Need for Speed Review - Tunen tot je er bij neervalt!

Na een jaar afwezig te zijn geweest, is de Need for Speed serie terug. Met opnieuw Ghost Games aan het roer, wil de ontwikkelaar dit jaar terug naar de roots van Need for Speed. Of die trip down memory lane geslaagd is, lees je in de Need for Speed review!

Racen tot het uiterste, voor veel mannen is het een gedachte die stiekem wel ergens verstopt zit. Kijk naar films als Fast and Furious, die de gedachte op het witte doek afspeelt. Voor de mensen die de ervaring zelf willen voelen, is er altijd nog de Need for Speed serie. En laat van dat laatste nou net een nieuwe game uitgekomen zijn met dezelfde naam.

auto scheurt rond" class="img-responsive" src="https://cdn.xgn.nl/upload/201511/t/need-for-speed-6.jpg" />

Jazeker, dit jaar zijn er geen nummers of rare subtitels. Het is gewoon Need for Speed, en dat is met een reden. Ontwikkelaar Ghost Games (bekend van Need for Speed Rivals) wil met dit nieuwste deel met een schone lei beginnen, met een knipoog naar oude games binnen de Need for Speed serie. Mensen die de Underground games een warm hart toedragen, zullen al snel merken dat die knipoog het meest naar hen toe gericht is.

Need for Speed focust zich dit keer namelijk (weer) op het straatracen. Je racet in de game rond als jezelf, in de fictieve stad Ventura Bay. Je kruipt hierbij niet in de huid van een of andere racer. Nee, jij bent de protagonist in Need for Speed. Mensen die een diepgaand verhaal verwachten kunnen sowieso hun hart laten vallen. Want behalve een paar cutscenes zal je niet veel verhaal tegenkomen.

Geen rare plottwisten en cliffhangers dus, gewoon gaan met die banaan. De cutscenes zijn meer bedoeld om de races in Need for Speed wat meer personality te geven. In de game zijn alle activiteiten namelijk opgedeeld in vijf categorieën: speed, style, build, crew en outlaw. Voor alle acties binnen die categorieën krijg je punten die worden opgeteld bij jouw reputatielevel.

Naarmate dat level stijgt, speel je nieuwe onderdelen vrij die je kunt gebruiken bij het tunen van jouw bolide (daarover straks meer). Tevens geeft elke categorie je een andere soort race, en elke categorie wordt gerepresenteerd door een vriend van je uit Ventura Bay. Het is dan ook niet toevallig dat je vijf vrienden hebt die jouw middels die cutscenes gezelschap houden.

Alle cutscenes zijn gefilmd met echte acteurs, en het acteerwerk is op zijn zachtst gezegd pijnlijk. De stereotypen vliegen je om de oren, en daardoor kun je eigenlijk geen van de karakters serieus nemen. Toch stoort dit slechte acteerwerk niet echt, en soms voel je zelfs een kleine band ontstaan. Wat een glimlach allemaal wel niet met een mens kan doen.

Een voordeel is dat alle cutscenes te skippen zijn, dus je hebt altijd de keuze om het socializen met je vrienden over te slaan, en gewoon te genieten van jouw carrière als racer. Laat Need for Speed daarin nou een stuk beter zijn. In ieder geval op audio-visueel gebied. De game oogt prachtig, en de geluiden van jouw ronkende auto komen overtuigend binnen denderen.

De Frostbite engine staat erom bekend om goed werk af te leveren, en ook bij Need for Speed is dit aan de orde, om je vingers bij af te likken. Ook qua content zit je goed. De game zit vol met races om te voltooien, en er is genoeg diversiteit om het geheel interessant te houden.

Natuurlijk heb je de standaard races, waarbij je zo snel mogelijk bij de finish moet komen. Daarnaast heb je evenementen waar een zo hoog mogelijke drifting score moet worden behaald, of je moet binnen een bepaalde tijd een traject afleggen. Origineel zijn de variaties niet, maar ze doen wat ze moeten doen. Het houdt Need for Speed als geheel afwisselend, en dat doet het prima.

