BioShock The Collection Review - Staat nog steeds als een huis!

In het tijdperk van remasters, reboots en verzamelde games kan 2K Games de Bioshock franchise natuurlijk niet achter laten blijven. En dat tot grote vreugde van veel gamers. De drie BioShock games komen nu netjes gebundeld en in een strakker pak bovendrijven. Lees er alles over in de BioShock The Collection Review!

Kevin Levine en zijn team hadden bijna tien jaar geleden goud in handen met het eerste BioShock deel. Deze trapte het drieluik af dat ons meenam naar een onderwaterwereld om uiteindelijk hoog in de lucht te eindigen in BioShock: Infinite. Het eerste deel gooide direct hoge ogen en die trend bleef aan tot en met het laatste deel.

En die delen komen nu opnieuw uit in BioShock The Collection. Dus wij daalden af via de welbekende vuurtoren naar Rapture om nog eens de toeristische route te nemen om uitiendelijk weer in Colombia, hoog in de wolken uit te komen. Waarom toeristisch? Nou, de games zijn namelijk inhoudelijk grotendeels onveranderd gebleven.

Alleen in BioShock is een toffe toevoeging gedaan. In Rapture kun je namelijk overal en nergens filmrollen vinden die je toegang geven tot stukjes van interviews en diverse blikken achter de schermen bij 2K Games. Je hoort de ideeën die het team had, hoe lang er over bepaalde dingen gedaan is en nog veel meer. Erg interessant om die rollen te vinden dus!

Naast deze in-game toevoeging kun je in het menu van BioShock ook het Museum of Orphaned Concepts vinden. Daarin loop je als het ware door een museum met alle concepten die de game niet gehaald hebben. Van Big Daddies tot enorme Splicers, je vindt het daar. Deze toevoeging is leuk voor een keer, maar dan heb je het ook wel gezien.

Gelukkig draait het daar bij deze BioShock The Collection allerminst om. Het gaat om de drie games die nu voor het eerst op de huidige consoles te spelen zijn. En dat met een grafische update om de invloed van vadertje tijd een beetje weg te poetsen.

Die uitdaging moet het grootst zijn geweest bij BioShock 1, gezien die game ook het oudst is. Maar wat is die game opgepoetst zeg! Vooral in dit deel komt de sfeer van Rapture veel beter over. De belichting zorgt voor een intense sfeer en de kleuren van de omgeving zorgen voor veel meer leven dan eerst het geval was.

Maar het laat ook het contrast met de rest van de wereld (zowel in BioShock, BioShock 2 en Infinite) veel beter zien. Ook de kleine details die nu zichtbaar zijn zorgen voor meer leven. Denk aan de visjes die achter het raam in de oceaan voorbij komen, de zeesterren die op het raam plakken en natuurlijk de spullen in de stad zelf. Alsof de aquatische stad compleet gerenoveerd is!

Natuurlijk zijn de andere twee games ook opgepoetst. Alleen die zagen er al wat beter uit dan het eerste deel. Het effect is daar dus wat minder goed te zien. Alle drie de games draaien nu op 1080p resolutie en met 60 frames per seconde. Tenminste,voor het grootste deel van de tijd.

Waar de games in het verleden namelijk de nodige problemen hadden, zijn deze ook in deze remasters voldoende aanwezig. In het verleden wilde bijvoorbeeld het geluid nog wel eens wegvallen bij BioShock 2, wat nu niet meer het geval is. Andere kleine irritaties zitten nog wel in de games.

Zo heeft vooral BioShock Infinite nogal eens een stukje turbulentie (framedrops), maar BioShock 2 kan er ook wat van. Die game crasht bijvoorbeeld nogal eens. En dat dan natuurlijk op de meest intensieve momenten. Bijvoorbeeld als je net een Big Sister de kop in aan het slaan bent. Het is dus slim om zo vaak mogelijk te saven in de game.

Alleen BioShock, het oudste deel, lijkt weinig last te hebben van bugs. Maar dat is dan ook de game waar ongetwijfeld het meeste werk in gezeten heeft. Hoe dan ook, de bugs komen lang niet altijd naar voren en kunnen ongetwijfeld met een update verholpen worden.

De bugs, behalve de crashes, kunnen de pret dan ook niet bederven. Zelfs de framedrops niet. De games spelen namelijk verder helemaal als vanouds. De besturing werkt soepel, het gevoel klopt gewoon en bijna alles wat je uit de oude versies van de games kent is weer terug in een nieuw jasje.

Bijna allemaal dus. Want BioShock The Collection heeft ook elementen die helemaal niet meegekomen zijn. Zo is er nergens een multiplayer modus te bekennen. Iets wat Bioshock 2 wel had. 2K Games heeft deze bewust niet meegenomen in deze collectie en eerlijk gezegd mis je er geen seconde van.

De drie games nemen een behoorlijke bult tijd in beslag als je de verhaallijnen doorloopt en dat is waar de games om draaien. De singleplayer ervaring. Niets meer dan dat. En dat is prima, zeker als je bedenkt dat de totale tijd van de drie titels in de, 45 euro kostende, collectie ruim boven de 20 a 25 uur uit zal komen. En dat is als je snel bent.

BioShock The Collection is dan ook absoluut de moeite waard. Voor degenen die al eerder in Rapture en Colombia zijn geweest, maar zeker ook voor de mensen die deze twee steden niet kennen. De games zijn goed opgepoetst en spelen heerlijk weg.

Maar zoals ook de twee steden geweldig waren in het verhaal en toch een donkere kant hadden, is dat bij de games ook zo. Die donkere kant ligt in de bugs die de games nog deels teisteren. Gelukkig bederven zij de pret niet helemaal en blijven er toch drie mooie games inclusief een berg content over voor maar 45 euro. En dat is een geweldige deal!