Ghostbusters: Sanctum of Slime Review
Met Ghostbusters: Sanctum of Slime ontwikkelt Behaviour Interactive een totaal nieuw avontuur voor de bekende spokenjagers. Slaagt deze game om fans van de reeks een leuke interactieve ervaring te bieden?
Het verhaal van Ghostbusters: Sanctum of Slime begint in 2100 voor Christus. Een sekte rouwt om de dood van haar leider, de demon Dumazu. Ongeveer 4000 jaar later, in 1989, wordt Janosz Poha (bekend uit Ghostbusters II) naar een zwakzinnigeninrichting gestuurd. Daar ontmoet meneer Poha de geheimzinnige Ismael, die zichzelf het laatste lid van Dumazu's sekte noemt. Ismael is op zoek naar een reliek die de demon Dumazu terug tot leven zou brengen. Hij geeft Poha de opdracht deze reliek voor hem te zoeken. In ruil krijgt hij een neuwe kans bij Dana Barrrett, een belangrijk personage uit de tweede Ghostbusters film.
Zoals elk cliché het voorschrijft wordt Janosz Poha verraden door Ismael. Jaren later wordt Poha vrijgelaten uit de zwakzinnigeninrichting en beginnen er in New York, waar Ghostbusters: Sanctum of Slime zich volledig afspeelt, rare dingen te gebeuren. Er duiken zoveel geesten op dat de oude Ghostbusters het te druk krijgen en vier nieuwe geestenjagers aan het werk zetten. Als speler krijg je de keuze uit één van deze vier personages: Alan Crendall, Samuel Hazer, Bridget Gibbons en Gabriel Sitter. Het verhaal in Sanctum of Slime wordt door middel van striptekeningen verteld, en ondanks dat dit goed begint, zwakt het verhaal tegen het einde van de game enorm af.
Zwak uitgevoerd
Laat het duidelijk zijn, het concept achter Ghostbusters: Sanctum of Slime is erg leuk. Vooral de invloeden uit Lara Croft's laatste avontuur, The Guardian of Light, zijn duidelijk merkbaar. Spijtig genoeg slaagt Behaviour Interactive er niet in om die game te evenaren. Ghostbusters: Sanctum of Slime bestaat in principe uit zowel een single- als multiplayer. Desondanks overlappen beide modi elkaar, door hetzelfde verhaal en dezelfde levels aan te bieden.
De game faalt echter in het singleplayer gedeelte. Mits je niet met meerdere spelers (online of offline) aan de slag gaat met Sanctum of Slime, zullen de rollen van de andere spelers worden ingevuld door de AI. Spijtig genoeg is deze AI zó slecht, dat het voor de speler die alleen speelt niet erg leuk is om aan de slag te gaan met de game. Samenspelen is dus vereist.
Hoe meer zielen, hoe meer vreugd
Wanneer je één of meerdere vrienden hebt verzameld om Ghostbusters: Sanctum of Slime mee te spelen, komt de gameplay iets beter uit de verf. Spectaculair wordt het echter niet. Af en toe komt er tactiek bij kijken, maar vaak is het uitmoorden van geesten zo chaotisch dat je er zelf haast dood bij neervalt.
Spijtig genoeg is de slechte AI van deze game niet het enige minpunt. Het matige level design wordt vaak duidelijk door het isometrisch perspectief dat gebruikt wordt in Sactum of Slime. Vaak zul je door de onduidelijke levels niet weten waar je naar toe moet gaan. Bovendien blijken levels meerdere malen gebruikt te worden, waardoor veel omgevingen eentonig lijken.
Niet enkel de levels voelen eentonig aan, ook het spel zelf wordt na verloop van tijd erg repetitief. Je bent eigenlijk maar met één ding bezig en dat is het uitschakelen van de vele geesten. Dit duurt allemaal niet erg lang, want de lengte van een level variëert van tien tot dertig minuten. Met in totaal twaalf levels ben je dus na enkele uurtjes klaar en krijg je uiteindelijk weinig waar voor je geld.
Lelijk eendje dat mooi kan kwaken
Naast de eentonige levels is ook de presentatie van Ghostbusters: Sanctum of Slime niet erg goed. De graphics zijn erg simpel en lijken uit 2005 te komen. Het isometrisch perspectief verbergt de meest lelijke textures, maar af en toe wordt er ingezoomd, en dan blijkt duidelijk dat de game op grafisch gebied achter loopt. Over het geluid kunnen we wel iets positiever zijn, want de traditionele Ghostbusters deuntjes komen allemaal voorbij.
{mig:FrLPMDas7VsQ}
Behaviour Interacitve gaat de mist in
Ghostbusters: Sanctum of Slime geen goede game. De AI is niet in orde, de levels steken niet goed in elkaar en het spel valt al snel in de herhaling. De lage prijs van ongeveer tien euro kan dit niet goed maken en je moet wel een hele grote Ghostbusters fan zijn als je de fouten van Sanctum of Slime kunt vergeven.