Bayonetta 2 Review

Bayonetta is een fascinerend gamepersonage. Ze is sexy, sterk en sluw en het lijkt erop dat haar vijanden ook zo in elkaar zitten. Aan jou om ze één voor één neer te maaien in Bayonetta 2.

Onze previews van Bayonetta heten ‘Gekker dan ooit’ en ‘Goed gestoord’, wat beiden refereert naar hoe bizar de wereld van deze in het zwart gestoken chick is. Je wordt in de game gepleurd en moet meteen beginnen met als een woesteling om je heen slaan. Ondertussen wordt er ergens in de achtergrond een verhaal verteld, maar dat zal compleet langs je heengaan.

Je moet je in Bayonetta 2 namelijk helemaal richten op je vijanden, want dat zijn groteske monsterlijke wezens. Je ogen zien die monsters weliswaar voorbij komen, maar je hersens krijgen de tijd niet om te registreren wat je nu eigenlijk ziet. Geen tijd! Er moet gevochten, geslagen, geschoten en gestreden worden met die achterlijke personages.

De slechteriken volgen elkaar in hoog tempo op in Bayonetta 2, en het is dan ook maar goed dat je daar niet de hele game in je eentje tegen vecht, je komt namelijk een heel androgyn personage tegen. Deze mysterieuze persoon reist met Bayonetta naar een specifiek rijk, maar dat tripje wordt ze niet makkelijk gemaakt. Steeds als je net weer een straatje uit komt rennen, volgt er een enorm plein met daarop gigantische monsters die op je wachten.

Er is wel een onderscheid te maken in kleinere monsters en eindbazen, maar over het algemeen is het een soort kralenketting die aaneen geregen is van grote bazen die je de baas moet blijven. Er zijn diverse moeilijkheidsgraden te kiezen, waarvan de makkelijkste echt ontzettend makkelijk is. Je moet bijna moeite doen om te worden verslagen. Wat wel fijn is aan Bayonetta 2 is, is dat het niet zo is dat je steeds meer aan het vechten bent en de gevechten steeds net even moeilijker worden en/of langer duren.

Je bent soms dus heel snel klaar met een vijand die heel makkelijk blijkt, en soms doe je er even wat langer over. Dat is een prettige afwisseling in een game die wel wat afwisseling kan gebruiken. Begrijp het niet verkeerd, Bayonetta 2 is een stevige hack and slasher waar je in een stuk of 10 uur echt wel goed doorheen bent. Echter, zoals vaker in dit genre is hack and slashen ook echt het enige dat je doet, en zul je af en toe wellicht wat behoefte hebben aan even wat anders.

Nu wandel je met Bayonetta (of ren je met deze dame in pantervorm) af en toe wel rond in wat kleinere straatjes in afwachting van het volgende plein met ellendelingen, dus op zich kun je die tijd wel gebruiken om even op adem te komen. Sla even wat tonnetjes stuk voor goodies, zoals items waarmee je jezelf sterker maakt, maar ook ringen die je kunt inleveren in de Gates of Hell.

Je kunt geweldige dingen vrijspelen en kopen in Bayonetta 2. Wellicht heb je al plaatjes op internet zien rondzwerven van Bayonetta 2 met onze hoofdrolspeelster in Link- en Princess Peach-achtige pakjes, maar er is veel meer. Denk daarbij aan wapens met geweldige namen zoals Takemikazuchi, Chernobog en Love is Blue. Zwaarden zijn nog steeds het tofste om te gebruiken ten opzichten van pistolen.

Het voelt toch een beetje nep om vanaf een afstandje wat hagel af te vuren, het voelt in ieder geval alsof ze een stuk minder impact hebben dan andere wapens. Wat je ook nodig hebt, meestal zijn is de Gates of Hell waar je moet zijn. Dat is het café dat wordt gerund door Bayo's oude buddy Rodin, die altijd al klaar staat om je diverse items te verkopen. Dit zijn bijvoorbeeld nieuwe bewegingen, armbanden voor extra health enzovoorts.

Je verzamelt onderweg veel ringen, dus je kunt vrij regelmatig langs het café gaan voor een upgrade voor Bayonetta. Je kunt het ook goed gebruiken in veel moeilijkheidsgraden, want dit is een game van Platinum-games en die maken het je liever niet te makkelijk. In het verlengde daarvan mag opgemerkt worden dat het makkelijkste niveau waarin deze game speelbaar is wel heel erg simplistisch is. Bayonetta 2 lijkt qua niveau dan net een kindergame, maar dit is toch echt 18+.

Niet alleen daarom draagt de game het label 18+, want Bayonetta 2 zit bomvol banale camerastandpunten, ranzigheid en gevloek. Over die laatste twee punten valt wat te zeggen. Bayonetta roept voortdurend iets dat verdacht veel lijkt op: Fuck off! En niet alleen het vloeken is heftig, maar ook de mate van herhaling in de uitroepen van Cereza.

Voortdurend gilt ze: Excellent! in je oor en dat is niet alleen saai omdat jij het hoort, maar ook voor de mensen die in dezelfde ruimte zitten en wellicht wat anders aan het doen zijn. Wat wel een voordeeltje is, is dat iemand anders misschien televisie zit te kijken, en Bayonetta 2 lekker off-tv speelbaar is op de Gamepad van de Wii U.

