Hitman Season 1 Review - Ouderwets op sluipjacht met Agent 47

Het eerste seizoen van Hitman ligt nu fysiek in de winkels. Het is dan ook de hoogste tijd om te kijken hoe de uitgebrachte content van afgelopen maanden in deze collectie is opgenomen. De Hitman Season 1 review geeft je antwoord op de vraag: is deze collectie het halen waard?

Het is alweer elf maanden geleden sinds Agent 47 na een lang verlof zijn professie als sluipmoordenaar weer oppakte. Ontwikkelaar IO Interactive koos er namelijk voor om Hitman Season 1 in episodes digitaal te distribueren, alvorens de complete game fysiek in de winkels te leggen. Die digitale achtbaanrit is ten einde, en Hitman Season 1 is inmiddels voor iedereen verkrijgbaar.

Alle content van de afgelopen maanden is nu dus op een schijfje gepropt. In totaal heeft Agent 47 zes verschillende locaties mogen bezoeken, wetende Parijs, Sapienza, Marrakesh, Bangkok, Colorado en Hokkaido. Stuk voor stuk biedt iedere bestemming een geheel andere omgeving en dus speelervaring, iets wat ook al duidelijk werd uit de reviews van de los uitgebrachte episodes.

Maar hoewel elke losse episode – en dus elk level – een andere sfeer met zich meebrengt, is de kern van de game van begin tot eind hetzelfde. Iedere missie die je in de game oppakt, gooit je als speler midden in een groot open level, en aan jou de taak om jouw doelwitten een kopje kleiner te maken. Hitman Season 1 stapt daarmee af van de lineaire opzet die in Hitman Absolution werd geïntroduceerd.

Het voordeel van die open opzet is dat je als speler enorm veel vrijheid hebt in de manier waarop jij tot actie over kunt gaan. Elk level biedt tal van routes die te gebruiken zijn, en in elke kamer liggen tientallen voorwerpen die als potentieel moordwapen ingezet kunnen worden. Daarbij kun je in elke missie in rang stijgen, waardoor je weer nieuwe voorwerpen kunt vrijspelen.

Denk bijvoorbeeld aan nieuwe plekken in een level om een missie te beginnen, andere outfits om mensen in de omgeving om de tuin te leiden, of nieuwe gadgets om het werk wat makkelijker te maken. Zodoende blijft een level ook leuk om meer dan een keer te voltooien. Herspeelbaarheid is een factor die in Hitman Season 1 zwaar meeweegt.

Dit staat natuurlijk los van de score die bij elke speelsessie behaald kan worden. Net als in de vorige games probeer je hier voor de hoogst mogelijke notering te gaan, namelijk die van Silent Assassin. Niemand die je dan ook maar heeft opgemerkt tijdens jouw werk, en ook de lichamen van je slachtoffers moeten onvindbaar zijn.

Het klinkt in eerste instantie niet zo moeilijk, maar de perfecte moord plegen is makkelijker gezegd dan gedaan. Elk level in Hitman Season 1 heeft zo zijn obstakels die het Agent 47 moeilijk moeten maken. Zo wordt in het Parijs level een modeshow georganiseerd, en dus stikt het van de mensen. Met zoveel potentiële getuigen moet je dus oppassen met wat je doet.

Of wat te denken van Marrakesh, waar onder de villa die je bezoekt een zwaarbewaakt lab verstopt zit. Die goed getrainde soldaten laten jou als toerist natuurlijk niet zomaar binnen. Zeker de eerste paar keren dat je een nieuw level speelt, dien je de omgeving goed te verkennen. Je leert op die manier niet alleen de routines van de vele karakters in het level kennen, maar ontdekt tevens nieuwe wegen naar jouw einddoel.

Maar hoe bevredigend het gevoel ook is als je een missie hebt afgerond zonder aandacht te trekken, het is niet de tofste manier om als moordenaar te werk te gaan. Hitman Season 1 zit namelijk vol met zogenoemde ‘opportunities’. Dit zijn veelal wat originelere en creatievere manieren om slachtoffers te maken in de game.

