Hector and the Search for Happiness (DVD) Recensie - Gesmolten Cornetto

Een psychiater die geen idee heeft hoe hij gelukkig kan worden. Dat klinkt wat tegenstrijdig, en dat vindt de Hector uit de titel zelf eigenlijk ook. Brengt zijn zoektocht naar geluk de kijker ook geluk? Kom erachter in de Hector and the Search for Happiness recensie!

Hector is een uitstekende psychiater, ook al vindt hij dat zelf niet. Volgens hem is het de kunst om veel vragen te stellen en doen alsof je luistert. Z'n leven is verder geordend en hij heeft een even mooie als zorgzame vriendin/moederfiguur (Rosamund Pike). Ze hebben samen een onrealistisch perfect leventje, waarbij vooral Hector erg OCD overkomt.

Alles in hun huis is netjes geordend, elke ochtend verloopt exact hetzelfde en dezelfde cliënten komen steevast terug in zijn praktijk. Pike regelt het huishouden, strikt elke dag een stropdas voor Hector, en maakt steeds hetzelfde ontbijt. Emancipatie, daar is geen sprake van.

De premise komt dus wat gemaakt over, want logisch dat Hector op een gegeven moment genoeg krijgt van de sleur en in een mid-life crisis belandt.

Wat te doen? Weg! Maakt niet uit waarheen! Vriendin laten we achter voor onbepaalde tijd!

Hector zelf wordt gespeeld door Simon Pegg. We kennen de beste man inmiddels allemaal wel van de zogeheten Cornetto trilogie (Shaun of the Dead, Hot Fuzz en The World's End) en van bijrollen in kaskrakers zoals Star Trek en Mission Impossible.

Daarin zien we af en toe een schim van Pegg als serieus acteur, maar toch vooral als komiek. In Hector and the Search for Happiness is het andersom. Verwacht dan ook geen komedie, hoewel er vaak genoeg grappige momenten in voorkomen.

Ook Rosamund Pike acteert meer dan degelijk, hoewel haar rol niet perfect past in de film. Ze is de achtergebleven vriendin die Pegg eraan herinnert dat hij ook nog een leven thuis heeft, maar we leren haar niet genoeg kennen om iets om haar te geven. Wat dat betreft schittert ze meer in Gone Girl.

Het eerste half uur verwacht je dan ook weinig van deze film. Midlife crisis, omzwervingen, jezelf vinden, weer naar huis. Zou de clou uiteindelijk zijn: Oost West, Thuis Best?

De eerste locatie die Hector aandoet is China. We krijgen een tamelijk cliché beeld voorgeschoteld van werkende Chinezen, uitgebreid onbekend voedsel eten en vieze oude Westerse mannen met Aziatische hoeren. Hier doet Hector één avond aan mee nadat hij in het vliegtuig een rijke zakenman ontmoet, waarna ze samen gaan clubben in een niet bij naam genoemde Chinese stad.

Een mooie jonge Chinese studente blijkt in de club heel geïnteresseerd in Hector, en hij laat zich door haar verleiden. Geluksles nummer één: het is mogelijk om van meer dan één vrouw te houden. Wow dat gaat snel!

De volgende dag komt hij er echter achter dat zijn rijke nieuwe vriend betaald heeft voor deze dame van lichte zeden. Natuurlijk Hector, wat dacht je dan?! Je bent ergens in de 40, kalend en klein! Je gaat toch niet na één dronken nacht verliefd worden op een Chinees die twintig jaar jonger is?

Hij schrijft elke levensles op in zijn notitieboekje, omstreeks een dozijn in totaal. Jammergenoeg zijn dit voorspelbare clichés die hij te horen krijgt van veel te jolige Tibetaanse monniken, die ze ook weer rechtstreeks uit fortune cookies lijken te halen.

Afrika komt er niet veel beter vanaf. Het is allemaal primitief en gevaarlijk, maar wel gezellig hoor! Een paar zinnen dialoog over hoe ontwikkelingshulp vanuit het buitenland niet aankomt bij de mensen die het echt nodig hebben komen uit het niets.

Na prima acteerwerk van Pegg in een goede ontvoeringsscène en de daaropvolgende gevangenschap, móet de sfeer weer luchtiger. Op het moment dat hij na weken aan traumatische omstandigheden net aan de Dood ontsnapt is hij is dus direct in de party modus! Meteen wordt hij omringd door kleurig geklede Afrikanen, die blijkbaar niets beters te doen hebben dan ronddansen en te eten alsof je een tv-reclame te zien krijgt voor het prachtige Kenia.

Of Kongo, Ghana, of ergens anders: het gaat steeds alleen om het toch wel gigantische en diverse continent Afrika. Vreemde keuze om geen land te noemen.

Wat zijn diverse culturen toch leuk om te zien en wat kunnen we er veel van leren, probeert de film er bij je in te stampen. Toegegeven, de cinematografie is mooi, vooral dankzij de prachtige landschappen.

Maar enkel een mooi decor neerzetten is geen garantie voor een goede film. Uiteindelijk weet Hector and the Search of Happiness niet boven zichzelf uit te stijgen. De film kent meerdere goede grappen en bevat degelijk drama. Hoewel Simon Pegg op serieuze momenten uitstekend acteert, kan hij er niet eigenhandig voor zorgen dat de film de middelmatigheid ontstijgt. Een wispelturig reisverhaal met wat huis- tuin- en keukenfilosofie clichés. De Cornetto trilogie is wat dat betreft een betere tijdsbesteding!