God of War Review - Vers bloed voor Kratos

Thor, Odin, Alfheim, zijn we in een Marvel game terecht gekomen? Nee, want met deze hoofdrolspeler zou dat meteen de laatste zijn. Kratos is terug in de nieuwste God of War, waarin de Noorse mythologie centraal staat. Is hij al wat gekalmeerd of moeten we een verbandtrommel naar de goden sturen? Je leest het in deze God of War review!

Als je het over God of War hebt, dan komt als eerste de brute hack and slash actie in je op. Want God of War staat immers bekend om de allesverwoestende wraakmissie die onze kale held, brandend van woede, aanging tegen de Griekse goden en de Olympiërs. Op zijn pad slachtte hij nagenoeg iedere Griekse god, held en wezen uit de Griekse mythologie genadeloos af.

Aan het einde van zijn avontuur in God of War III moest zelfs Zeus, de Griekse oppergod eraan geloven. Nu is Kratos terug, maar de Griekse goden zijn definitief uitgeschakeld. De Ghost of Sparta heeft zich gevestigd in het Noorden. Ver weg van Griekenland en daarmee ver weg van zijn bloedige verleden.

Hij heeft een nieuwe vrouw, Faye, en samen hebben ze een zoontje: Atreus. Kratos lijkt eindelijk de rust te krijgen die hij al zo lang verdient. Maar als Faye komt te overlijden begint een nieuw avontuur dat spelers (los van alle optionele elementen) minimaal 25 uur bezig zal houden. Eentje waarin al snel duidelijk wordt dat rust niet echt een optie is voor de met as bedekte kaalkop.

Kratos en Atreus moeten namelijk op pad om Faye uit te strooien en dat brengt voor beiden nogal wat uitdagingen mee. Atreus is nog maar een kind en moet nog leren jagen voordat hij echte uitdagingen aan kan, maar ook voor Kratos zijn er nogal wat obstakels te overwinnen. Want hoe moet je in vredesnaam van moordmachine ineens omschakelen naar zorgzame vader? En dat terwijl je aan een enorme reis bezig bent in een enorme wereld die minder vriendelijk is dan je dacht?

Het is even wennen voor Kratos en ook voor bekenden van de franchise. Want God of War slingert je een enorme open Noorse spelwereld in, waarvan je werkelijk alle uithoeken aan doet. De game geeft je daarbij een verhaal dat niet alleen wraak, maar ook alle andere emoties aandoet. En dat in een wereld die compleet anders is dan de Griekse omgevingen die we gewend zijn en je, helemaal op de PlayStation 4 Pro door de 4K ondersteuning, vanaf het eerste moment met je mond open laat spelen.

Het ene moment begeef je je in een kleurrijk prachtig bos, waarin de winter nog lang niet aangebroken lijkt te zijn. Een paar uur later loop je door een dik pak sneeuw hoog in de bergen. En weer een ander moment dobber je in een bootje op een meer met een enorme slang (de World Serpent) op de achtergrond. Alles ziet er geweldig gedetailleerd uit: dwarrelende blaadjes, de wind die het gras doet bewegen en het licht dat ruimtes binnenvalt, precies zoals het hoort.

Het klopt gewoon allemaal. En datzelfde geldt voor de karakters in de game. Van de afzonderlijk bewegende haartjes en de lichaamsbewegingen tot de lip sync, alles is tot in de puntjes uitgewerkt. En er is ontzettend veel te doen in de wereld die ontwikkelaar Santa Monica Studio je voorschotelt.

Je kunt vrij rondlopen in de verschillende omgevingen en ‘dimensies’ uit de Noorse mythologie. Overal valt wel iets te ontdekken. Zo zijn er geheime locaties en moet er zo nu en dan gepuzzeld worden om plekken te bereiken. De balans tussen ontdekken, vechten en puzzelen is prima in de game, al ligt de uitdaging op dat laatste gebied niet echt hoog.

Je vraagt je tijdens het begin vooral af of dit wel een God of War game is. Want de wereld is tenslotte echt heel anders, los van het thema. De prachtige wereld van God of War die je vanaf minuut één voorgeschoteld krijgt heeft wel een klein nadeel.

Later in de game kom je ook in wat minder kleurrijke en diverse omgevingen en deze vormen een schril contrast voor je gevoel. Terwijl ook deze prima uitgewerkt zijn, voelt het toch alsof er net even wat minder aandacht aan besteed is.

Bij een nieuwe wereld horen nieuwe vijanden. Onderweg kom je dit keer geen Griekse soldaten, chimaera en cyclopen tegen, maar moet je de nodige Noorse bedreigingen overwinnen. Denk aan wolven, draugr (ondoden), grote trollen en enorme ogers die maar één ding willen: jouw bloed uitgesmeerd over de vloer, de muur en als het even kan het plafond. Als baas boven baas krijg je het in God of War ook meer dan eens aan de stok met werkelijk gigantische draken.

Zoals we van God of War gewend zijn, zijn de vijanden soms echt indrukwekkend van formaat. Alleen het aantal vijanden ligt voor je gevoel wat lager dan gebruikelijk in God of War. Op dat gebied merk je ook het nieuwe begin van Kratos en dat de game wat rustiger en meer volwassenen probeert te zijn. De insteek van God of War ligt in oorsprong ook veel anders: de rode lijn is niet wraak, maar een (in principe) vredige reis van een vader en een zoon.

