Atari Game Over Review - Leuk voor gamers!

Gratis is altijd goed! Xbox Live subscribers kunnen vanaf vandaag via hun Xbox 360, Xbox One of Xboxvideo.com de documentaire Atari: Game Over voor nul euro bekijken. Is het de moeite waard, of kun je beter nog even Halo: The Master Chief Collection aanzetten? Lees het hier!

De makers van onder andere Searching for Sugarman hebben het op zich genomen om de ontrafeling van de 'Atari Video Game Burial' mythe vast te leggen. Atari, E.T. The Extra-Terrestrial en het wel en wee van de videogame-industrie; het is allemaal onlosmakelijk met elkaar verbonden.

De hoofdpersoon in de docu is Howard Scott Warshaw, de maker van E.T. The Extra-Terrestrial. Het is erg interessant om zijn kant van het verhaal te horen. Hij vertelt openhartig over zijn bizarre tijd bij Atari en wat dat voor hem betekend heeft. Hij was degene die ja zei tegen het voorstel om binnen 5 weken E.T. te maken, wat hij achteraf als hubris (overmoed) heeft bestempeld.

E.T.: The Extra-Terrestrial kwam in 1982 uit voor een van de eerste consoles, de Atari 2600. Hoewel Spielberg zijn zegen gaf om de videogame uit te brengen, waren de verkoopcijfers buitengewoon teleurstellend en werden duizenden exemplaren teruggebracht naar de winkel.

Allerlei experts worden aan het woord gelaten, alsmede videogame-verzamelaars. Stuk voor stuk leuke mensen die zeker wat te melden hebben. Wat leidde precies tot Atari's ondergang? Was E.T. The Extra-Terrestrial echt zo slecht? Wat veroorzaakte de videogame-crash in de jaren 80? Deze vragen worden gesteld, maar slechts oppervlakkig beantwoord.

Volgens de overlevering zou E.T. The Extra-Terrestrial zo hard geflopt zijn dat er miljoenen cartridges gedumpt moesten worden, en zou het falen van deze game geleid hebben tot niet alleen de val van Atari, maar zelfs verantwoordelijk zijn voor de beruchte videogame-crash van de jaren 80.

We weten inmiddels dat deze urban myth een redelijke kern van waarheid had. Helaas zorgt dit ervoor dat als je het nieuws hierover gevolgd heb, de hele documentaire eigenlijk een anticlimax is. Hoewel er meer voor nodig was dan je zou denken om de begraven cartridges te vinden, is het verhaal gewoonweg niet zo spannend als je de uitkomst al weet.

Terwijl je de documentaire kijkt, bekruipt je steeds meer het gevoel dat je naar Discovery Channel aan het kijken bent. Het doet denken aan de latere seizoenen van MythBusters. Er zijn namelijk op zich charismatische mensen aan het woord, maar het wordt overbodig gedramatiseerd en onnodig lang opgebouwd terwijl je einde al kent.

De makers proberen alles heel sensationeel te laten overkomen. De verschillende aktes in de film worden ingeleid met pakkende titels, zoals bijvoorbeeld "The $20.000,00 bet". Dit is, toegegeven, nog wel intrigerend.

Vermoeiend echter is dat de geïnterviewden met veel clichés en one-liners aan komen zetten. Zo wordt E.T. The Extra-Terrestrial op een gegeven moment verdedigd met het argument dat er nog veel slechtere games zijn, en één geïnterviewde beweert dan zelfs dat hij liever E.T. speelt, dan een willekeurige Call of Duty.

Nog een voorbeeld van dit sensationalisme is de opgraving zelf. De makers doen het voorkomen alsof er opeens uit het niets honderden mensen in de rij staan om een glimp op te vangen van het moment waarop er wel of niet de stortplaats van Atari gevonden kon worden. Echter, als je goed oplet zie je dat elke bezoeker een mooi roze bandje om heeft.

Het event is dus wel degelijk georganiseerd en het was ook al bekend dat Atari games had gedumpt en waar ze ongeveer lagen. Dit neppe reality-tv aspect geeft de documentaire helaas een Discovery Channel-vibe.

De man verantwoordelijk voor het achterhalen van de vindplaats, wordt ook aan het woord gelaten. Deze Ray Romano look-a-like heeft er drie jaar over gedaan om het verhaal uit te zoeken, en is net als alle andere geïnterviewden erg gepassioneerd.

Het is te merken dat er met liefde aan de documentaire is gewerkt; de kleine animaties tussen scènes door zijn van hoge kwaliteit en zijn een leuke toevoeging. Als een (rijke) videogame-fanaat het over een "epic roadtrip" met z'n DeLorean heeft, wordt er een animatie getoond die doet denken aan het intro van Game of Thrones.

De documentaire kent zoals het hoort een aantal van deze luchtige momentjes en is best grappig. Ook emotionele momenten zijn vertegenwoordigd, maar lijken vooraf opgezet.

Er komen veel interessante feitjes voorbij, en vooral de eerste helft van de documentaire is best leerzaam. De overgang van arcadekasten naar consoles voor in de huiskamer wordt uitgelegd en de totstandkoming van klassieke games voor de Atari 2600 zoals Pong, Yar's Revenge en anderen wordt uitgebreid besproken.

Opvallend is dat het verhaal van Atari interessanter was dan het verhaal rond E.T.. Het eens oppermachtige en schier onsterfelijke Atari had op haar hoogtepunt 10.000 medewerkers. Hoe dit bedrijf toch binnen korte tijd helemaal faalde en de schuld van de crash op Howard schoof, is fascinerende videogame geschiedenis.

De meeste klassiekers voor de Atari 2600 passeren wel de revue en het is zeker boeiend om de makers en fans van antieke, klassieke games aan het woord te horen.

Atari: Game Over is zeker geen verspilling van je tijd, des te meer omdat de docu maar een uur duurt. De lengte en het overdreven gedramatiseerde aspect geeft de documentaire ook een Discovery Channel-achtige sfeer mee, maar desalniettemin is deze docu zeer vermakelijk als je geïnteresseerd bent in de vroege videogame-geschiedenis.

Het geheel mist echter wat diepgang, en niet alle vragen die gesteld worden krijgen een antwoord. Het is met een Amerikaans sausje overgoten in een poging het allemaal zo spannend mogelijk te houden, waardoor uiteindelijk de makers van de documentaire degenen zijn die aan hubris lijken te lijden.

Als documentaire is het niet geweldig, maar het onderwerp maakt het de moeite van het kijken meer dan waard.