Inspector Gamache Recensie (DVD) - Enkel laatste 10 minuten spannend

Boem. Een pijl doorboort het hart van een vrouw in een bos. Het zal wel een jachtongeluk zijn, zo denken de bewoners van het dorpje Three Pines. Inspector Gamache vermoedt anders en ontrafelt een geheim. De DVD is nu uit, lees hier de Inspector Gamache review.

De detectivefilm komt wat sloom op gang, maar wordt uiteindelijk steeds beter. Als kijker heb je een beetje het gevoel weerwolven te spelen. In de zin: er zijn allemaal dorpelingen en iedereen roept van alles. Maar niet alle paniek wijst uit naar een moordenaar. En daarmee zet regisseur Peter Moss de kijker regelmatig op het verkeerde been. Spannend.

Het is de geliefde onderwijzeres Jane Neal die vermoordt wordt in een bos. Niets geen jachtongeluk, de kijker weet dondersgoed dat er meer aan de hand is. Alleen wat precies, dat is de vraag. Hoofdinspecteur Armand Gamache gaat met zijn trouwe assistent Jean-Guy Beauvoir op onderzoek.

Dat is een onderzoek van 88 minuten en langer zou de film ook niet moeten duren, want het begin is niet zo boeiend. Als kijker weet je natuurlijk dat het bloed in een huis niet naar de dader leidt. Dat zou veel te voor de hand liggen. En allerlei ruzies tussen dorpelingen zijn voor de kijker ook niet heel boeiend.

Het wordt pas interessant als blijkt dat Jane Neal een deel van haar huis afschermde, waar andere dorpelingen niet mochten komen. Ze deed er altijd geheimzinnig over. Dus wat is er precies aan de hand? Spoiler volgt: dan blijkt dat ze daar in die ene kamer een heel schilderij heeft gemaakt op alle muren. Bijna alle spelers uit de film nemen ergens een plekje in op die muren.

Hoewel het in eerste instantie een vrolijke tierelantijntje lijkt met allerlei vrolijke kleuren is er – natuurlijk- meer aan de hand. Want degene die de schilderingen goed bekijkt, weet dat er een aanwijzing kan worden gevonden naar de moord.

Het zijn vooral de laatste tien minuten van Inspector Gamache die spannend zijn, wanneer één persoon vermoedt hoe het schilderij boekdelen spreekt. Aangekomen bij de verdachte persoon wordt ze meteen te grazen genomen en dan is het maar de vraag of Gamache op tijd weet te arriveren.

Hoewel dat einde dus spannend is om naar te kijken, duurt het wel té lang voordat er echt zo’n climax komt. De kijker verveelt zich het eerste uur toch redelijk snel met allerlei niet boeiende verhalen van de dorpelingen. Een beekje dat te veel kabbelt, zo zou je Inspector Gamache het beste kunnen omschrijven.

Daarbij is het jammer dat de detectivefilm zo serieus is. Erg Engels en daardoor een tikkeltje saai. Op de een of andere manier weten Scandinavische detectiveseries meer te boeien, omdat ze uitblinken in betere dialogen. Neem als voorbeeld The Bridge: de chemie tussen de twee hoofdrolspelers is briljant met zeer fijne én absurde humor.

Bij Inpector Gamache valt er helaas weinig te lachen. Twaalf euro voor zo’n film is dan ook te veel geld. Eerder een keer iets voor de budgetbak of als je nog niet genoeg detectives hebt gezien. Maar echt een aanrader valt Inspector Gamache niet te noemen. Helaas.