Wel jammer is het feit dat bij sommige races tegen de AI de rubberbanding wel heel erg aanwezig is. Voor wie die term niet kent: op het moment dat je erg uitloopt merk je dat jouw tegenstander een extra zet krijgt om weer in de buurt van je te komen. Erg jammer natuurlijk, maar ergens houdt het de race ook wel weer spannend.

Misschien is het daarom wel handig om jouw auto wat extra PK’s mee te geven, om die tegenstanders alsnog de baas te zijn. Dat is namelijk mogelijk, en hiermee is een vertrouwde feature eindelijk weer terug van weggeweest. Je kunt jouw autoverzameling van top tot teen tunen. Iets wat niet alleen tof klinkt op papier, maar ook goed werkt in de game.

Het customizen is te verdelen in drie categorieën: het uiterlijk, de mechanica en de afstemming. Cosmetisch kun je jouw auto oppimpen tot je een ons weegt. De kleuren kunnen aangepast worden, je kunt verscheidene bumpers en velgen uitkiezen, de mogelijkheden zijn eindeloos. Het inkleuren van jouw auto is verder gratis, evenals het gebruik van vormen en stickers op jouw auto. Zo wordt de drempel om de auto op te pimpen nog lager gelegd.

Wil je ook het maximale onder de moterkap vandaan halen? Dan zal je wel wat duiten neer moeten leggen. Een groot deel van de onderdelen die het vermogen van jouw auto regelen zijn te upgraden, al moet je de meeste onderdelen eerst unlocken door een toereikend reputatie-level te hebben, of door items vrij te spelen bij het volbrengen van races.

Bij het afstemmen kun je de puntjes op de spreekwoordelijke i zetten. Je hebt in de game namelijk een flink aantal sliders zitten, die allen de preformance van jouw auto beïnvloeden. In feite creëer je een balans tussen grip en drift, de wegligging dus. Met al deze opties voelt Need for Speed echt weer aan als een game uit de Underground serie, en het is een welkome aanwinst voor de game.

Als je dan een mooie auto hebt gemaakt, wil je deze natuurlijk aan anderen showen. Daar is ruimte voor, en wel in jouw eigen speelsessie. In elke lobby rijden namelijk te allen tijde zeven andere spelers rond waarmee je interactie kunt hebben. Hierdoor moet Need for Speed wel altijd met het internet verbonden zijn, iets wat niet door iedereen ideaal bevonden wordt. Het pauzeren van jouw game is bijvoorbeeld niet mogelijk.

Bovendien is de interactie met willekeurige andere spelers minimaal. Je kunt ze niet zomaar uitnodigen voor een race, want hiervoor moet je in een crew zitten. Zit je daar wel in, dan kun je vrienden heel makkelijk uitnodigen om mee te doen aan een race. Het was echter tof geweest om ook met vreemden snel een potje te racen. Dat zit er helaas niet in, en de ‘altijd verbonden’-keuze is daarom discutabel.

Maar dat neemt niet weg dat Need for Speed een vermakelijke arcade-racer is geworden. Draaiend op de Frostbite-engine ziet en klinkt de game fantastisch, en met het tunen en de diverse races heb je genoeg te doen. Echter voelt de game ook heel oppervlakkig aan. Er is niet echt een samenhangend geheel, los van de cutscenes tussen het racen door.

Ook de dubieuze keuze om de game altijd online te draaien geeft stof om over na te denken. Het is leuk dat er andere spelers rondrijden in jouw stad, maar er is maar weinig interactie mogelijk. Hierdoor is Need for Speed een game die het technisch prima voor elkaar heeft, maar qua identiteit en inhoud toch net iets tekort komt, om écht de topgame te worden die het had kunnen zijn.