Deponia Review - Geen woorden aan vuil te maken

Deponia, het land waar het afval zo ver als het oog reikt te zien is. Allesbehalve een paradijs dus, maar toch hebben de bewoners nog steeds dromen. Vooral Rufus die zijn dorp Kuvaq wil verlaten. Of de game net als Rufus bij het vuilnis hoort te liggen lees je in de Deponia review!

In Deponia bestuur je Rufus, een eenzame, slordige, maar toch hilarische jongen die ervan droomt om de vuilnisplaats die hij zijn thuis mag noemen te verlaten. Op een dag komt een mysterieus meisje Goal letterlijk uit de lucht vallen in Rufus zijn armen en kan de ‘romantische’ komedie beginnen. Goal komt uit de zwevende stad Elysium, waar iedereen zorgeloos in luxe leeft, maar niet voor lang…

Om niet te veel van het verhaal te verklappen duiken we verder in Deponia. Allereerst vallen de graphics op die via handgetekende cartoonachtige sfeer zijn weergegeven. Bijzonder zijn de graphics niet, maar gezien de gameplay heeft Daedalic Entertainment hier een troef in handen. Het spel bestaat namelijk uit point-and-click minigames en omgevingspuzzels die origineel zijn weergegeven.

Omdat de handgetekende cartoonachtige sfeer overal terug te vinden is, is het niet zo eenvoudig om bijvoorbeeld voorwerpen of puzzels op te lossen door te zoeken naar graphics die er anders uitzien. De makers van Deponia hebben hier goed over nagedacht, waardoor de puzzels perfect wegvallen in de grafische stijl die gekozen is. Een ander belangrijk element dat door de cartoonachtige sfeer wordt versterkt is de humor.

Vanaf moment één is te merken dat de makers van Deponia gekeken hebben naar momenten in het dagelijkse leven en daar een komische draai aan hebben gegeven. Soms is de humor simpel, maar soms gaat de boodschap iets verder naar een maatschappelijk ondertoon. Gooi daar uitdagende puzzels bij, een mooie wereld om te verkennen en bijzonder hilarische en aparte personages en je hebt een prima game waar je je een flink aantal uur mee kunt vermaken.

Met een flink aantal uur bedoelen wij ook een flink aantal uur. Aangezien sommige puzzels zo goed in elkaar zitten en niet zo snel op te lossen zijn ben je wel een tijdje zoet. De puzzels los je op door te ‘pointen en clicken’ en dat is wel even wennen.

Deponia is dan ook geen nieuwe game en is al eerder uitgekomen op de PC. Daedalic Entertainment heeft het goed aangepakt door de controls goed uit te leggen en aan te laten sluiten bij een console. Door middel van de rechter joystick kan je muisbewegingen maken en via de linker joystick beweeg je Rufus. Vervolgens zijn er de verschillende toetsen om verschillende acties uit te voeren. Simpeler kunnen we het niet maken.

Waar Daedalic Entertainment wel de plank heeft misgeslagen, is bij het gebruik van de track pad op de controller. De ontwikkelaar heeft goed nagedacht over het schakelen tussen items binnen een kamer en tussen items in je inventaris, maar de track pad wordt bijna niet gebruikt. Dit is een gemis die ervoor had kunnen zorgen dat de track pad voor de PlayStation 4 een standaard had kunnen worden voor point-and-click games.

Als het gemis van de track pad het ergste is aan Deponia, dan mogen wij zeker niet klagen. De besturing werkt verder uitstekend en de grafische stijl, gameplay en humoristische personages zorgen voor een gestroomlijnde game. Voeg daar een komisch, maar goed verhaal aan toe en romantiek en wij zijn verkocht.

Deponia is niet voor iedereen weggelegd en de game is al eens eerder uitgebracht, aangezien je een zekere mate van interesse moet hebben om puzzels op te lossen, maar de game is absoluut de moeite waard!