Hoewel stealth hier dikwijls uit het raam gegooid wordt, zijn deze unieke moorden wel een stuk vetter om uit te voeren en te aanschouwen. Iemands nek breken is toch net iets minder spectaculair dan een doelwit ombrengen door hem tegen een explosieve golfbal aan te laten slaan. Of wat te denken van een operatiemachine die iemand bruut afmaakt, in plaats van de patiënt te redden.

Subtiel is het zeker niet, maar deze unieke moorden zijn wel de hoogtepunten tijdens de vele speelsessies van Hitman Season 1. Dit omdat je merkt dat de volle creativiteit van de ontwikkelaar in deze onderdelen is gestopt. Het is dan ook zeker aan te raden om deze speciale moorden te voltooien als je de game in huis haalt.

Maar ook wanneer je al deze hoofdmissies hebt voltooid en er wel op uitgekeken bent, weet Hitman Season 1 nieuwe interesse te wekken. De Contracts modus uit de vorige Hitman game maakt opnieuw zijn opwachting, en hierdoor is het mogelijk om contracten te downloaden die door andere spelers met precisie in elkaar gezet zijn.

Hierdoor kan opeens elke voorbijganger een doelwit worden. Van de clown in het Italiaanse Sapiënza, tot aan de schoonmaakster in Hokkaido. Het houdt Hitman Season 1 ook op de lange termijn nog leuk voor de speler, zodat je na het uitspelen van het seizoen de game niet meteen weglegt, iets dat ook door de ontwikkelaar vermeden wil worden.

Daarom heeft IO Interactive de zogenoemde Elusive Targets in het leven geroepen. Deze doelwitten zijn vaak maar een bepaalde tijd in de game te vinden, en je hebt ook maar één poging om de missie tot een goed einde te brengen. Red je dat, dan word je beloond met exclusieve voorwerpen, zoals kostuums of wapens.

Lukt je dit niet, dan ben je jouw kans kwijt en moet je wachten op het volgende doelwit. Vaak brengen deze Elusive Targets nieuwe twists met zich mee, wat natuurlijk voor wat frisse wind zorgt. Het is dan ook spijtig dat deze extra contracten steeds maar tijdelijk beschikbaar zijn, want zodoende wordt een deel van de content onnodig weggegooid.

Het zijn soortgelijke kleine punten die over het algemeen de ervaring wat teniet doen. Zo spreken de vele personages in de verschillende levels veelal Engels, terwijl je zou verwachten dat de bevolking de moedertaal zou spreken. In het Japanse private ziekenhuis te Hokkaido dat je in de game bezoekt, spreekt namelijk niemand Japans. Dit soort dingen doet een beetje afbreuk aan de authenticiteit die de game verder wel uitstraalt.

En stralen doet de game zeker, want grafisch is Hitman door een ringetje te halen. De diversiteit in de levels zorgt niet alleen voor variatie in de gameplay, maar het laat je als speler ook een heleboel verschillende locaties zien. Van besneeuwde bergtoppen tot aan de Italiaanse kust, je zou een screenshot van de game zonder moeite als ansichtkaart kunnen opsturen.

Het is jammer dat sommige andere technische aspecten van de game niet helemaal lekker meewerken, waarvan sommige problemen al sinds de eerste episode aanwezig zijn. Zo is de framerate niet altijd even stabiel te noemen, en de laadtijden kunnen bovendien soms erg lang duren. Het maakt Hitman Season 1 zeker niet onspeelbaar, maar deze schoonheidsvlekjes moeten wel even aangekaart worden.

Toch is Hitman Season 1 in grote lijnen een enorm solide speelervaring geworden. Het samenvoegen van alle reeds uitgebrachte content biedt de speler een enorme lading content, met meerdere sandbox-achtige levels om te verkennen. Daarbij zijn de locaties enorm variërend, wat zorgt voor voldoende afwisseling. De vrijheid die je hebt als speler is ook enorm welkom.

Jij beslist hoe jouw doelwitten naar het hiernamaals worden gestuurd. Je kunt het zo gek maken als je zelf wil, en daar ligt dan ook de kracht van Hitman Season 1. Lange laadtijden en wat kleine puntjes zorgen ervoor dat de ervaring niet helemaal perfect is, maar een ieder met liefde voor het stealth-genre moet Hitman Season 1 zeker niet overslaan.