Ranzigheid is ook echt een dingetje in Bayonetta 2. Net als in de eerste game kun je af en toe de vijanden een speciale finish geven, waardoor ze bijvoorbeeld in een soort stekelige, Middeleeuwse gehaktmolen terechtkomen. Voor grotere eindbazen heeft Bayonetta nog veel onsmakelijkere killers in de aanbieding. Het is wel heel vet in beeld gebracht, en het is zelfs een van de weinige dingen die je ook daadwerkelijk meekrijgt, want verder is het hyperhectisch op je scherm.

Er zijn veel vijanden die je scherm vullen, maar ook Bayonetta die met haar kilometerlange lijf razend snel alle kanten op rent, vliegt en zelfs zwemt kan je beeldbuis aardig vol krijgen. Je kunt veel van Bayonetta 2 zeggen, maar niet dat het niet dynamisch is. Het is vliegensvlug en heel intens, helemaal als je het spel lang achter elkaar speelt. Je bent keihard aan het knoppen rammen en dat is soms, zoals eerder gezegd: gestoord.

Het beangstigt ook wel iets, want je speelt deze game op Wii U en de GamePad is geen compact controllertje. Het is een vrij groot gevaarte in je handen en je krijgt dan ook gegarandeerd kramp of spierpijn als je urenlange Bayonetta-speelsessies doet. Plus, die dure controller is ook wel iets delicater dan de gemiddelde controller en mogelijk houd je jezelf daardoor toch wat in met het knoppenrammen.

Als je bijvoorbeeld je gigaton-tellertje wilt laten oplopen voor een spetterende finish van Bayonetta, dan moet je je linkerpookje keihard in de rondte draaien. Tja, dat doet je toch net even wat voorzichtiger omdat je niet die GamePad in tweeen wilt breken. Het is dan ook raadzaam om, als je echt diep in Bayonetta wilt duiken, voor de speciale classic controller te gaan.

Hoewel je dan natuurlijk niet het handigheidje hebt van off-tv kunnen spelen, is het wel wat veiliger voor je apparatuur. Bovendien hoef je je niet druk te maken om de stylusbesturing, want die valt erg tegen. Het werd al aangegeven in de review van Bayonetta 1 op Wii U: die stylus voegt weinig toe en maakt de game zelfs makkelijker. Je tikt wat op je vijand en Bayonetta doet vanzelf allerlei moves. Een kleine tegenvaller.

Alle bovenstaande dingen daargelaten is Bayonetta 2 echter een fantastische game. De hoofdstukken zijn fijn behapbaar, zodat je uiteindelijk toch nog enigszins iets van het verhaal meekrijgt. Het blijft een game uit Japan dus soms lijkt er wat onbegrijpelijke Japanse logica in te zitten, maar de hoofdlijnen worden je echt wel duidelijk.

Verder is het ontzettend vet om Bayonetta in een panter, een vlinder en een vogel te zien veranderen. Haar waterslang is het allerbeste en je krijgt ook goed de kans om deze uit te proberen. Cereza is verplicht om te duiken in een bepaald gedeelte en zwemmen is toch heel anders dan gewoon rondrennen.

Eigenlijk is Bayonetta 2 in alle opzichten een goede opvolger van Bayonetta. Je zou kunnen zeggen dat hij er wellicht teveel op lijkt en er weinig vernieuwing is, maar aan de andere kant speelt het wel weer heel lekker weg. Weer samen met Bayonetta te zijn is absoluut een prettig weerzien en we zijn geen haperingen of lelijke graphics tegen gekomen. Het ziet er piekfijn uit.

Vooruit, nog een klein dingetje om over te klagen: de multiplayer-mogelijkheden. Je kunt de Tag Climax-challenges, die je vrijspeelt in de vorm van ‘Verse cards’ na elk hoofdstuk in de hoofdgame, online met een vriend of een onbekende spelen. Die Verse cards corresponderen met de boss fights die je hebt gedaan en zo kun je ze gemakkelijk opnieuw spelen. Helaas voegt deze modus, behalve wat extra ringen in je account, eigenlijk niets toe aan je game-ervaring.

Het had veel toffer geweest om samen co-op door de hoofdgame te kunnen gaan. De Tag Climax-uitdagingen zijn echt een nutteloze toevoeging. Bayonetta 2 is een geweldige game op de Wii U waar je vele uren plezier aan zal beleven, maar de stylusbesturing, de multiplayeropties en het aantal quotes van Bayonetta vallen tegen.

Bovendien heb je in alle hectiek echt geen zin om je te laten afleiden door de gedachte dat je je GamePad door al het rammen nog in tweeën breekt. Maar, dat knoppen drukken en ondertussen je ogen niet van het scherm kunnen houden door de fantastische feeks die Cereza is en de vreemde dingen die ze doet, is wel weer een heerlijk gevoel. Het is genieten om naar effectieve knoppencombinaties te zoeken en als een panter door de nacht te sprinten. Excellent!