Hey Pikmin Review - Pikmin zoals het hoort

De schattige Pikmin worden weer uit de stal van Nintendo gehaald. In Hey Pikmin gaat kapitein Olimar voor het eerst op pad op de Nintendo 3DS. Dat doet hij dan ook nog eens in een sidescrolling avontuur. In deze Hey Pikmin review lees je hoe hem dat vergaat.

Niet voor het eerst is kapitein Olimar met zijn ruimteschip op een onbekende planeet gecrasht. Gelukkig voor hem komt hij terecht in een wereld die is bezaaid met de brandstof die hij nodig heeft voor zijn terugreis en de Pikmin die hem helpen de brandstof te vinden. Zoals altijd zijn die Pikmin zo lief mogelijk.

Dat moet ook wel, want je wilt aan het einde van een level met zoveel mogelijk Pikmin over de streep komen. Het liefst zorg je er natuurlijk voor dat alle Pikmin de eindstreep halen, maar dat belooft in Hey Pikmin een pittige uitdaging te worden. Niet dat Hey Pikmin een lastige game is, integendeel, maar de uitdagingen die je jezelf kunt stellen zijn des te pittiger. Zoals het redden van alle Pikmin in één level bijvoorbeeld.

Dat stellen van doelen is voor de doorgewinterde gamer dan ook direct een advies dat we geven, aangezien je het einde van een level wel zult halen. De Pikmin games staan sowieso niet echt bekend om hun moeilijkheidsgraad en dat is voor Hey Pikmin dan ook niet anders. Maar het verkennen van een level en het verzamelen van zoveel mogelijk punten en alle Pikmin zijn natuurlijk het belangrijkste in een Pikmin game.

Gelukkig zit het met dat verkennen wel goed. Dit zou je niet verwachten van een sidescrolling uitvoering van Pikmin, maar de levels kennen genoeg zijweggetjes en geheime plekken om de honger van de meest doorgewinterde Indiana Jones te stillen. Sterker nog, om alles uit Hey Pikmin te halen moet je jouw innerlijke avonturier wel wakker maken. Er zijn namelijk meer dan genoeg schatten te vinden in de game.

Die schatten klinken misschien als hele spannende objecten of obscure voorwerpen. Voor ons zijn het alledaagse objecten zoals bijvoorbeeld een haarkam of een mondharmonica. Het leukste aan deze schatten is het lezen hoe Olimar deze voor hem onbekende objecten noemt, zo noemt hij een bout bijvoorbeeld een halve halter. Mocht je dit soort kleine grapjes nou soms missen omdat je te snel doorklikt, dan kun je het altijd nog teruglezen in de kapiteinslog.

Dat doorklikken doe je in Hey Pikmin enkel met de stylus, hierdoor hebben niet veel andere knoppen een functie. Met de thumbstick laat je kapitein Olimar lopen en met de schouderknoppen breng je de kaart van het level tevoorschijn. Hierop zie je dan bijvoorbeeld waar je nog wel of niet geweest bent.

Eigenlijk merk je aan alles dat Hey Pikmin vooral bedoeld is om jou een zo tof mogelijke ervaring te geven. Zo is de muziek lekker luchtig en werkt de besturing dus simpel maar optimaal. Zelfs de vijanden hebben een dikke knipoog meegekregen. Je zal bijvoorbeeld een broodkever tegenkomen die meer lijkt op een halfje wit dan op een kever.

Net als de kleinere vijanden zijn ook de eindbazen bedoeld om jou met een glimlach op de mond achter te laten wanneer je het spel hebt uitgespeeld. De eindbazen zijn indrukwekkend, maar niet al te ingewikkeld om te verslaan. Zo kom je een soort stofzuigerlarve tegen met een enorme zak op zijn achterzijde, kun je raden waar zijn zwakke plek zit? Op de uiteindelijke eindbaas van het spel na zal je dan ook niet meer dan één poging nodig hebben om de andere eindbazen te vellen.

Het verslaan van de vijanden doe je meestal door de schattige Pikmin er naartoe te werpen. Dat klinkt misschien hard, maar de Pikmin zijn maar wat blij om jou uit moeilijke situaties te redden. Het liefst versla je de vijanden natuurlijk wel door alle Pikmin heelhuids te houden, maar zoals gezegd wil dat nog wel eens een uitdaging zijn.

De Pikmin komen in Hey Pikmin voor in vijf “smaken”. Je hebt de rode Pikmin die het sterkst zijn en tegen vuur kunnen, dan heb je de gele Pikmin die zeer licht zijn en tegen elektriciteit kunnen, de blauwe Pikmin kunnen zwemmen, met de grijze Pikmin kun je door steen heen en de roze Pikmin kunnen vliegen en jou van de afgrond redden. Onze favoriet was de grijze steen Pikmin, puur omdat we het knap vinden dat je een steen schattig kunt maken. Overigens betekent dit niet dat de andere Pikmin niet schattig zijn, integendeel zelfs.

Uiteindelijk is Hey Pikmin een game geworden zoals een Pikmin game hoort te zijn. En daar is niets mis mee. Sterker nog, het is knap dat het Pikmin gevoel van de 3D games is vertaald naar een semi-3D sidescroller. De 3DS leent zich perfect voor een game als Hey Pikmin en de besturing met enkel de stylus en de thumbstick is eerst wennen, maar daarna niet meer dan logisch.

De moeilijkheidsgraad is het enige puntje van kritiek aan een anders toffe ervaring. De Pikmin games staan natuurlijk niet echt bekend om hun moeilijke gameplay en het is dan ook aan de speler om zijn eigen moeilijkheidsgraad te maken. Maar zodra je doelen stelt als het redden van alle Pikmin of het vinden van alle schatten zal het ook voor de hardcore gamers onder ons wat pittiger worden. Al met al is Hey Pikmin een 3DS game die niet in je collectie mag ontbreken!