Fire Emblem Echoes Shadows of Valentia Review - Klassieker in wording

Er komen dit jaar niet al te veel 3DS titels uit, maar toch zijn er games die je in de gaten moet houden. In de preview voor de nieuwe Fire Emblem kon je lezen dat deze game tot dat rijtje lijkt te behoren. Of dat zo is, lees je in deze Fire Emblem Echoes Shadows of Valentia review!

Zodra je de game opstart, word je al geïntroduceerd tot de twee hoofdpersonages. Alm en Celica zijn jeugdvrienden die samen in hetzelfde dorpje opgroeien. De proloog van de game begint door de twee hoofdpersonages als kinderen te introduceren. Door onvoorziene complicaties moet Celica het dorpje verlaten en daarmee begint ook het echte verhaal.

Dit verhaal is hetzelfde als destijds in Fire Emblem Gaiden. De nieuwste telg in de serie is namelijk een remake van de tweede game in de reeks, die in 1992 verscheen. In deze Fire Emblem Echoes Shadows of Valentia review lees je of dit een goede stap geweest is!

De twee hoofdpersonages blijken voorbestemd om de wereld te redden van het kwaad dat diezelfde wereld dreigt te vernietigen. Daar kom jij als speler natuurlijk ook om de hoek kijken, want dan beginnen de echte gevechten pas.

Die gevechten zijn geheel volgens Fire Emblem stijl, turn based op een veld met hokjes waarover je de personages kunt bewegen. Het ene personage kan op lange afstand met pijlen of met magie de tegenstander neerhalen, de ander is comfortabeler met het neerhalen van de tegenstander met een mooi staaltje zwaardwerk van dichtbij. Dit levert, zoals je gewend bent van de serie, verscheidene tactische vraagstukken op die jij als briljant generaal natuurlijk dient op te lossen.

Overigens zijn de gevechten meestal niet heel erg gevarieerd. Waar je in andere turn based RPGs en andere Fire Emblem games nog wel eens andere opdrachten krijgt tijdens de gevechten, is dat in deze Fire Emblem Echoes Shadows of Valentia niet het geval. De opdracht is negen van de tien keer “versla de vijand” en de tiende keer is het “versla de leider”. Slechts één keer leek er wat variatie in de gevechten te komen toen er een personage uit gevangenschap gered moest worden, maar ook toen was het einddoel nog het verslaan van de vijand.

Het is natuurlijk niet erg dat je maar twee opdrachten krijgt tijdens de gevechten. Maar voor een remake van het in 1992 uitgekomen tweede deel in de Fire Emblem serie hadden we graag iets meer variatie gezien in de missies. Als je die missies eenmaal hebt volbracht zal het beste personage, oftewel het personage dat de meeste vijanden verslaat, de meeste ervaringspunten (XP) krijgen. Het personage dat het meest op zijn lauweren heeft gerust, zal het minste XP krijgen.

Elk personage heeft een maximum van honderd ervaringspunten en zoals het een echte RPG betaamt ga je bij het behalen van dat maximum een level omhoog. De verschillende personages hebben ook verschillende klassen, die je bij het behalen van een bepaald level kunt kiezen. Een boogschutter verandert bijvoorbeeld na een bepaald aantal levels in een scherpschutter, en een scherpschutter verandert na een bepaald aantal levels weer in een boogridder, die te paard met pijl en boog zijn tegenstanders neerhaalt.

Dit is maar één voorbeeld van de voortgang van een klasse. Naast de boogschutterklasse bestaat er bijvoorbeeld ook een pegasusklasse die een vliegend paard berijdt, een gepantserde ridder die met zijn lans tegenstanders makkelijk een kopje kleiner maakt en een magiër die steeds weer sterkere spreuken leert. Die verschillende klassen kennen ook weer versterkte versies, waar je in verandert na het behalen van het benodigde level.

Die verschillende klassen hebben wel allemaal een ander wapen nodig en dat is waar jouw tactisch inzicht om de hoek komt kijken. Elk personage kan namelijk maar een voorwerp bij zich hebben tijdens de gevechten. Dus kies je ervoor om het personage een wapen mee te geven om sterkere aanvallen uit te voeren? Of ga je voor een schild, zodat een zwakker personage zichzelf kan beschermen?

