Assassin's Creed Ezio Collection Review - Virtueel op vakantie!

Als veel mensen denken aan de Assassin’s Creed franchise denken ze Ezio Auditore. De Italiaan heeft het hart van velen veroverd en dus is het niet vreemd dat juist deze trilogie nu opnieuw is uitgebracht voor de PlayStation 4 en Xbox One. In deze Assasin’s Creed Ezio Collection Review lees je alles wat je over de remaster kan verwachten.

Wat meteen opvalt is de aantrekkelijke prijs! 45 euro voor drie games (Assassin’s Creed 2, Assassin’s Creed Brotherhood en Assassin’s Creed Revelations), twee korte animaties en alle (singleplayer) downloadbare content. Ga rekenen en je weet dat dit belachelijk goedkoop is.

Twee animatiefilms? Jawel. Zodra je de collectie hebt, kun je ook kijken naar Assassin’s Creed Lineage en Assassin’s Creed Embers. Eerstgenoemde is een prequel op de trilogie en de laatste werpt juist een kijkje op de inmiddels oude Ezio Auditore. Voor iedereen die veel uren in de games heeft gepompt is deze toevoeging een kers op de spreekwoordelijke taart en puur genieten.

Hoewel het échte toetje natuurlijk de games zelf zijn. Al is toetje verkeerd. De drie games zijn voorgerecht, hoofdgerecht en dessert ineen. Een kant en klaar menu dus! De Ezio games beginnen met deel 2, die oorspronkelijk uitkwam in 2009 (7 jaar geleden dus!). Via de Animus kan Desmond in de huid kruipen van zijn voorouder Ezio Auditore di Firenze. Florence dus. Dat is waar de game min of meer begint en later zul je je wanen in het prachtige Rome uit de Renaissance.

Hoewel veel Assassin’s Creed gamers Assassin’s Creed Brotherhood zullen bestempelen als het pareltje van de trilogie, moet niet vergeten worden dat de meest baanbrekende gameplay-elementen in deel II zitten. De overgang van II naar Brotherhood is vele malen kleiner geweest dan van één naar twee.

Zoals in onze Assassin’s Creed II recensie van destijds is te lezen, is de AI van de karakters een stuk realistischer en kan je opeens paardrijden en zwemmen. Ook het klimmen en klauteren heeft de nodige aanpassingen gehad. Verder is er ook vooruitgang geboekt als Ezio vijanden te lijf wil gaan. Hij kan nu tegenstanders vastpakken, harder aanpakken en ook heeft hij meer wapens.

De vraag is nu natuurlijk wel hoe de game anno 2016 speelt. Het antwoord is simpel: gedateerd, maar daardoor niet minder leuk. Het klimmen en klauteren werkt soms stroef en ook hadden we op de Xbox One een keer een kleine bug. Toch als je hier doorheen kijkt, valt op hoe overtuigend het verhaal is en hoe smaakvol de combinatie is van geschiedenis en spel. Duidelijk de kracht van de Assassin’s Creed games.

Het plezier spat er vanaf: deze spelontwikkelaars hebben destijds plezier beleefd met het hele concept van Ezio en de Italiaanse steden. Want de pracht en praal schittert nog verder door in Brotherhood waar je je als gamer opeens waant in onder meer Rome en het romantische Venetië. Gamers die krap bij kas zitten omdat al hun geld opgaat aan games, wanen zich met Brotherhood toch echt even in een virtuele vakantie. Natuurlijk zijn de graphics voor deze collectie opgepoetst en dat maakt het fijn om naar te kijken.

De gameplay van Brotherhood lijkt zeer op deel II en zet de sterke tendens gewoon voort. Alleen zou Ubisoft geen Ubisoft zijn als er ook nu niet een duidelijke vernieuwing aanwezig was. En die is er. Want in Brotherhood kun je heel tof je eigen Assassins rekruteren en trainen. En daardoor voel je je stiekem meer en meer bijna een sluipmoordenaar. Niet voor niets onder velen bekend als dé favoriete Assassin’s Creed game.

Misschien valt het derde deel, Assassin’s Creed Revelations, niet bij iedereen in de smaak. Maar na twee delen Italië is het juist lekker om te zien dat de serie niet doorging op het oude vertrouwde pad, maar een nieuwe bestemming voorschotelde. In Revelations ga je als speler namelijk naar Constantinopel. En het leuke is: als je ooit in Istanbul bent geweest, herken je allerlei elementen in de game. Voor de rest bouwt de game voort op de eerdere delen; alleen maar een goed teken.

Mocht je dit allemaal aanspreken, dan is de Assassin’s Creed Ezio Collection zeker een aanschaf waard. Al moet je dus wel in acht nemen dat de multiplayer die geïntroduceerd werd in Brotherhood in de toevoegde DLC schittert door afwezigheid. De collectie focust zich puur op een singleplayer ervaring. En dat is momenteel met al het multiplayer geweld best even lekker. Weer eens wat anders dan Battlefield 1, Call of Duty Infinite Warfare of Titanfall 2.

Wil je dus wat meer weten over al deze singleplayer ervaringen, lees dan nog eens uitgebreid de eerdere recensies door:

Voor nu is de vraag: is de collectie een aanschaf waard? Ja. Een hele dikke vette ja zelfs. De serie is mooi opgepoetst en nog altijd leuk om te spelen. Het is immers toch alweer wat jaartjes geleden dat de reeks uitkwam. Liefhebbers kunnen nog eens terugkeren naar de toffe speelwereld en voor nieuwkomers is het een schande als de portemonnee niet open getrokken wordt. Doen, want dit is gewoon onderdeel van je culturele (game)opvoeding!