dit gezin is van het niveau tokkie. Daarnaast wordt Max ook steeds gepest en buitengesloten door zijn neefje en nichtjes. Het is moeilijk voor hem om de kerstgedachte vast te houden. Net als voor veel anderen blijkbaar.

In het begin van Krampus zie je een slow-motion weergave van mensen die alleen aan zichzelf denken. Een vechtende horde mensen die de kerstgedachte zeker niet meegenomen heeft luidt de film onder het genot van een fijn kerstdeuntje in. En dan volgen al snel de woorden van Max' Duitse oma, gericht aan Max op zijn kamertje, dat hij de kerstgedachte niet mag vergeten want anders...

Deze kerst gaat alleen het niet zo lekker tussen de vader en moeder van Max, dus vraagt hij de kerstman in een brief om wat meer liefde tussen de twee. Als hij weer gepest wordt en zijn brief voor de hele familie voorgelezen wordt, geeft Max alle hoop op. Hij verscheurt de brief op zijn kamer en roept daarmee zonder het zelf te weten Krampus op. Zijn oma had Max nog zo gewaarschuwd niet het geloof te verliezen in de kerstman.

Al snel raakt het angstig stil in het dorpje waar Max woont. Krampus is aangekomen. Alle stroom valt uit en het enige licht komt van kaarsen af. De hel breekt al heel snel los en de familie van Max wordt geterroriseerd door kerstwezens met aan de leiding niemand minder dan de gehoornde Satyrachtige demoon Krampus.

Wezens als rondsluipende sneeuwpoppen, kerstelfjes met enge maskers, boosaardige teddyberen en ander moordzuchtig speelgoed breekt het huis binnen. Ook springt er natuurlijk vanalles uit de reeds aanwezige cadeauverpakkingen. De familie moet dan ook samenwerken om de nacht te overleven en de haard aan te houden, want als het vuur daarin uitgaat gaan ze er zeker aan.

Maar gelijktijdig valt links en rechts het ene na het andere slachtofferr. In het begin van alle ellende wordt de enge sfeer erg goed neergezet in de film. De wezens zien er intimiderend uit en het lijkt erop dat we een bloedbad te zien krijgen. Helaas slaat dit al snel om als de humor om de hoek komt. Dan komen er bijvoorbeeld ineens slapstick geluiden voorbij als een dik kind tegen de schoorsteen gegooid wordt.

Verder verschijnen op dat moment ook de taaitaai mannetjes ten tonele die vooral vee weg hebben van hun vriendje uit Shrek en de film een Gremlins achtig sfeertje geven. Ze rennen met messen rond en bijten mensen, maar het maakt allemaal totaal geen indruk meer. Denk als referentie een beetje aan de slechte humor uit Sint van Dick Maas, waarin de humor de film ook compleet verpestte.

Nee, de toevoeging van de humor in de film was geen sterk idee van regisseur Michael Dougherty. Maar een hele sterke keuze van de regisseur was het inschakelen van de Weta Workshop voor alle terroriserende creaturen. Deze zijn namelijk zoveel mogelijk zonder CGI in beeld gebracht en juist daardoor zijn de monsters, en met name Krampus zelf, behoorlijk indrukwekkend!

Dit is dan ook één van de beste elementen in de film. Alleen datgeen wat wel met CGI uitgewerkt is, de taaitaai mannetjes bijvoorbeeld, weet lang niet altijd te overtuigen. Daarbij speelt de keuze om de horror wat in te dammen ook parten. De film gaat niet verder dan een hapje hier en daar en je ziet niet echt mensen opgevreten worden. Ergens is dat wel jammer, want je hoopt er bij sommige karakters zó op dat ze aan stukken gereten worden.

De regisseur heeft in Krampus dus een aantal goede en minder goede keuzes gemaakt. En dat is ook in de cast terug te zien. Al acteert het gros niet slecht, er zijn wat bijzonder storende acteurs aanwezig. De ouders van Max (Adam Scott en Tony Collette) en Max zelf (Emjay Anthony) zijn behoorlijk overtuigend en prima gecast. Datzelfde geldt voor Linda ( Allison Tolman – Fargo) en de tante (Conchata Ferell).

Alleen oom Howard, Howard junior en zijn zusje zijn stierlijk vervelend en zetten behalve de neiging om ze door de tv te trekken niet echt sterk acteerwerk neer. Al zijn ze waarschijnlijk juist vanwege dat gevoel gecast, ze frustreren je gewoon meteen! En dan is daar nog de oma van Max die an sich best goed speelt, maar ook niet echt met hart en ziel lijkt te werken.

Als je dan naar de extra features op de Blu-ray gaat kijken waan je je in een berg kerstcadeaus. De disc zit namelijk boordevol extra's waaronder verwijderde scénes, een alternatief einde, bloopers, concept art en commentaar van de regisseur en de schrijvers.

De tofste features zijn de achter de schermen onderdelen op de disc. Je krijgt te zien hoe Krampus van folklore tot volwaardig karakter is uitgewerkt in Krampus Comes Alive! en je krijgt ook meteen een blik in de keuken van WETA Workshop, die alle monsters in de film hebben gemaakt.

Krampus is een vermakelijke film, maar heeft zeker wel gebreken. Zo doet de humor afbreuk aan de horror in de film en is het acteerwerk niet altijd even sterk. De meeste monsters in de film komen wel bijzonder uit de verf, omdat er niet (veel) met CGI gewerkt wordt.

Ook de extras op de disc zijn zeker de moetie waard. Dus als je nog op zoek bent naar een film zonder al te veel zoetsappigheid voor komende kerst of natuurlijk gewoon voor tussendoor, dan is Krampus zeker de moeite waard!