Dit soort vragen zul je gedurende de hele game aan jezelf moeten stellen. Elk gevecht is namelijk anders en elke tegenstander vereist weer een andere aanpak. Op deze manier blijft de gameplay gedurende de gehele playthrough fris en interessant.

Dat laatste moet ook wel, want hoewel het een klassiek verhaal van een game uit 1992 is, zal je het misschien niet als het meest originele ervaren. Twee goden die de wereld hebben gecreëerd laten hun volk in de steek en de twee hoofdpersonages moeten ervoor zorgen dat de balans in de wereld weer hersteld wordt. De gevechten leiden je naar het uiteindelijke gevecht met de eindbaas toe en je hebt vrij weinig opties in de keuze van je weg. Maar dat maakt de verschillende gevechten niet slechter of minder leuk.

Dat het een remake van het in 1992 uitgekomen Fire Emblem Gaiden is en niet slechts een heruitgave van dezelfde game op een nieuw systeem, is overduidelijk te zien. Grafisch is het een verschil van dag en nacht als je de Famicom versie van de game vergelijkt met de 3DS versie. Hoewel de game in het Westen voor het eerst speelbaar is, kun je de vergelijking maken door naar de gameplaybeelden van het origineel te kijken.

Cutscenes zijn er nauwelijks in het spel. De gesprekken worden gevoerd door een mooi getekende versie van het sprekende personage te laten zien. De verschillende emoties en gelaatstrekken worden op deze manier op een karakteristieke en grappige manier weergegeven. Die gesprekken worden op allerlei verschillende momenten gevoerd, van rustmomenten in een dorp tot in het heetst van de strijd op het slagveld.

De verschillende gesprekken die tussen je partyleden worden gevoerd, zorgen ervoor dat je hun motivaties leert kennen en dat je als speler een band opbouwt met de karakters. Wanneer je permadeath aan hebt staan, zal je dan ook extra voorzichtig zijn om je personages niet te laten sterven, want dan zijn ze ook daadwerkelijk gedurende de hele game dood. Elk personage heeft zijn eigen redenen om zich in de strijd te mengen en daardoor ga je ook om ze geven, of juist niet.

De game kent volledige voice acting. Voor de mensen die Engels niet helemaal meester zijn is er de mogelijkheid om de tekst op het scherm in het Nederlands te laten verschijnen. Je moet er dan wel rekening mee houden dat de vertaalslag naar het Nederlands niet altijd goed gemaakt is. Sommige zinnen zijn letterlijk uit het Engels vertaald, in plaats dat het in de context geplaatst is.

Op dat soort kleine foutjes na speelt de game heerlijk. De gevechten verlopen vloeiend en je waant je al snel een aanvoerder van een echt leger. Daarin zit natuurlijk ook de kracht van de Fire Emblem serie en dan ook van deze Fire Emblem Echoes Shadows of Valentia. Zodra je weet waar je de verschillende personages moet positioneren is er geen tegenstander die jou kan verslaan.

Een beetje veldheer wil ook graag goede muziek terwijl hij zijn legioenen naar de overwinning leidt. Gelukkig zit dat bij Fire Emblem Echoes Shadows of Valentia ook goed. Bij moeilijke gevechten is de muziek ook meer bombastisch en voel je de druk om de tegenstander te verslaan. Bij makkelijke vijanden is de muziek wat luchtiger en weet je dat jouw personage door de tegenstander heen snijdt alsof het een pakje boter is.

Al met al is Fire Emblem Echoes Shadows of Valentia een klassieke Fire Emblem game. Dat is ook logisch, wanneer je je bedenkt dat de game een remake van het in 1992 uitgekomen Fire Emblem Gaiden is. De titel kent epische gevechten en leuke gesprekken die het verhaal voortstuwen. Het is alleen jammer dat er maar twee verschillende missies bestaan voor de gevechten.

Voor de echte Fire Emblem fan is de titel onmisbaar, simpelweg omdat het een klassieker is die voor het eerst in het Westen speelbaar is in alle grafische glorie van de 3DS. Maar ook voor fans van tactische RPGs is de game onmisbaar. De game speelt heerlijk weg en je kunt je eigen uitdaging bepalen doordat de permadeath optioneel is. Zoals uit deze Fire Emblem Echoes Shadows of Valentia review blijkt, zijn er in elk geval genoeg redenen om de game vanaf 19 mei in je 3DS te steken!