Devil May Cry HD Collection Review
Ontmoet deze bijzondere man, deze mens die zich laat kenmerken door wit haar, blauw en rode ogen en standaard met een zwaard en pistolen op zak loopt. Hoewel, mens... Eigenlijk is hij slechts half mens, want het andere deel is duivel. Het gaat om Dante, de hoofdpersoon uit de Devil May Cry-franchise die voor het eerst verscheen in 2001.
Elf jaar later, anno 2012, zijn we vier Devil May Cry-games verder. Drie verschenen er op de vorige generatie, op de PlayStation 2. Deel vier verscheen op deze generatie, in 2008. Het wachten is op een nieuw deel dat dit jaar nog het levenslicht zal zien. Maar eerst is het tijd om de actievolle titels even opnieuw te beleven, om het geheugen op te frissen. Want wat deden de eerste drie delen precies? Het is tijd om de Devil May Cry HD Collection onder de loep te nemen, de eerste drie PlayStation 2-games voorzien van een HD-jasje.
Hoe het allemaal begon
Devil May Cry vertelt het verhaal van hoofdpersoon Dante, die de zoon is van Sparda. Het is zijn vader die ooit de duivelsridder Mundas versloeg en zorgde voor rust op het eiland Mundai. Echter, de eeuwige strijd tussen goed en kwaad breekt opnieuw uit en zint Mundas op wraak. De enige die hiervoor een stokje kan steken, ben jij, Dante.
Devil May Cry is een verhaal volgen, het is actie, het is verkennen en het is puzzelen. Eigenlijk zijn het dezelfde elementen als een andere o zo populaire serie die begon op de PlayStation 2, namelijk God of War. Maar daar houdt de vergelijking ook meteen mee op. Devil May Cry werd in 2001 goed ontvangen door de pers en het is dan ook een geweldige game om te spelen, nog steeds. Echter, het is niet voor iedereen weggelegd. Deel één is namelijk uitdagend, iets wat de huidige generatie gamers niet altijd meer gewend is. Houd je van vallen en opstaan, dan kun je met een gerust hart beginnen aan Devil May Cry. Wel moet je rekening houden met het feit dat je een oude game in handen hebt. Natuurlijk, dit weet je, maar neem van ons aan dat je het ook voelt. Dante loopt niet soepel, springt niet vloeiend en de camerapositie is soms tergend. Maar ach, als je daar eenmaal doorheen kijkt, zul je een mooie tijd beleven.
Het minste deel van de drie
Iets wat ook geldt voor Devil May Cry 2, die oorspronkelijk in 2003 verscheen en het verhaal van de eerste game vervolgt. Gamers verwachtten in 2003 meer; met de tijd meegaan betekent immers ook een game verbeteren. Helaas ging dat niet op voor Devil May Cry 2, want nergens wist de game uit te pakken. Sterker nog: op bepaalde punten was het spel zelfs makkelijker gemaakt. Dus de uitdaging verdween ook nog eens voor de liefhebbers. Deel twee was absoluut geen slechte game, maar voor sommigen toch wel de minste Devil May Cry die ooit verschenen is in de serie.
Deel drie is de shit
Maar na zo'n domper kan het alleen maar berg opwaarts gaan, nietwaar? Dat is dan ook precies wat er gebeurde met Devil May Cry 3, een voorganger qua verhaal van het allereerste deel. Deze game bouwde voort op het gameplay-principe van deel één, maar wist alles te overtreffen. Zo kun je nu voor het eerst met verschillende vechtstijlen spelen, iets wat de gameplay zeker ten goede komt. Deel drie uit de reeks is gewoon te gek, dé reden dat je nostalgie wilt beleven met de Devil May Cry-reeks. Ondanks dat die game nog niet zo heel lang geleden op de markt verscheen, zullen veel Devil May Cry-liefhebbers deze game uit de collectie meteen opstarten. Dit omdat deel twee dus niet uitpakt en deel één al een stuk verouderd aanvoelt. Wat bovendien leuk gedaan is, is dat het niet de normale uitgave is van deel drie, maar de Special Edition. Dit houdt in dat er ook meteen met de broer van Dante, Vergil, gespeeld kan worden.
Welke game je ook speelt en met welk deel je ook begint, je mag iedere keer een tof avontuur verwachten. Een missie waarin gevochten moet worden met je zwaard en pistolen tegen heel wat verschillende vijanden. Elke keer kom je vreemde demonen tegen die een kopje kleiner gemaakt moeten worden, en in elk deel zul je eindbazen letterlijk de baas moeten worden. Maar voortgang wordt nooit geboekt door niet de omgeving te verkennen en puzzels op te lossen. Bovendien moet je steeds op zoek naar zogeheten red orbs, om jezelf te blijven upgraden. Want de eigenschappen van zowel Dante als zijn wapens moeten in niveau omhoog, zeker in deel één, anders ga je het niet redden.
Gemakzucht, daar houden we niet van
Hoewel de Devil May Cry-games over het geheel genomen stuk voor stuk voor stuk een toffe ervaring verzorgen, is het wel heel duidelijk dat deze games als aanloopje snel op de markt zijn gebracht voordat het nieuwe deel in de winkels komt te liggen. Zo zijn de games zelf weliswaar in high definition speelbaar, maar is lang niet alles HD. Meteen al als je deel één opstart, loop je tegen een ouderwets introducerend filmpje aan. Ja, precies dat fimpje uit de PS2-versie. Ook als je herhaaldelijk terugkeert naar het menu zul je merken dat er geen HD te verkennen is. Daardoor ontstaat al snel de indruk dat er half gebakken werk is afgeleverd en dat is jammer.
Hoewel het leuk is dat de Special Edition van deel drie standaard is opgenomen, is er verder niets extra's toegevoegd aan de drie games. De vraag die dan ook automatisch ontstaat is de volgende: waarom moeten er games opnieuw op de markt gebracht worden die alleen maar ten dele voorzien worden van een HD-jasje en die een aantal van ons nog niet zo lang geleden gespeeld heeft? Toegegeven, 2001 ligt alweer even achter ons. Maar genoeg mensen zullen deel drie uit de Devil May Cry-reeks nog vers in het geheugen hebben liggen.
Aardig voor nieuwkomers, niet de fans
Dan rest enkel de vraag voor wie de Devil May Cry HD Collection precies bedoeld is. Beter nog: voor wie valt deze collectie aan te raden? Want simpel geldklopperij, daar werken we niet aan mee. Het is een mooie voorbereiding voor mensen die deel vier gespeeld hebben op deze generatie, met smart wachten op deel vijf, maar de eerste drie delen nooit gespeeld hebben. Zeker Microsoft-fans doen daar hun voordeel mee, omdat de collectie er nu op de Xbox 360 is, terwijl de eerste drie delen eerder enkel zijn uitgebracht op de PlayStation 2. Maar geldt nostalgie voor de Devil May Cry-fans? Ja, natuurlijk. En toch raden we voor die mensen de bundel af. Niet alles ziet er even mooi uit en deel drie ligt toch nog redelijk vers in het geheugen. Nu is 38 euro voor drie games niet zoveel, maar ach, met dat geld kun je ook andere leuke dingen doen. Bijvoorbeeld naar de winkel gaan, witte verf kopen en een Dante metamorfose ondergaan. Kan ook leuk zijn. Kortom, denk goed na: het is een leuke collectie, maar wel eentje die iets te snel op de markt is gebracht.