Beyond Eyes Review - Nederlandse ontwikkelaar speelt in op emotie

Dat Nederlanders games kunnen maken weten we al. En toch is het goed om meteen even te benoemen: de Xbox One-titel Beyond Eyes is gemaakt door de Nederlandse Sherida Halatoe. We dompelden ons onder in de wereld van hoofdrolspeler Rae en hoe dat uitpakte, lees je in deze Beyond Eyes Review.

Beyond Eyes is het product van Sherida Halatoe, die bijna geheel de game heeft ontwikkeld. De audio heeft ze uitbesteed, maar verder is ze hier een paar jaar mee bezig geweest. Het resultaat mag er zijn, want Beyond Eyes is een game die meteen opvalt.

Spelers kruipen in de huid van het 10-jarige meisje Rae dat van de een op de andere dag blind wordt. De enige troost en gezelschap in haar omgeving is de roodharige kater Nani. Nani mauwt schattig, zoals katten dat doen, en geeft Rae kopjes. Het ideale gezelschap dus, maar op een dag is hij zomaar weg.

Rae is ontroostbaar en besluit hem te zoeken. In zes hoofdstukken ga weg uit je veilige thuisbasis en op zoek naar Nani. Beyond Eyes draait daarbij echt om het narratieve aspect, de beleving van het verhaal staat voorop. Dat houdt in dat je enkel met de left thumbstick loopt en af en toe eens op A drukt om ergens over heen te klimmen. Qua gameplay wordt er niet meer van je verwacht dan dit.

Halatoe heeft er duidelijk voor gekozen om over te brengen hoe het is om blind te zijn. Want zodra je begint te lopen vallen twee dingen op: Rae loopt uiterst voorzichtig en ten tweede is het zicht altijd beperkt. Op de tv wordt dit geuit door hele omgevingen die letterlijk wit zijn. Pas als je met Rae langs die omgevingen loopt krijgen ze kleur. Het is net een tekening die langzamerhand dus kleur krijgt. Dit is een erg mooi aspect van de game.

Bovendien is de hele stijl van Beyond Eyes prachtig. Sprookjesachtig bijna. Het is alleen wel vervelend dat het tempo van Beyond Eyes veel en veel te laag ligt. Aan het begin kijk je je ogen uit en zul je je nog niet ergeren de gameplay, maar na 1,5 uur is dit wel anders. Dan begint het te storen dat je niet even kan rennen. Nu is dit logisch, want een blinde zal niet als een dolle kip rond rennen en dus is de ervaring enerzijds realistisch. Toch stoort het dat je rete traag door omgevingen rondloopt.

De game biedt op sommige momenten net even te weinig. Je loopt alleen maar rond en bent omgevingen aan het verkennen, op zoek naar Nani. Maar vaak doe je niet meer dan dit. Dus je loopt rond, waarbij een witte omgeving kleur krijgt. En dan zie je het resultaat: er staan huizen, je komt een keer bij een autoweg, af en toe zie je mensen en je komt gaandeweg dieren tegen. Dit zijn honden, zwanen en vogels.

Voor al die dieren is Rae bang, wat zich uit in haar houding; de schouders gaan omlaag en het bange meisje zoekt dan verder, op zoek naar een nieuwe plek om te verkennen. En dan doe je wederom hetzelfde: lopen en witte omgevingen inkleuren. Heel af en toe gebeurt er iets anders. Dan kun je een balletje zoeken, zodat een hond afleiding krijgt, waardoor jij langs dat gebied kan. Maar dit soort momenten zijn op één hand te tellen.

En toch weet Beyond Eyes wel indruk te maken. Dit dankzij de artwork, de ervaring en het verhaal. Want hoewel er geen woord gesproken wordt, heb je toch een brok in je keel zodra de aftiteling over je scherm rolt. Dat einde. Het is een einde dat doet denken aan Brothers: A Tale of Two Sons.

Voor Beyond Eyes betaal je 13 euro en daar ben je een paar uur zoet mee. Hoewel we graag de titel zouden willen voegen in het rijtje namen als Never Alone, Limbo of Journey, kunnen we dat simpelweg niet doen. Daarvoor is de besturing te stroef en de gameplay te eentonig.

Dat neemt niet weg dat we zeer veel respect hebben voor iemand die bijna alleen zo'n unieke game neer weet te zetten. Petje af daarvoor. Als je van narratieve games houdt, is Beyond Eyes wel een game die je een keer gespeeld moet hebben. Dit is pas het begin van Halatoe. We zijn benieuwd wat ze nog meer in petto heeft in de toekomst!