En dat merk je ook tijdens het vechten weer waarbij je echt als vader en zoon aan de bak gaat. Daarbij heeft Kratos ook nog eens een ander wapen. Want hij heeft samen met zijn verleden zijn Blades of Chaos aan de wilgen gehangen. Nu heeft hij een bijl, de Leviathan Axe. Dit wapen gebruikt hij om op vijanden in te hakken, maar ook als een soort Mjölnir gegooid en teruggeroepen kan worden.

Erg handig om vijanden op afstand aan te vallen én om sommige puzzels op te lossen. Naast de bijl kun je met je blote vuisten aanvallen en een schild gebruiken om aanvallen af te weren. Voor fans van het eerste uur is de nieuwe besturing even wennen geblazen. Hoewel alles soepel werkt, kan Kratos bijvoorbeeld niet meer springen en werkt aanvallen ineens via de schouderknoppen.

Maar zodra je na een half uurtje spelen gewend bent aan de besturing en je de actie induikt merk je snel genoeg dat dit toch echt een God of War game is. Dat gevoel begint zodra je een vijand stunned door hem simpelweg af te rammelen en vervolgens besluit deze met een finisher af te maken.

Dan zie je ineens de echte Kratos in actie. Er wordt met vijanden gegooid, schedels worden verbrijzeld en bloed vloeit rijkelijk. En als je de Spartan Rage meter inzet, die zich langzaam vult naargelang je klappen, gaat Kratos helemaal uit zijn plaat. En gaandeweg het avontuur vordert wordt de actie steeds bruter zoals het een God of War game betaamt.

En dan weet je het: dit is God of War 2.0! Geen reboot, maar een vervolg en een dikke evolutie op de voorgaande delen! Want ontwikkelaar Santa Monica Studio heeft niet alleen een prachtige nieuwe wereld neergezet vol nieuwe vijanden en een nieuw wapen voor Kratos, maar er is ook nog Atreus, de zoon van Kratos en een RPG-systeem in de game te vinden.

Laten we Atreus eerst eens goed belichten. Hij moet alles nog leren, maar loopt absoluut niet in de weg. Sterker nog, hij vecht met je mee, bespringt uit zichzelf tegenstanders om ze te hinderen en leidt op jouw verzoek -met één druk op de knop- tegenstanders af met zijn boog. Hij is een waardige toevoeging aan de game die tijdens het ontdekken in de open wereld zijn nut keer op keer bewijst.

Gaandeweg het verhaal komen Kratos en Atreus een dwergensmid tegen. Die wil in ruil voor een beloning (geld en voorwerpen) wel wat upgrades verzorgen en wat bepantsering voor het duo regelen. Telkens als je bij de dwerg aanklopt heeft hij wel iets nieuws voor je. Een sterker harnas, dat zorgt voor meer aanvalskracht, leven of verdediging.

Of een upgrade voor je wapen waardoor je de vijand nog harder op zijn kop kan rammen. Hoe sterker je uitrusting, hoe groter je kans om te overleven. En dat ga je nodig hebben, zeker op de twee hoogste (van de vier beschikbare) moeilijkheidsgraden. Onderweg vind je ook nog runen die je in je uitrusting kunt plaatsen voor een boost van bepaalde eigenschappen. Bijvoorbeeld een betere weerstand tegen vuuraanvallen.

Maar niet alleen je uitrusting bepaalt je kracht. Gaandeweg je jezelf een weg door het Noorse landschap knokt, vergaar je ervaringspunten. En daarmee kun je nieuwe aanvallen en combo's vrijspelen of je bestaande aanvallen versterken. God of War draaide hier in het verleden helemaal om en ook nu is het combosysteem zeker niet vergeten.

Je kunt op een gegeven moment met je schild aanvallen en met je bijl in één keer meerdere vijanden uitschakelen. En dat is nog maar het topje van de ijsberg van mogelijkheden die je krijgt. Hoe meer ervaring je opdoet, hoe bruter jij je vijanden af zal slachten. En dat maakt dat je alsmaar door wil spelen totdat je niet meer sterker kunt worden. Zeker omdat er ook genoeg vijanden zijn die je in het begin de vloer met je aanvegen.

Maar Kratos zou Kratos niet zijn als elk deel in zijn lichaam schreeuwt om die vijanden af te maken. Dus moet je deze voor het einde bewaren. En daartoe nodigt God of War absoluut uit. Doorspelen na het einde, totdat je alles en iedereen uitgeschakeld hebt en alles ontdekt hebt.

Want er is nog genoeg te doen als je het verhaal erop hebt zitten. De genoemde geheime kamers, de talloze verwijzingen naar Kratos' Griekse verleden en de tergend moeilijke vijanden zijn daar voorbeelden van. Maar in de Noorse wereld kun je ook in Nispelheim aan de slag in een soort survival modus.

Santa Monica Studio laat ons met dit nieuwe deel in de God of War franchise zien hoe een ‘kleine’ jongen groot is geworden. Met een nieuw verhaal van dik 25 uur, krijg je woede, verdriet en allerlei andere emoties voorgeschoteld die je meeslepen. Kratos was toe aan een nieuw begin en dat wist de studio, alleen wij wisten dat niet.

Maar met deze enorme prachtige open wereld die rijk is aan nieuwe vijanden is dat ineens kraakhelder. Grafisch gezien is de game oppermachtig op enkele kleine puntjes na en los daarvan is het simpelweg even wennen aan de nieuwe manier van spelen. Kratos is terug en dat betekent dat er rijkelijk bloed zal vloeien. En dat allemaal terwijl zoonlief aan je zijde meevecht!